افتتاحیه محفل حزب همبستگی افغانستان به مناسبت روز جهانی زن
- رده: بیانیه‌ها
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در یکشنبه، 20 حوت 1391
دوستان عزیز و مهمانان گرامی،
اجازه دهید قبل از همه به نمایندگی از «حزب همبستگی افغانستان»، هشتم مارچ روز جهانی زن را به زنان زحمتکش سراسر جهان و بخصوص زنان زجردیده افغانستان مبارکباد گویم.
اگر در جهان، همدستی و مبارزات زنان بعنوان نیمی از محروم ترین و ستمدیده ترین نفوس جامعه بخاطر سهم بیباک و پرشور شان در مبارزات اهمیت فراوانی دارد، در افغانستانی که استقلال ندارد و بیش از یک دهه از طرف امریکا و حدود پنجاه کشور همدستش اشغال شده؛ پلید ترین رژیم بر مردمش حکمرانی میکند؛ تار وپود جامعه‌اش بصورت وحشتناکی با ویروس بنیادگرایی آلوده گشته؛ سنت های فرتوت زن ستیز و مرد سالار بر آن حاکمیت دارد که همه‌اش میراث رژیم های استبدادی و فاسد گذشته است؛ میزان خو سوزی و خودکشی زنان در بالاترین رده قرار دارد؛ اکثر روشنفکرانش بعوض آنکه به استقلال وطن و بهروزی توده ها بیاندیشند در خیانت و مرداب متعفن اندیشه بخود غرق اند و وظیفه‌ای جز لیسیدن خون از سر و دست جنایتکاران ندارند؛ درین شرایط نقش زنان در مبارزات آزادیخواهانه افغانستان آنچنان حیاتیست که بدون سهم فعال آنان هیچ تغییر بنیادی در جامعه قابل تصور نیست.
یکی از بهانه های امریکا و متحدانش برای اشغال وطن ما، دفاع از به اصطلاح حقوق زنان افغانستان بود.
امریکا نه تنها مدافع حقوق زنان افغانستان نبوده و نیست، بلکه سردمداران شیاد این کشور باید بعنوان بزرگترین خاینان نسبت به زنان وطن ما در دادگاه بین‌المللی تحت محاکمه قرار گیرند، زیرا این جنایتکاران سرنوشت مردم و بخصوص زنان ما را به درندگان زن ستیز بنیادگرا سپردند تا از حقوق زن دفاع کرده باشد!
سردمداران جنگ افروز امریکا!
چگونه ممکن است بنیادگرایانی چون سیاف، خلیلی، قانونی، محسنی، محقق وغیره را که بر گرده مردم ما سوار کرده اید و اینان زن را نه منحیث انسان، بلکه مال غنیمت مردان و وسیله خوش گذرانی می‌دانند، بازهم ادعای دفاع از حقوق زنان افغانستان کنید؟
سردمداران خاین امریکا!
چگونه ممکن است به وسیله کفتاران بنیادگرا این ناموس نه شناسان و غلامان حلقه به گوش تان حقوق زن را تامین کنید که طی چهار سال حاکمیت سیاه و ننگین شان اگر دختر جوان و نوجوانی را دید به زور به عقد خود درآوردند؛ تا جایی که دست شان رسید به عصمت زنان تجاوز کردند؛ روز ها و حتی ماه ها زنان مردم را در قرارگاه های خود به قصد تجاوز دسته‌جمعی نگهداری کردند؛ پستان زنان را بریدند، آنان را به قتل رساندند، حتی بر جسد شان تجاوز کردند و شما با بیشرمی تمام از پیشرفت و دفاع از حقوق زنان بوسیله این نیروهای سیاه گلو پاره می‌کنید؟ شما ممکن است بنابر سرشتی که دارید خون افغانها و بخصوص زنان را بی‌ارزش بدانید و فراموش کنید اما چگونه ممکن است مردم ما صد ها حادثه خودکشی زنان و بخصوص ناهید را که از ترس اوباشان شورای نظار تحت فرمان قسیم فهیم، خود را از منزل چهار مکروریان به پایین پرتاب کرد فراموش کنند؟
سردمداران خاین امریکا!
چگونه ممکن است مردم ما باور کنند که شما برای دفاع از حقوق زنان ما آمده اید، درحالیکه بدون خستگی در صدد وصلت ملاعمر و گلبدین این دو چهره کثیف تا استخوان ضد زن و در عین زمان تروریست، با دولت پوشالی کرزی هستید؟ مردم ما به هیچ صورت فریب ماشین تبلیغاتی غرب و تعدادی اجیران به اصطلاح تحلیلگرش را نمی‌خورند که بیشرمانه مدعی اند امریکا با آمدنش به افغانستان حقوق زن را با خود آورده است. امریکا نه تنها در افغانستان، بلکه در عراق، لیبیا، مصر و اخیرا در سوریه از همدستان و مدافعان سرسخت بنیادگرایانی از نوع اخوان، القاعده، طالب و غیره است و به این صورت خیانت بزرگی را نسبت به زنان این کشور ها نیز مرتکب می‌شود چون بارزترین مشخصه بنیادگرایی اسلامی زن‌ستیزی و جنایت است.
چرا قبلا عمدتا انگلیس و امروز امریکا با بنیادگرایان بخصوص از نوع اسلامی آن هم آغوش است؟ گذشته ازینکه این نیروها به سادگی و ارزان خریده شده و در خدمت بیگانگان قرار می‌گیرند، در بدل پول و مقام حاضر به هر خیانت و معامله در برابر مادر وطن هستند، به آسانی و با جنون مذهبی در برابر نیرو های چپ و ناسیونالیست ضد امریکایی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
امریکا از سهمگیری ملموس و گسترده زنان در خیزش های «بهار عربی»، «جنبش وال ستریت»، «جنبش ٩٩ درصدی ها»، جنبش خلق فلسطین، جنبش های مسلحانه کردستان و نیپال و هند و امریکای لاتین هراسان است که این بدنه اجتماع بیدار شده اند. یگانه نیرو بخصوص در کشور های اسلامی که می‌تواند نیم مهم و فعال جامعه را از صحنه مبارزه کنار بزند و به حاشیه براند بنیادگرایان هستند. اینان زیر نام اسلام و شریعت و سنت، زنان را در کفن برقع پیچانیده و در گوری بنام کنج خانه دفن میکند و این بزرگترین خدمتیست که بنیادگرایان در امر جلوگیری از شرکت گسترده زنان در مبارزات علیه ارتجاع و استعمار انجام می‌دهند.
در افغانستان ِ امروز ما همانگونه که بدون کسب استقلال زندگی شرافتمندانه ممکن نیست؛ به همین صورت آزادی جامعه بدون آزادی زن ممکن نیست و منطقا بدون استقلال و آزادی، عدالت اجتماعی نمی‌تواند مفهومی داشته باشد. پس زنان افغانستان برای رسیدن به رفاه و سعادت وظایف خطیری بر دوش دارند.
گرامیداشت از روز زن نه با تجلیل های تشریفاتی و سرکاری در سالن ها، نه با رد و بدل کردن تحفه و عرض تبریک ها و نه با نوحه سرایی و نالیدن از اوضاع، بلکه فقط و فقط با متشکل شدن و استوار ایستادن در برابر تمامی دشمنان داخلی و خارجی می‌تواند معنی یابد.
