امریکا و مزدورانش انس حقانی‌ها را می‌بخشند، ولی مردم سوگوار ما هرگز!
- رده: اعلامیه‌ها
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در جمعه، 24 عقرب 1398
در ۲۱ عقرب ۱۳۹۸، اشرف غنی ایستاده در کنار چند چاکر دیگر اعلام نمود که انس حقانی و دو خونخوار همدست‌اش عبدالرشید عمری و مالی خان را از بند رها می‌کند. اینان یکبار دگر با ریاکاری خواستند خاک بر چشم مردم بپاشند و با اختراع اصطلاح «رهایی مشروط» منظوری ندارند جز این پیام به تروریست‌های جانی که بفرمایید هر تعداد افغان بیگناه را می‌کشید، ولی با باداران خارجی مشترک مان کاری نداشته باشید. چند سال پیش، وقتی غنی برای فرو نشاندن خشم مردم گفت انس حقانی را اعدام می‌کند، روشن بود که این دروغ محض است. ممکن نیست حکومت خاینی که در برابر گلبدین جانی فرش سرخ هموار می‌نماید و صدها جنایتکار دیگر خلقی، پرچمی، تنظیمی و طالبی بر کرسی‌های بلند آن لمیده‌اند، دست به اعدام هم‌کیش خود زند. انس حقانی عضو برجسته گروه وحشی «شبکه حقانی» و دست‌پرورده آی‌اس‌آی و سی‌آی‌ای و عامل ده‌ها حمله انتحاری و به خاک و خون کشیدن صدها هموطن بیگناه ما بود. رهایی این تروریست خطرناک در تبادله با دو استاد خارجی بار دیگر به اثبات می‌رساند که برای چوچه‌های امریکا و غرب سرنوشت دو شهروند خارجی به مراتب با ارزش‌تر و مهمتر از حیات میلیون‌ها افغان است.
امروز غنی و شرکا برای توجیه خیانت شان در تلاش اند تا این پسر نازدانه جلال‌الدین حقانی را فقط یک فرد غیرنظامی و مظلوم جلوه دهند. مردم ما و بخصوص بازماندگان قربانیان حملات انتحاری از شما وجدان‌باختگان این سوال ساده را می‌پرسند که اگر به فرض چوچه پلید آی‌اس‌آی مسوول بخش نظامی می‌بود رها نمی‌گردید؟ آیا رمه گلبدینی‌های آدمکش را رها نکردید؟ مگر طالبان قرون‌وسطایی را گله‌وار آزاد نکردید؟ از سوی دیگر، غنی اعلام می‌دارد که این کار را «در مشوره نزدیک و همه‌جانبه با شرکای بین‌المللی افغانستان و خاصتا ایالات متحده امریکا» انجام داده است. این حرف غنی به یک پوزخند هم نمی‌ارزد. بازهم وطنداران ما می‌پرسند که آیا بادارت برای تو غنی وقعی قایل است تا «مشوره» کند؟ آیا مولودات ناپاک پیشتر از تو برای مالکان خارجی خود از آن ارزشی برخوردار بوده‌‌اند که با آنان مشوره‌ای صورت گیرد؟ شما دست‌نشاندگان سرخم و بی‌اراده امریکا و غرب فقط مجری سیاست‌های تروریست‌پرورانه و جنایتکارانه کاخ سفید بوده و همچو لته‌پاک مورد استفاده قرار می‌گیرید.
چند روزی قبل چتلی‌پاک‌های دولت افغانستان از نوع صدیق صدیقی، رهایی انس حقانی را «خط سرخ دولت» می‌خواندند، لیکن آزادسازی این خونخوار نشان داد که برای یک دولت دست‌نشانده هیچ خط سرخی وجود ندارد چون خط سرخ و غیرسرخ این مزدوران را صاحبان خارجی شان مشخص می‌سازند.
نیرنگ آشنای دیگر غنی و دم‌جنبانانش اینست که رهایی تروریست‌ها را «گامی در جهت صلح» نام می‌گذارند. اما این ادعا همانند قیل و قال قبل از امضای معاهده فروش افغانستان به امریکا، دغلکاری رذیلانه‌ای است که کوچکترین ربطی به صلح ندارد. تجربه چهل سال جنگ و خونریزی افغانستان نشان داد که صلح با زیرپا کردن عدالت هرگز میسر نیست. با اینگونه باج‌دهی احمقانه، باندهای دهشت‌آفرین تشجیع می‌گردند تا سفاکانه‌تر غیرنظامیان را مورد حملات مرگبار شان قرار داده و گروگان‌های بیشتری به چنگ آرند تا در فرصت‌های مناسب آنان را با زندانیان شان تبادله نمایند. فقط یک‌روز پس از رهایی سه خون‌آشام، بهای آن را ملت نگونبخت ما با پرپر شدن دنیای ۱۴ ساله، حدیث ۷ساله و چندین غیرنظامی دیگر در حمله انتحاری کابل پرداختند.
بگذار جان بس، سفیر امریکا این خیانت دولت افغانستان را «اقدام شجاعانه» بخواند؛ بگذار رحمت‌الله نبیل این مهره آزموده امریکا، انس حقانی را موسیچه بی‌آزار جلوه دهد؛ بگذار تورن اسماعیل رهایی برادران هم‌فکرش را خیر مقدم گوید؛ بگذار حاجی دین‌محمد با لبخند شرم‌آورش -که در واقع تمسخر بر خون هزاران شهید و زخمی حملات انتحاری است- او را پسر نازدانه جلال‌الدین حقانی خطاب نماید و بگذار خلیلزاد و دولت پوشالی انس‌حقانی‌ها را ببخشند اما مردم ستم‌کش ما هرگز نمی‌بخشند. از گور هر قربانی و آه و ناله هر مادر ماتمدار فقط و فقط یک صدا برمی‌خیزد: نه می‌بخشیم و نه فراموش می‌کنیم!
«حزب همبستگی افغانستان» رهایی و عفو قاتلان ملت را یک عمل خاینانه و منافی نورم‌های قبول شده جهانی دانسته و آنرا گواه حمایت امریکا و غرب از تروریست‌ها و گروه‌های مافیایی‌ای می‌داند که جهت تحقق منافع خود، به هیچ اصول انسانی پابند نیستند.
حزب همبستگی افغانستان
۲۴ عقرب ۱۳۹۸ – ۱۵ نوامبر ۲۰۱۹
