یادبود از سومین سالروز زجرکش‌شدن فرخنده
- رده: گزارش‌ها
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در دوشنبه، 28 حوت 1396
کابل- ۲۹ حوت ۱۳۹۶: تعدادی از اعضای «حزب همبستگی» با تجمع در برابر منار یادبود شهید فرخنده، از سومین سالروز زجرکش‌شدن این دختر معصوم یادبود به عمل آوردند. اشتراک‌کنندگان پلاکارت‌هایی در محکومیت جنایت علیه فرخنده، رخشانه، شکریه تبسم، زهرا، قربانیان قتل‌عام میرزااولنگ و زنان دیگر قربانی ستم و بربریت را برافراشته بودند. پلاکارت‌هایی نیز با این پیامها در دست اشتراک‌کنندگان به چشم می‌خورد: «تا جنایتکاران خاین خلع قدرت نشوند، هرروز فرخنده دیگری قربانی خواهد گشت!» «ضجه‌های دردناک رخشانه، هر وجدان بیدار را به مبارزه فرا می‌خواند!» «زهرا جان، به‌جای خودکشی کاش ریشه نگون‌بختی‌های زنان افغان را آتش می‌زدی!» «من پشتون هزاره‌ام، انتقام شکریه دلبندم را گرفتنی‌ام!»، «تا وقتی امریکا و مزدوران بنیادگرایش حاکمیت دارند، سیهروزی زنان افغان را پایانی نخواهد بود!»، «زنجیرهای اسارت را زنان خود فقط با مبارزه و ایستادگی شان می‌توانند درهم شکنند!»، «رهایی زنان افغان از دوزخ اشغال، بنیادگرایی و مردسالاری با آگاهی، اتحاد و مبارزه خود شان میسر است و بس!» و غیره.
داریوش، از اعضای حزب به نمایندگی از جوانان گفت:
«دولت ع و غ، بلندگوهای تبلیغاتی‌اش و جوانک‌های وجدان‌باخته به اصطلاح سخنگویش با بیشرمی تمام در صدد فراموشی دهشت علیه فرخنده اند. حتی یک تعداد به‌اصطلاح فعالان جامعه‌مدنی که در ابتدا بصورت پروژه‌ای درین قضیه واویلا راه انداختند، اما چون دیگر ارباب خارجی و حامیان ارگ‌نشین شان نمی‌خواهند لای این قضیه زیاد بالا شود و ثانیا فند و وند برایشان نمی‌آورد، سکوت پرخفت پیشه کرده اند. ولی چطور می‌شود این جنایت را از یاد برد وقتی هر فرد این سرزمین و بخصوص زنانش روزگار بهتر از فرخنده ندارند و دستان بالاترین مقامات خاین در پس اینچنین سفاکی‌ها دخیل است؟ دولت با شیوه‌های گوناگون بر چشم مردم خاک می‌پاشد، اما با مقاومت و ایستادگی باید کاری کرد که این جنایات به فراموشی سپرده نشده عاملان اصلی آن، و نه چند محکوم درجه دهم، به جزای اعمال شان برسند تا دیگر شاهد فاجعه کم‌نظیر و تکاندهنده اینچنینی در برابر زن نباشیم.»
خالده، عضو دیگر حزب در بخشی از سخنانش گفت:
«گفته اند ملتی که تاریخش را فراموش می‌کند، سزاوار تکرار آن است. ما از مردم افغانستان می‌خواهیم که زجرکش‌شدن فرخنده‌های افغانستان را از یاد نبرند و برای تامین عدالت واقعی یک‌صدا شوند.»
یکی از زنانی که به دیدن منار یادبود فرخنده آمده بود، ابراز داشت:
«در گذشته‌ها، این روزها به‌خاطر فرارسیدن نوروز و بهار برای ما پر از خوشی بود، ولی از روزی که فرخنده به آن صورت وحشیانه در آستانه نوروز کشته شد، دیگر از سال نو گریزان استم. کاش هیچ سال ما نو نمی‌شد، مگر فرخنده زنده می‌بود.»
در اخیر، اشتراک‌کنندگان دسته گلی در پای منار یادبود فرخنده گذاشتند.
