ابر تیره جنایت و بی‌ثباتی بر فراز شمال افغانستان
- رده: گزارش‌ها
- نویسنده: امید پیمان از مزار
- منتشر شده در پنج شنبه، 14 جوزا 1394
از مدتی بدینسو وضع امنیتی در شمال روز به روز رو به وخامت نهاده است. گزارشات از ولایت سرپل حکایت از نبود ادارات دولتی در اکثر نقاط این ولایت کوهستانی دارد. حتی در داخل شهر سرپل امنیت لازم برای شهروندان سرپلی وجود ندارد. مسیر شاهراه میان جوزجان و سرپل که در حدود ۳۵ دقیقه راه است تماما به دست طالبان است. نزدیکترین ولسوالی های این ولایت (سیدآباد و صیاد) از کنترول دولت خارج است و نه تنها شب که در روشنی روز هم طالبان آزادانه درین مسیر گشت و گذار میکنند و هر کی را خواسته باشند با خود می‌برند. مردمی که ازین ساحات به مزار می‌آیند از سقوط هر لحظه این ولایت خبر می‌دهند.
در میمنه وضع چندان تفاوتی با سرپل ندارد. ولسوالی المار، قیصار، گرزیوان، پشتون‌کوت به دست طالبان است و شاهراه حلقوی که ازین مسیر می‌گذرد و قرار است کار اسفالت آن دوباره از سر گرفته شود شدیدا ناامن است و دولت قادر به کنترول این جاده نیست.
جوزجان خصوصا شهر شبرغان نسبتا امن است اما طالبان در ولسوالی آقچه و دشت لیلی که میان میمنه و شبرغان موقعیت دارند حاکمیت دارند. در آقچه در حدود ۱۲۰۰ طالب موترسایکل سوار دیده شده و بعد از ساعت ۶ شام عملا حاکم بر سرنوشت مردم اند. مردم از ظلم پولیس ملی، اربکی و قوماندانان تنظیمی از یک طرف و طالبان از سوی دیگر به شدت زیر فشار و ظلم خردکننده بوده به زندگی فلاکتبار گرفتار اند.
مزار همچنان سراسر با مشکل امنیتی دچار است. نخست مسیر راه مزار - شبرغان کاملا ناامن است. بعد از دو راهی ولسوالی بلخ الی شبرغان هم طالب و هم دزدان جنگسالار همه در سراسر این جاده عمومی پرسه زده و بر مسافران بیچاره مشکل می‌آفرینند. ولسوالی های بلخ، چمتال، چاربولک، زارع، امرخ، البرز، کلدار و شورتپه از امنیت خوبی برخوردار نیستند. تعدادی هم در ولسوالی خلم (تاشقرغان) به اذیت مردم پرداخته و سر و صدای مردم ازین بابت همه روزه شنیده می‌شود.
اخیرا عطا در صفحه فیس بوکش نوشته که بعد از ده سال لباس نظامی را دوباره به تن می‌کند و قومانده عمومی نیروهای نظامی را جهت تصفیه نمودن ساحات ناامن مزار عملا به دوش می‌گیرد. تلویزیون بلخ و فیس بوک رسمی عطا هم تصاویر او را با لباس شیک پلنگی نظامی تکرارا به نمایش می‌گذارند. او به تاریخ ۹ جوزای ۱۳۹۴ در ولسوالی زارع و امرخ و ولسوالی شولگره عملیات کرد در حالیکه امروز ۱۲ جوزا ساعت ۲:۳۰ صبح ۹ تن از کارمندان موسسه (PIN - People in Need) توسط طالبان در آن ولسوالی به قتل رسیدند. حرکات نمایشی او به تاریخ ۱۰ جوزا به ولسوالی کلدار سرایت کرد و دیده شود که برنامه مضحک مطبوعاتی بعدی او کدام ساحه این ولایت است.
همچنان کوه البرز ساحه نهایت مهم نظامی است که از ارتفاعات آن شهر مزار زیر تیر رس مستقیم قرار دارد و طالبان هر از گاهی در آن مناطق حمله نموده و آن را تصرف میکنند. عطا درین عملیات ظاهرا نیرو های دولتی بشمول پولیس، اردو، نیرو خاص و امنیت ملی را سهیم ساخته و در تلویزیون ها نمایش می‌دهد اما اساسا تحت پوشش اینها عملا قوماندان جهادی آدمخوار خویش را تا دندان مسلح نموده و عملا رهبری عملیات به دوش آنها می‌باشد. در جمله این جانیان می‌توان از رئیس خالق، استاد وکیل، قوماندان غوثک، قربان شاه قوماندان، قاری بای جان، علم سیاه و ... نام برد.
نکته مهم دیگر توزیع اسلحه در میان مردم و مخصوصا قومندان های جهادی درجه دو و سه است که درین سالها از بیکاری یا دچار اعتیاد و قمار شده یا خانه نشین بودند. گفته می‌شود که عطا از بدخشان تا میمنه به مقدار زیاد سلاح با هزینه چندین میلیون دالر توزیع نموده است.
دو هفته قبل دوستم با عطا در شهر تاشکند با پادرمیانی کمال نبی‌زاده مشخصا روی همین موضوع نشست داشتند و گفته می‌شود که عطا با دوستم و محقق با حمایت روسیه پیمان تازه بستند. سفر عطا به تاشکند درست بعد از روز پیروزی مسکو علیه آلمان نازی بود که عطا با شان و جلال خاص در یکی از هوتل های مجلل شهر مزار از آن تجلیل به عمل آورد که درین چهارده سال از هیج طرفی منجمله از او سابقه نداشته است.
از یک هفته به اینسو زمزمه هایی به گوش می‌رسد که عطا بعد از تصفیه نمودن ولسوالی های مزار حرکت خویش را به ولسوالی های دیگر گسترش داده و در نهایت و با حمایت دوستم و محقق و در پناه مسکو، ایران و هند اعلان فدرالی نماید. مثلث عطا - محقق و دوستم به این باورند که سقوط میمنه و کندز به معنای سقوط مزار و از دست دادن مزار عملا به معنای مرگ حکومت استبدادی شان است. لذا تا توان دارند جهت حفظ ثروت و قدرت خویش تا روز فرار از مزار در استقرار نظام فرتوت شان تقلا میکنند. برعلاوه گزارش‌هایی مبنی بر بالا گرفتن جنجال های عطا با عبدالله حکایت دارد که از مدت ۹ روز به اینطرف عطا تماس های عبدالله را هم پاسخ نمی‌دهد و بیشتر جمعیتی‌های عطا در مزار از معامله‌گر بودن عبدالله در میان مردم یاد میکنند که به گفته آنها «استاد» ازین بابت سخت نگران است.
مسلح‌شدن جهادی‌ها در شمال نه تنها برای امنیت کمکی نخواهد کرد که برعکس زندگی را برای مردم شکنجه‌بارتر خواهد ساخت. طی چهارده سال گذشته، ستم و چپاول و زورمداری های قومندان‌های جهادی مسبب بدبختی های اصلی مردم شمال بوده است.
