ناگفته‌های فاجعه شاه‌شهید از زبان قربانیان
- رده: گزارش‌ها
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در دوشنبه، 19 اسد 1394
تظاهرات خشماگین قربانیان فاجعه شاه‌شهید (۱۹ اسد ١٣٩٤)
به تاریخ ۱۹ اسد ۱۳۹۴ (۱۰ اگست ۲۰۱۵) بازماندگان فاجعه شاه‌شهید با خشم تمام به جاده ها برآمده علیه دولت و امریکا شعار سر دادند. آنان مدعی اند که دولت در پی پرده افکندن به این حادثه المناک است درحالیکه انفجار شدید احتمالا در اثر پرتاب راکت و یا بمب از سوی طیاره‌های امریکایی بوده است اما نیروهای امنیتی آنرا حمله انتحاری اعلان کردند. تمامی آنان یکصدا می‌گویند که قبل از انفجار، غرش طیاره و صدای مهیب آمدن راکت را شنیده اند که به تعقیب آن قطع برق و انفجار سهمگین رخ داد. آنان در ضمن تعداد کشته‌شدگان را بالاتر از صد تن می‌دانند و می‌گویند که تعدادی از کشته‌ها هنوز از زیر آوار بیرون آورده نشده اند.
نیروهای امنیتی و لباس‌شخصی های «امنیت ملی» که تعداد شان به دهها تن می‌رسید جلو اعتراض مردم را گرفته با نفوذ در صفوف مردم، تطمیع و حتی خشونت تلاش داشتند صدای آنان را خاموش کنند. مخصوصا آنان در برابر شعار ضدامریکایی معترضان واکنش نشان داده به مردم می‌گفتند که فقط علیه پاکستان شعار دهند.
«حزب همبستگی افغانستان» ویدیوی کامل این تظاهرات و گفتگو با تعدادی از بازماندگان را به زودی منتشر خواهد کرد. اکثر مردم بر رسانه‌های افغانستان نیز خشمگین اند و ادعا دارند که آنان سخنان شانرا بصورت سانسورشده منتشر کرده اند.
اکثر خانواده ها چندین عضو خانواده شانرا از دست داده و تعداد از آنان هم زخمی اند. بازماندگان چند شب است که شب را در فضای باز سپری می‌کنند.
مردم می‌گویند تعداد کشته‌شدگان این حادثه بالاتر از صد تن است اما دولت و رسانه‌ها آنرا فقط ۱۵ تن اعلان کردند.
مردم می‌گویند در شب حادثه پولیس نیز بر کسانی که تلاش داشتند به محل انفجار نزدیک شوند شلیک می‌کردند.
تمامی مردم محل یکصدا می‌گویند که انفجار بر اثر موتر مملو از مواد منفجره نبوده است چون اولا هیچگونه اثری از موتر وجود ندارد و ثانیا قبل از انفجار غرش طیاره و صدای هولناک فرود آمدن راکت یا بمب را شنیده اند.
تجمع اعتراضی بازماندگان بعد از چند دقیقه توسط امنیت ملی و پولیس متفرق شد و به آنان اجازه داده نشد که صدای شانرا به گوش رسانه ها برسانند.پدری که دو پسر جوانش را از دست داده است، با فریاد بلند از دردهایش سخن می‌گفت و خواهان روشن شدن حقایق بود.
تعدادی از بازماندگان قربانیان می‌گویند امنیت ملی و پولیس آنان را زیر فشار گرفته که از گفتگو با رسانه‌ها و محکوم کردن دولت و امریکا دست بردارند.
عبدالله و مسعود دو برادری که در حادثه دردناک شاه‌شهید به شهادت رسیدند.
مردی با خشم فریاد می‌زد که «ما امروز پول تانرا کار نداریم، ما شهیدان و زخیمان خود را به شما نمی‌فروشیم، ما فقط حقایق خود را کار داریم که اینجا چه انداختید، ما میخواهیم حق را بدانیم که تو چه بلایی بر سرما آوردی.»
دولت به جای رسیدگی به قربانیان و بیرون کشیدن شهیدان از زیر آوار ابتدا فوری ساحه انفجار را که حفره بزرگی در آن ایجاد شده بود با گذاشتن دیوار های کانکریتی مسدود نمود تا جلو پخش حقیقت را بگیرند. در پشت این دیوارها، ماشین آلات در حال پرکردن و هموارکردن اند تا تمامی علایم و مدارک جنایت نابود گردند.
مردم توته‌های راکت و یا بمب را به رسانه‌ها نشان دادند که از محل انفجار در اولین ساعت جنایت بدست آورده اند. اما نیروهای امنیت مانع این نمایش شدند.
مردم توته‌ای از راکت یا بمب را به رسانه ها نمایش دادند و گفتند: اینست ثبوت ما که برعکس گفته امرالله صالح مواد در موتر باربری نه بلکه بمبی بود که از طیاره برما انداخته شد.
دهها نیروی پولیس برای متفرق کردن تظاهرکنندگان تلاش داشتند.
