سیلی غفار: چاره درد ما در بسیج و تشکل و خیزش ما نهفته است و بس!
- رده: بیانیهها
- نویسنده: سیلی غفار
- منتشر شده در پنج شنبه، 11 جوزا 1396
کلیپ پیام خانم سیلی غفار، سخنگوی «حزب همبستگی افغانستان»
هموطنان داغدار!
دیروز، ۱۰ جوزای ۱۳۹۶، در کابل جنایتی به وقوع پیوست که در اثر آن تقریبا ۵۰۰ تن کشته و زخمی شدند؛ جنایتی که حتا برج ایفل برایش در سوگ نشست و دیشب را در تاریکی پردرد صبح کرد؛ جنایتی که انسانها در سراسر جهان اشک ریختند و اما دولت دستنشانده ع و غ به گفتهی درست مردم ما، همان سریال بویناک شان را تکرار کردند: غنی با کش و فش کامرههای عکاسی و فلمبرداری به شفاخانهای رفت و کمیسیونی ساخت و عبدالله هم حمله را تقبیح نمود. اما اینان اگر ذرهای هم وجدان میداشتند دیگر باید از قصرهای ننگین شان بیرون نشده و حتا فرد دیگر متن استعفای شان را میخواند.
«حزب همبستگی افغانستان» از اندک تشکلهای کشور بود و است که یورش نیروهای خونخوار امریکا و متحدانش بر افغانستان را اشغال نامید و قرارداد ننگین امنیتی را وطنفروشی. ما از همان اول اعلام نمودیم که افغانستان به قهقرای عمیقتر کشانیده میشود و خونهای بیشتر افغانهای بیگناه را خواهند ریخت. اکنون، در عمل میبینیم که همینطور شده و طی دو سال گذشته افغانستان شدیدتر از گذشته به حمام خون مبدل گشته است.
از دولتی که متشکل از ویرانگران و خودفروختهترین جنگسالاران و بنیادگرایان خونریز و شرکای جرم نکتاییپوش شان باشد، نباید جز شنیدن لاف و پتاقهای عوامفریبانه، انتظار کوچکترین عمل مثبت را داشت. «ریاست امنیت ملی» اعلام نمود که عاملان این حادثه شبکه حقانی میباشد، پس چرا انس حقانی اعدام نمیگردد که خیانت و نوکریاش برای آیاسآی بهمثل آفتاب روشن است. او با آن که در اختیار امنیت ملی است، هنوزهم به جزای اعمالش نمیرسد. اگر دولت جدی باشد بهجای سخنپرانی علیه پاکستان و صدور حکم اعدام افراد درجه دو و درجه سه حقانی، خود انس حقانی، این مهمترین نوکر شان را فوری به دار میزدند.
تا زمانی که عدالت عملی نگردد و تصمیمگیرندگان این عدالت هم همان مادران قربانیان حمله انتحاری ۱۰ جوزا، حمله بر چهارصد بستر، حادثه خونین دهمزنگ و نزدیکان قربانیان چهار دهه اخیر نباشند، شاهد هیچنوع صلحی نخواهیم بود. عدالت و محکمهی مردمیای که در آن باید جنایتکاران چهار دهه اخیر بهشمول سران خلق و پرچم، تنظیمها، طالب و داعش، سران دولت دستنشانده کرزی و غنی محاکمه گردند و همچنان آن عده قلمبهدستان خاینی که نقش پاککاری خون و خیانت را از سر و روی این جانیان دارند.
چاره درد ما در گفتن «در غمت شریکم» و «تسلیت میگویم» نیست.
مادری که دیروز دلبندت را از دست دادهای، پدری که اشکت جاریست، خواهر و برادر سوگوار!
چارهی درد ما در بسیج و تشکل و خیزش ما نهفته است و بس. خیزش ما در برابر جلادان چهار دهه اخیر؛ چرا که در کنار شبکه حقانی، این جلادان نیز عامل کشتار ۱۰ جوزا اند.
