شهر تالقان تحت سیطره مظاهره‌چیان گلیم‌جم
- رده: گزارش‌ها
- نویسنده: گیتی رها
- منتشر شده در سه شنبه، 02 اسد 1397
از تاریخ ۱۰ سرطان ۱۳۹۷، روز دستگیری نظام‌الدین قیصاری در فاریاب، شماری از اوباشان گلیم‌جم با چوب و چماق و سوته بدست زیر نام مظاهره به بازار تالقان ریخته و همه‌چیز شهر را برهم زده و مردم را به روز سیاه نشانده اند. دولت فاشیست غنی که درگیر زد و بند با به‌اصطلاح مخالفان خود در شمال است این شهر و مردمش را به چماق‌بدستان سپرده و تا کنون اقدامی در مورد ننموده است. در این اعتراض‌ها فقط همان گلیم‌جم‌های پیشین جمع شده اند که هدف اصلی شان دامن زدن به تعصبات قومی است، مهر «حرکت خودجوش مردمی» زدن بر آن احمقانه و دروغی بیش نیست. چنانچه تذکر رفت این هرج و مرج سبب آزار و اذیت باشندگان تالقان شده که در ذیل به ذکر چند مورد آن می‌پردازم:
۱- ادارات دولتی از جمله ولایت، قوماندانی امنیه، محکمه، مستوفیت و... طی این دو هفته تعطیل شده و عرایض مراجعین به این دفاتر تا مدت نامعلومی بی‌پاسخ و بی‌سرنوشت مانده اند.
۲- دروازه‌های موسسات خارجی و داخلی توسط این جماعت بسته شده‌‌اند.
۳- بانک‌ها در حالت نیمه‌تعطیل قرار داشته بیشتر از ترس چور و چپاول دروازه‌هایشان را بسته اند.
۴- اکثر دکان‌های شهر به‌صورت مکمل مسدود اند و برخی از آن‌ها نیمه‌باز می‌باشند. هر لحظه خطر چور و غارت، دکانداران را تهدید می‌کند و سران مظاهره‌چی به آنان اخطار می‌دهند تا دکان‌ها را ببندند، در غیر آن اگر دکانی چور شد مسئولیت به دوش خود دکاندار می‌باشد. این وضعیت فروشندگان را ضربه شدید اقتصادی زده است، به‌طور نمونه، زرگری را می‌شناسم که باید ماهانه مبلغ ۷۰۰ دالر کرایه دکان بپردازد ولی در این مدت یک افغانی عاید نداشته و حیران است که کرایه و دیگر مصارف را از کجا بپردازد. حال وضعیت بد دکانداران کوچک را تصور کنید.
۵- بیکاری و فقر به اوج خود رسیده، زیرا صدها فروشنده‌ای که در رسته‌های بازار مصروف ترکاری‌فروشی، میوه‌فروشی، دوره‌گردی، میدان‌نشینی و... بودند و از همین طریق امرار معاش می‌نمودند، طی این مدت اندک پول و سرمایه‌ای که داشتند را مصرف کرده و بی‌روزگار اند. نانواها و قصاب‌ها هم وضع بهتری ندارند.
۶- هیچ موتر و موترسایکلی در جاده‌های شهر گشت و گذار نمی‌تواند، چرا که بیشتر جاده‌ها با خیمه‌ها مسدود شده و برعلاوه خطر تخریب موتر و دیگر وسایل نقلیه ذریعه چماق‌بدستان همه را تهدید می‌کند. داره‌های مظاهره‌چی وسایل نقلیه را پنچر کرده یا از رانندگان پول می‌خواهند، بناءً رفتن به شفاخانه و جاهای ضروری دیگر ناممکن شده است.
۷- قلدرهای گلیم‌جم به زور از مردم محل غذا می‌خواهند و آن هم چیزی کمتر از گوشت و برنج نه.
۸- در نقاط عمده شهر مانند چوک تخار که چهار سرک بزرگ به آن منتهی می‌شوند، خیمه کلانی برپا شده که تمام راه‌ها به‌طور کامل بر روی عابران بند اند. در روبروی ولایت و قوماندانی امنیه نیز خیمه‌هایی برافراشته شده و جاده‌های مذکور را نیز مسدود کرده اند. رهگذران برای رسیدن به خانه یا محل کار بایست راه‌های دور و درازی را با استفاده از پس‌کوچه‌ها پیاده‌روی کنند.
۹- قیمت‌ها به اوج خود رسیده، مثلا، یک کارت امتیاز موبایل ۵۰ افغانیگی در بدل ۶۰ افغانی به فروش می‌رسد. به همین قسم، نرخ پترول، دیزل و متباقی مواد ارتزاقی نیز بلند رفته است.
۱۰- تمام مندوی‌ها مانند مندوی میوه و حبوبات تعطیل اند. همه‌ساله در این زمان که فصل خربوزه و تربوز و میوه‌های دیگر می‌باشد، به‌خاطر ازدحام جایی برای پا ماندن نبود و صدها تن با مزدورکاری وغیره کارها امرار معاش می‌کردند. در ضمن، دهقانان و باغداران حاصلات زراعتی شان را به فروش رسانده و پولی کمایی می‌کردند تا در سال آتی زنده بمانند. اما، اکنون دیگر خبری از کار و بازار نیست.
۱۱- این وضعیت باعث شده که جنایتکاران طالبی از آن برای تشدید فعالیت‌های شان بیشترین استفاده را کنند. ناامنی در ولسوالی‌ها، شاهراه‌ها و شهر تالقان بیداد می‌کند. نیروهای امنیتی مصروف محافظت خود و امنیت دفاتر خود می‌باشند. چند روز پیش، در مرز ارچی و خواجه‌غار در حدود چهل سرباز توسط طالبان سر بریده شدند و اجساد آنان به شفاخانه مرکزی تالقان انتقال و به خانواده‌های شان تسلیم داده شد. فرخار و چمن‌خسده که در این فصل تفریحگاه باشندگان تالقان و امن‌ترین منطقه در تخار بوده و از طالبان اثری در این جاها نبود، حالا طالبان در قریه‌های این مناطق بیرق‌های شان را بلند کرده و کسی به آنجاها رفته نمی‌تواند.
۱۲- باشندگان تالقان و به‌ویژه زنان و دختران از ترس آزار و اذیت گلیم‌جم‌ها از خانه‌های شان بیرون نمی‌شوند و عملا کوچه‌های این شهر به جاده‌های ارواح مبدل شده است.
۱۳- در این تظاهرات قوماندان‌های محلی هر کدام خیرمحمد چریک، پیرمحمد خاکسار، ملک (مشهور به مله) و ... روزانه ۳۰۰ افغانی برای فی نفر اشتراک‌کننده پرداخت می‌کردند که از طرف دوستم برای شان روان شده بود.
