ایستاده در خط آتش
- رده: ترجمه از منابع بیرونی
- نویسنده: نویسنده: هایک هنزل - ترجمه: سمیر
- منتشر شده در شنبه، 15 میزان 1391
تهدید برای تعلیق حزب همبستگی افغانستان، بنیادگرایان در مقابل آزادی بیان به مخالفت برمی‌خیزند
هایک هنزل، سخنگوی برنامه انکشافی گروه پارلمانی حزب چپ آلمان و رئیس کمیته فرعی بوندستاگ (پارلمان) در امور ملل متحد، سازمان های بین المللی و جهانی شدن.
درست زمانیکه مردم در سراسر جهان در حمایت از گروه هنری روسی "پاسی رایت" گردهم جمع میشوند، افکار عمومی جهان کمتر نسبت به محدودیت های جدی که در برابر آزادی بیان در افغانستان وجود دارد توجه میکند. در ماه می ۲۰۱۲، برای اولین بار از زمان آغاز بکار آقای کرزی، مقامات افغان تصمیم گرفتند تا فعالیت یک حزب سیاسی را متوقف کنند. «حزب همبستگی افغانستان» که بیشتر مواضع چپ دارد متشکل از جوانانی است که تا حال در اعتراض به عدم رسیدگی به جنایات جنگی و برای بیرون راندن نیروهای ناتو از افغانستان اکسیون هایی را سازمان داده اند.
بتاریخ ۳۰ اپریل، هواداران حزب همبستگی تظاهراتی را علیه "روز پیروزی مجاهدین" در کابل راه اندازی نمودند. تظاهرکنندگان تصاویری از رهبران جهادی و طالبان را به دست داشتند و خواستار آن بودند تا آنان در مقابل جنایات ضد بشری که تا حال انجام داده اند پاسخگو باشند. آنان همچنان خواهان پایان دادن به "فرهنگ جنگسالاری" در افغانستان بودند.
چنانچه دولت فدرال آلمان بتاریخ ۱۶ اگست در پاسخ به پرسش گروه پارلمانی حزب چپ آلمان تائید کرد که تعداد از نمایندگان مجلس سنا افغانستان این حرکت را "توهین به جهاد" دانسته و خواستار توقف فعالیت های این حزب شده اند. مجلس سنا کمیسیون سمع شکایات را موظف ساخت تا در مورد تحقیق نماید. بعد از اینکه تعدادی از نمایندگان «حزب همبستگی افغانستان» به پرسش های ارائه شده از جانب کمیسیون شکایت پاسخ دادند، این کمیسیون در ۲ جون تصمیم گرفت تا به این تحقیقات پایان دهد. اما کمیسیون امور عدلی و قضای مشرانو جرگه در ۲۶ می بدون توجه به رای کمیسیون سمع شکایات از وزارت عدلیه و لوی سارنوالی خواست تا جواز فعالیت این حزب را به حالت تعلیق درآورند. مطابق قانون احزاب سیاسی افغانستان، تنها اداره ثبت احزاب سیاسی در وزارت عدلیه صلاحیت تعلیق یا توقف فعالیت یک حزب سیاسی را دارد.
در عین حال، حتی رهبری حزب به این نظر است که لوی سارنوالی افغانستان این تحقیقات را روی دست نمیگیرد، به نظر آنان دلیل این امر نه تنها اعتراضات دیده بان حقوق بشر و جامعه مدنی افغانستان است، بلکه دولت افغانستان نیز از وضعیتی که پیش میاید هراس دارد، بنا حزب میتواند به فعالیت های خود ادامه دهد. با آنکه تا هنوز تهدیدهایی متوجه اعضا این حزب وجود دارد.
این اولین بار نیست که آزادی بیان در افغانستان با چنین محدودیت های روبرو میشود. در سال ۲۰۰۳ هفته نامه آفتاب توقیف شد و درست پنج سال قبل ملالی جویا عضو پارلمان و فعال حقوق بشر به دلیل اعتراض های مکرر علیه جنگسالاران و جنایت کاران جنگی، عضویت‌اش در پارلمان به حالت تعلیق درآمد. از آن به بعد تهدید های زیادی متوجه او شد تا اینکه زندگی مخفی بخود اختیار کرد و تا حال از شش سوءقصد جان سالم بدر برده است.
برخورد با «حزب همبستگی» قضیه برادران کامبخش را بخاطر می‌آورد که حکم اعدام وی توجه جهانی را بخود جلب کرد. سید یعقوب ابراهیمی یک گزارشگر انتقادی است که با IWPR (انستیتوت گزارشدهی جنگ و صلح) کار میکند. او با ارائه گزارش هایی در زمینه جنایات جنگی، فساد و حقوق بشر خود را در مقابل جنگسالاران قرار داد. برادر او، سید پرویز کامبخش، در سال ۲۰۰۷ بدلیل دانلود نوشته انتقادی علیه اسلام از انترنت به اعدام محکوم شد. اما در حقیقت هدف اصلی برادر وی یعقوب ابراهیمی بود، چون او با تهیه گزارش های انتقادی خشم بنیادگرایان را برانگیخته بود. اما مقالات و اعتراضات بین‌المللی از جمله مجله اشپیگل روی تصامیم دولت تاثیر گذاشته و با آنکه به سید پرویز کامبخش حکم حبس ابد صادر شده بود، در سپتمبر ۲۰۰۹ رها شده و تا هنوز با برادرش در تبعید بسر می‌برد.
حزب چپ آلمان در جریان کنفرانسی پیرامون افغانستان در ۲۰۱۱ فعال حقوق زن، ملالی جویا و سید یعقوب ابراهیمی را در برلین مهمان خود داشت. برای اولین بار در تاریخ افغانستان بیش از ده نفر به نمایندگی از سازمان های منتقد و فعالان جامعه مدنی باهم جمع شدند تا در رابط به وضعیت فعلی و آینده افغانستان صحبت نمایند. «حزب همبستگی افغانستان» نیز نماینده خود را برای اشتراک درین کنفرانس به برلین فرستاده بود، او از اکسیون ها و تظاهرات حزب در افغانستان و حمایت های مردمی که مایه دلگرمی آنان است سخن گفت، چیزی که افکار عمومی بین‌المللی کمتر از آن آگاهی دارند.
با توجه به قضیه «حزب همبستگی»، نگرانی عمده این است که نیروهای مترقی و چپ در افغانستان خطرات جدی را متوجه خود دارند. آنان درین برهه نیازمند حمایت قوی بین‌المللی و جامعه مدنی هستند.
منبع:این نوشته ترجمه مقاله ایست که در ۳۰ اگست ۲۰۱۲ در نشریه آلمانی «یونگه ولت» به نشر رسیده است.
