مردم ترکیه در برابر استبداد اخوانی برمی‌خیزند
- رده: مقالات
- نویسنده: کاوه عزم
- منتشر شده در دوشنبه، 13 جوزا 1392
چندین روز است که پایتخت و چندین شهر بزرگ ترکیه شاهد درگیری و تظاهرات خشماگین است که دولت بنیادگرای رجب طیب اردوغان را سراسیمه ساخته است. این اعتراضات زمانی آغاز گشت که دولت ساخت یک مرکز تجاری را در پارک گزی میدان تقسیم که همیشه مرکز اکسیون های سیاسی و ضد دولتی بوده است زیر دست گرفت. یک ماه قبل نیز پولیس ترکیه کارگرانی را که می‌خواستند روز جهانی کارگر را در این پارک تجلیل نمایند با فیر گلوله متفرق و دهها تن را زندانی کرد.
پارک گزی به مردم آزادی دوست ترکیه سمبول مقاومت را دارد و اقدام به نابودی آن خشم شانرا برانگیخت. دولت به علت هراسی که از مبارزات مردمی و تجربه‌ی «بهار عربی» دارد سعی نمود این مکان را نابود کند اما به نظر می‌رسد که مستبدان حاکم روحیه مقاومت و ایستادگی مردم را کم گرفته بودند.
طی چند روز گذشته نیروهای امنیتی با استفاده از زور و گاز اشک‌آور و چماق به سرکوب تظاهرکنندگان پرداخته حدود ١٧٠٠ تن را به زندان افکنده اند. اما باوجود سرکوب وحشیانه پولیس، موج تظاهرات پرخروش تر و وسیعتر گردیده است و خواستهای شان نیز فراتر از اعتراض بر نابودی پارگ رفته، اردوغان را به اسلامیزه کرده جامعه ترکیه و اعمال دیکتاتوری شخصی متهم نموده خواستار استعفای وی شده اند.
خیزش های کنونی در ترکیه در واقع غلیان خشم ملتی‌ست که تحت سیطره یک رژیم مستبد بنیادگرا حقوق دموکراتیک شانرا یکی پی دیگری از دست داده اند.
اکثریت تظاهرکنندگان را جوانانی تشکیل می‌دهد که با الهام از جنبش «اشغال وال استریت» با شعار «تقسیم را اشغال کنید» علیه دولت برخاسته اند. با آنکه دولت اعلام نمود که کار ساخت مرکزی تجاری در پارک گزی را متوقف می‌سازد اما این نتوانست جلو خیزش ها را بگیرد. در جمع تظاهرکنندگان پلاکارتی با کاریکاتور اردوغان دیده می‌شود که زیرش نوشته اند «مردم به تو تعظیم نخواهند کرد.»
رژیم ترکیه یکی از سرکوب کنندگان آزادی بیان و مطبوعات در سطح جهان می‌باشد. به گزارش «گاردین» درحالیکه تمام دنیا اعتراضات مردم ترکیه را گزارش می‌دادند، تلویزیون آنکشور برنامه آشپزی پخش می‌کرد و روزنامه ها هم در برابر آن سکوت اختیار کردند. حال که شبکه های اجتماعی امکان سانسور گسترده اطلاعات را ناممکن ساخته است، اردوغان خشم اش را در برابر آن با گفتن اینکه «شبکه های اجتماعی مخرب ترین تهدید برای جامعه هستند» بیان نمود.
«عدالت و توسعه» به رهبری عبدالله گل و اردوغان یک حزب بنیادگرا و اخوان پرور است که از دهسال به اینسو با سرنیزه بر ترکیه حکومت میچلاند. این حزب با رسیدن به قدرت قانون اساسی را تغییر داد و تلاش دارد دستاورد های مردم ترکیه را که نتیجه مبارزات مردم و سنت سکیولاریستی آنکشور است نابود کرده جامعه را به قهقرا بکشاند چیزی که مخالفت های همگانی را در پی داشته است. این حزب به مثابه چماق استعماری امریکا، از حمایت خاص کاخ سفید بخاطر تبلیغ و نشر افکار بنیادگرایی در ترکیه و منطقه برخوردار است. اوباما طی سخنرانی‌ای در مورد نظام حاکم ترکیه گفته بود:
«حقیقت این است که نظام ترکیه، نظام دموکراتیک و دارای بیش ترین ارزش های اسلامی می‌باشد. این امر ترکیه را برای سایر کشورهای اسلامی الگو می‌سازد.»
امریکا که بنیادگرایی اسلامی را بهترین وسیله برای به زیر اسارت کشانیدن کشورهای اسلامی در نظر دارد، می‌خواهد ترکیه بنیادگرا را به مثابه یک رژیم ضدانسانی و مسموم کننده به دیگران الگو قرار دهد تا آسانتر بتواند آنان را همانند کشور ما به میدان غارت و زورگویی اش بدل بتواند.
بلندگو های تبلیغاتی امریکایی نیز به بزرگسازی حزب منفور «عدالت و توسعه» مشغول اند. سی.ان.ان اردوغان را مرد سال ٢٠١٠ ساخت و «نیویارک تایمز» در موردش نوشت:
«نخست وزیر ترکیه رجب طیب اردوغان برای نسل جدید نسبت به هر کسی دیگر مناسب است، زیرا وی به توافق اسلام با آزادی های فردی معتقد بوده و با حزب مستقل و رو به رشد خود برای خاور میانۀ جدید راهنما (الگو) می باشد.»
رسانه‌های امریکایی این حزب پاسدار جهالت اخوانی را در حالی می‌ستایند که احزاب مردمی و مترقی ونزویلا و سایر کشورهای امریکای لاتین را که حاضر نیستند در برابر قلدرمنشی امریکا سر تسلیم فرود آرند، احزاب ضد مردمی و مستبد می‌نامند، علیه آنان به زهرپراکنی مشغول اند و دستاورد هایشان را وارونه جلوه می‌دهند.
مردم ترکیه که نمیخواهند فاجعه «جمهوری اسلامی ایران» در کشورشان تکرار شود شعار می‌دهند: «ما دولت فاشیست نمیخواهیم»
رژیم مرتجع ترکیه با جنبش های وسیع مترقی و آزادیخواهانه‌ای مواجه است که بخشی بصورت مسلحانه علیه دولت می‌رزمند. زندانهای ترکیه مملو از اسیرانیست که به جرم ضدیت با دولت تحت شکنجه های ضدانسانی قرار دارند و بیشترین زندانیان را کردهایی تشکیل می‌دهد که در آنکشور از هرگونه حقوق انسانی محروم اند. شکنجه‌گاههای آنکشور همیشه صحنه مبارزه و مقاومت عناصر شرافتمندی است که به جرم نه گفتن به استبداد به زندان افکنده شده اند. سال گذشته هزاران زندانی کرد در چندین زندان آنکشور بصورت گروهی دست به اعتصاب غذایی زده خواهان ختم حبس انفرادی ١٣ ساله عبدالله اوجالان رهبر اسیر حزب کارگران کردستان و خواستهای دیگری در دفاع از مردم مظلوم کرد شده بودند. این اعتصاب بعد از ٦٨ روز با درخواست عبدالله اوجالان در پیامی که از جزیره «ایمره آلی» فرستاده بود پایان یافت.
دولت اردوغان داد از اسلام می‌زند اما با فاشیست های صیهونیست این قصابان مردم مظلوم فلسطین در معامله های ننگین قرار دارد.
درحالیکه اعتصاب پارسال انعکاس وسیع در سطح جهان داشت و حتی گروه هایی از مردم در خارج از زندان به خاطر اظهار همبستگی دست به اعتصاب غذایی زدند، اما اردوغان به سبک هر دیکتاتور دیگر از رسانه ها اعلام نمود که فقط یک زندانی در حال اعتصاب غذایی بسر می‌برد و اوضاع عادیست!
در سال ۲۰۰۶ بزرگترین اعتصاب غذایی زندانیان سیاسی متعلق به چندین سازمان سوسیالیست و بخصوصDHKP/C در بیست زندان ترکیه راه افتاد که در نتیجه ١٢٢ تن جان شانرا از دست دادند. این اعتصاب که سه ماه ادامه داشت با حمله جنون آمیز ارتش ترکیه به زندانیان و قتل عام ٢٨ زندانی به پایان رسید.
دولت مستبد ترکیه در افغانستان ما نیز دستان خونین دارد و به گروه های آدمکش و جانی کمک بیدریغ می‌رساند. یکی از این باندهای ضدملی چتلی خوار ترکیه جنبش اسلامی دوستم می‌باشد. دولت ترکیه در ضمن از طریق مکاتب «افغان‌ـ‌ترک» که در واقع فابریکه های اخوان سازی اند، گند بنیادگرایی را در وطن ما پخش می‌کند. این مکاتب که امکانات سرشاری بدست دارند، ممتازترین شاگردان را از سراسر افغانستان جمع کرده آنان را شستشوی مغزی می‌دهند تا از آنان اخوانی های مکتبی‌ای بسازند که مثل رهبران جاهل ساخت الازهر در آینده افغانستان را عمیقتر به سوی تاریکی و جهل و جنایت سوق دهند. اکثر جوانان درین مکاتب تا صنف دوازدهم تحت نظر معلمان ترکی که اکثرا فارغین لانه بنیادگرایی «الازهر» اند آموزش می‌بینند و بعد به ترکیه فرستاده می‌شوند که تا از آنان عناصر مسخ شده با افکار ضدانسانی مورد پسند استعمار تربیت شوند.
در اواخر مارچ ٢٠١٣ خبری در رسانه ها پخش شد که دولت ترکیه چهل محصل از جمله ٢٤ دختر را جهت ادامه تحصیل به افغانستان فرستاده و اینان جذب پوهنتون کابل شده اند. تحصیل این محصلان ترک در پوهنتونی که از درس و تعلیم سالم در آن خبری نیست، بیشتر به فکاهی شباهت دارد و این ایده را تقویت می‌کند که آنان به مثابه «تبلیغی» های اخوانیزم ترکی جهت مسموم ساختن افکار جوانان ما به اینجا فرستاده شده اند.
خیزش و ازخودگذری مردم ترکیه برای کسب حقوق شان و دفاع از ارزش های دموکراتیک و سکیولاریستی آنکشور باید برای مردم ما که بیش از هر ملت دیگری در چنبره توحش و سیاهی بنیادگرایی و امپریالیزم گیرافتاده اند درسی باشد. با اتحاد، مبارزه و ایستادگی همگانی می‌توان زورگوترین و مستبدترین قدرتها را وادار به عقب نشینی ساخت.
زنان باشهامت ترکیه نقش فعالی در جنبش کنونی داشته در برابر خشونت وحشیانه پولیس ایستادگی می‌کنند.
