حزب همبستگی افغانستان ُمهر خود را بر جنبش کوبید
- رده: مقالات
- نویسنده: واحد منصوری
- منتشر شده در دوشنبه، 12 سرطان 1391
طی ده سال گذشته در افغانستان احزاب و گروه های سیاسی سمارق وار سر بلند کردند و یکی پی دیگر ثبت و راجستر وزارت عدلیه شدند. ایجاد احزاب سیاسی مانند ایجاد رسانه ها به یک رسم عادی و حتی شوق و فیشن و شهرت و تجارت مبدل گشته است. بر اساس آمار موجود، تا حال بیش از صد حزب سیاسی در وزارت عدلیه افغانستان ثبت است. اکثر این احزاب از سوی جنگسالاران و سران تنظیم ها و بقایای احزاب خلق و پرچم ایجاد شده اند.
احزاب هشت گانه و هفت گانه که در دوران تجاوز شوروی بر افغانستان ایجاد شده بودند ظاهرا از هم پاشیدند و به نام های دیگری عرض وجود کردند. این پانزده حزب از عوامل اصلی جنگ های داخلی و کشتار ده ها هزار انسان در جریان سالهای ١٣٧١ تا ١٣٧٥ بودند .
رهبران و اعضای ارشد این احزاب جز فهرست طولانی جنایتکارانی اند که باید محاکمه شوند. تغییر نام و ثبت و راجستر مجدد این احزاب در وزارت عدلیه با پذیرش معیار ها و قوانین ملی و بین المللی حزب سازی یک هدف را در قبال داشت: فرار از پاسخگویی اعمال ضد انسانی، مجازات و محاکمه شان.
حزب اسلامی، وحدت اسلامی، جمعیت اسلامی وشورای نظار، اتحاد اسلامی، جنبش ملی اسلامی و چند حزب دیگر که همه پسوند اسلامی را با خود حمل میکنند، از جمله احزابی اند که مستقیما در جنگ های تنظیمی دست داشتند و به دستور آنان کابل به ویرانه تبدیل شد، بیش از هفتاد هزار کابلی کشته شدند و زیربناهای اقتصادی و فرهنگی ما به یغما برده شدند. در سالهای اخیر سران همین احزاب در آستانه اعدام صدام بوسیله امریکا، از ترس و با شتاب، در پارلمان و کابینه حکومت کرزی فیصله کردند تا گذشته را فراموش کنند و با تصویب قانونی بنام عفو، جنایات شانرا بر یکدیگربخشیدند. باینصورت حق مسلم دادخواهی مردم افغانستان را زیر پا نمودند.
فعالیت اکثریت احزاب سیاسی در افغانستان تنها محدود به برگزاری نشست ها و محافل پر هزینه‌ای است برای نمایش قدرت و خود نمایی تا خود را در صحنه سیاسی این کشور مطرح جلوه دهند و امتیازات بیشتری از خارجی ها بدست آورند.
موقف گیری این احزاب در مسایل داخلی و بین المللی بیشتر سرکاری و به نفع کشور هایی است که در اشغال و مداخله افغانستان دست دارند زیرا مخارج مالی آنانرا سفارت خانه ها و نمایندگی های سیاسی همین کشورها میپردازند. احیانا حزبی هم اگر خلاف منافع دولت و اشغالگران خارجی موقف گیری کند و یا حرکتی علیه آنها نشان دهد متهم به وابستگی به این و یا آن کشور و یا متهم به خیانت ملی می شود. درین اواخر که عبدالله بیش از دیگران خود را "اپوزیسیون" نامیده علیه دولت پوشالی کرزی سخنان تند به زبان میراند، اما به گفته بلقیس روشن او و کرزی دو نوکر یک بادار اند و وقتی مقامات امریکایی به افغانستان سفر میکنند اولین کسی که در سفارت امریکا به دیدار آنان میشتابد و به آنان خوشخدمتی میکند شخص عبدالله است.
تظاهرات "ارگ تکان و پارلمان تکان" اخیر حزب همبستگی در محکومیت هشت و هفت ثور از نادر حرکت های سیاسی در ده سال گذشته در افغانستان است که لرزه بر اندام جنایتکاران انداخت. نخستین واکنش نسبت به این تظاهرات از پارلمان بود و در یک اقدام عجولانه و شتابزده برخی اعضای حزب را به کمیسیون سمع شکایات مشرانو جرگه فراخواندند.
زلمی زابلی رئیس این کمیسیون به اعضای حزب گفت: "این حرکت باعث خشونت میشود و افغانستان را یکبار دیگر به جنگ های گذشته می کشاند." زابلی تحت فشار بادارانش قصد داشت اعضای حزب را مجبور کند تا از عمل شان عذر خواهی کنند و تضمین بدهند که دیگر دست به چنین عملی نخواهند زد. اما پاسخ روشن بود: حفیظ الله راسخ یک عضو همبستگی فرا خوانده شده به سنا گفت: "این نه اولین و نه هم آخرین حرکت ما بر ضد جنایتکاران و وطنفروشان خواهد بود. ما تا دم مرگ بر ضد جنایتکاران مبارزه خواهیم کرد ...... اگر به قمیت خون تمامی اعضای حزب ماهم تمام شود ........."
در ٢ جون ٢٠١٢ وزارت عدلیه افغانستان طی نامه‌ای، حزب همبستگی را از تصمیم ٢٩ می مشرانو جرگه مطلع ساخت که در آن خواستار به تعلیق در آوردن حزب تا ختم تحقیقات و محاکمه احتمالی رهبران این حزب گردیده بود. فشار ها بر حزب بیشتر شد و حرف به جایی رسید که وزارت عدلیه قضیه را به لوی سارنوالی واگذار کند و موضوع تعلیق فعالیت آن مطرح شد.
تصمیم قاطع حزب همبستگی و ایستادگی بر اهداف و مرام شان از یکسو و حمایت مردم و فشار های بین المللی از سوی دیگر باعث شد تا حکومت افغانستان پا عقب بکشد و موضوع تعلیق را رد کند.
دیدبان حقوق بشر با انتشار بیانیه‌ای خواهان تجدید نظر در مورد این تصمیم دولت افغانستان شد. به دنبال اعلامیه این سازمان وزارت عدلیه افغانستان خبر تعلیق فعالیت حزب همبستگی افغانستان را نادرست خواند و تعیلق و محاکمه یک حزب سیاسی را از صلاحیت های محکمه دانست.
حزب همبستگی اعلام کرد: در مورد آنچه که در تظاهرات گفته مدارک و اسناد کافی دردست دارد که نه خلاف مصالح ملی و نه وحدت کشور است و حاضر است این شواهد را در جمع مردم، رسانه ها و یک محکمه بی طرف ارایه کند.
چیزیکه مشاورین و صاحبان خارجی ارگ نشینان و پارلمان نشینان را تازه متوجه کرده اند اینست که "شیشه اگر بشکند تیز تر میشود"؛ هر قدر اگر حرف محاکمه حزب بیشتربالا شود به همان پیمانه تنبان این دولت به مثابه ضد دموکرات ترین دولت در جهان بر زمین خواهد افتاد و تیشه به پای خود خواهد زد.
از همین رو حکومت پوشالی کابل در برابر این حزب تلاش کرده گاهی از سلاح مدارا و مصلحت و گاهی هم راه قهر کاذب و بچه ترسانک کار بگیرد. فشار بر حزب همبستگی از همین دو علت بیرون نیست.
هر چه شود، این حزب مهر خود را بر جنبش کوبیده زیرا شعار مناسب را در وقت مناسب سر داده، به همین علت حمایت بیدریغ عامه را در کشور و جهان بدست آورده است. تاریخ گاهگاهی شاهد بوده جرقه های ولو کوچک حریق بس بزرگی را به دنبال داشته است. بعید نیست این حرکت استثنایی حزب همبستگی بهار باشکوهی را در افغانستان نوید دهد.
