ذکیه وردک چوچه خاین است، صاحبان ابرخاین‌اش باید رسوا و محاکمه شوند!
- رده: گزارش‌ها
- نویسنده: نوید نابدل
- منتشر شده در سه شنبه، 18 ثور 1403
در ۱۵ ثور ۱۴۰۳، رسانه‌های هند گزارش دادند که ذکیه وردک، سرکنسول افغانستان در ممبی، ۲۵ کیلوگرام تلا به ارزش ۲.۲ میلیون دالر را در بدنش جاسازی کرده بود و از دبی به این شهر قاچاق می‌کرد، در میدان‌هوایی توسط پلیس هند دستگیر و برای چند ساعت بازداشت شد. سپس، این فرد پس‌مانده دولت کرزی-غنی-عبدالله که حالا در دامن طالب غنوده، طی بیانه‌ای اعلام کرد که بنابر حملات شخصی و افترا به خود و خانواده‌اش از مقامش استعفا داده است. درغیرآن، خدا نکند پاکِ پاک است. اکنون، مقام‌های سفارت افغانستان در هند و طالب وی را به یکدیگر پاس می‌کنند که مربوط آنان نیست، و بازهم خدا نکند هردو حکومت ممکن هر عیبی داشته باشند، به‌جز دزدی و فساد و قاچاقبری!
اما، این عکس‌ها به تنهایی نشان می‌دهند که ذکیه وردک مانند سیما سمر، فوزیه کوفی، شکریه بارکزی، عادله راز، رویا رحمانی، منیژه باختری، شهرزاد اکبر و غیره از برکتی‌شده‌های قدیم توسط خاینان قومپرست، طالبی و فاشیست مثل حنیف اتمر، غنی، خلیلزاد و نظایرش بوده است و بنابر این طبیعی است که با استفاده از مصونیت دیپلماتیک یک قلم از قاچاقبری‌اش در هند کشف گردد. او و امثالش اگر تا همین حد هرزه و بی‌حیثیت و کُچک درگاه کرزی و غنی و عبدالله و دارای خون طالب در رگ‌های شان نمی‌بودند در سفارت‌ها و مقام‌های بالا نصب نمی‌شدند.
اگر در هند دولت مردمی برقرار می‌بود این قاچاقبر بی‌آبرو را به‌مثابه یک فرزند میهن‌فروشان فساد‌زاده دولت دست‌نشانده پیشین امریکا معرفی می‌کرد و حنیف اتمر و بقیه به‌اصطلاح وزیران خارجه پوشالی از جمله صلاح‌الدین، سپنتا، مقبل، داکتر عبداله و اراذلی از این قبیل را پاسخگو می‌دانست.
ولی نکته اصلی این است که دولت هند و هر دولت ارتجاعی دیگر در جهان به درستی می‌داند که در حکومت‌های پوشالی افغانستان زیر سلطه سیازادگان و تبهکاران جهادی و امروزه طالبی از هر قوم، چه بی‌شرافتی‌هایی در جریان بود و هنوزهم ادامه دارد و می‌دانند که اغلب اراکین آن صدها بار پست‌تر از ذکیه وردک بوده و هستند. همچنان نباید فراموش کرد که ماهیت فاسد و خاین حاکمان هند و افغانستان و هر رژیم ارتجاعی دیگر متفاوت از هم نبوده و از اینروست که کوسه‌ها و چوچه‌کوسه‌هایی مانند ذکیه وردک زیر نام مصونیت دیپلوماتیک رها می‌گردند.
