مردم فراه در گرو مافیای دولتی و توحش طالبی

: رده: گزارش‌ها; نویسنده: حامد; منتشر شده در چهارشنبه، 04 میزان 1397

جسم بی‌جان شهید آقا گل در سردخانه شفاخانه ۲۰۰ بستر فراه

فراه یکی از ناامن‌ترین ولایات کشور است که مردمش در گرو دولت فاسد و طالبان خون‌آشام هرروز را با ماتم سپری می‌نمایند. اینجا، هر شب جنگ و کشتار است. باشندگان فراه احوال‌پرسی عادی را فراموش کرده، هر پرسان و تماس تلفنی حکایت از جنگ، ویرانی و کشتن کشتن دارد. فرش عزاداری در هر گوشه فراه پهن گشته و به رسم روزمره می‌بایست یکی دو هم‌دیار خود را به خاک بسپاری و گاهی بیشتر.

شیرازه زندگی فراهیان از هم پاشیده است. خشک‌سالی مفرط، گرمی طاقت‌فرسا و پایین‌رفتن سطح آب زیرزمینی معضل بزرگ دیگری‌ست که در کنار فاجعه جاری محیط را فقرزده ساخته و به دوزخ زندگان مبدل کرده است. قریه‌ها یکی پی دیگر خالی از سکنه می‌گردد: مزار، خطیوان، نوبهار، ملاها، پنجله، گجگین، مساو، روکن، چهارده، شهر کهنه، قلعه ملا امان، تینگ، بلندده، کوشه، کندر، چپک، چهار ماس، کنسک، شیوان، دهزک، دوکن، آب سوراخ، سنگ گلک، چین، ناغ، دهک، سور، نوده، تخت، شاه مبارک، ساج، نرمکی، برنگک‌ها و سایر مناطق بیش از ۷۰ فیصد از سکنه تخلیه گردیده و در اثر بمباردمان‌های کور و ستم بی‌پایان طالبان، باشندگانش به هجرت تن داده و لایه‌های پایینی منطقه که چاره و توان کوچیدن را ندارند، از سر جبر با ده‌ّها خوف و خطر در محاصره بند مانده و در خدمت طالب قرار گرفته‌اند.

آقا گل، قوماندان میدان هوایی فراه به تاریخ ۸ سنبله ۱۳۹۷ توسط افراد ناشناس در مرکز شهر ترور گردید.

از آنجایی که فساد و بی‌کفایتی دولت مزدور بی‌داد می‌کند، و مقامات دولتی زالووار بر دخل گمرک و سایر عواید ولایتی چسبیده‌اند، طالبان ددمنش نیز از فرصت استفاده کرده در شهر جابه‌جا و با ایجاد رعب و وحشت در میان شهروندان به آسانی هدف‌های دلخواه خود را شکار می‌کنند. آنان آنقدر با خاطر آسوده عمل می‌کنند که حتا تمام امکانات دست‌داشته قربانی را که متشکل از تفنگ و تفنگچه وغیره می‌باشد با خود می‌برند. ترورهای شهری در این اواخر گواه این واقعیت تلخ است.

در اطراف شهر و ناحیه‌های چندگانه فراه، دسته‌های طالب به نام چریک‌های فدایی اسلام که آموزش‌های تروریستی را از سپاه پاسداران ایران فرا گرفته‌اند به‌صورت سیستماتیک دست به ترور افراد دولتی و مخالفان خود می‌زنند. اینان آنقدر با دل پر عمل می‌کنند که طی دو سال اخیر بیشتر از صدها تن را ترور، اختطاف و یا از موترها پایین و تیرباران کرده اما در این شهر کوچک رد پای شان معلوم نیست. واقعیت‌ها نشان می‌دهد که آنان با حلقاتی از درون دولت جورآمد داشته و زمینه را برای درندگی شان مهیا می‌سازند.

پسر آقا گل با دیدن جسم بی‌جان پدرش بی‌‌هوش شد.

شفاخانه ۲۰۰ بستر فراه

نماز جنازه شهید آقا گل

ملا ظاهر از قریه کورگز که مشهور به ملا گوتک می‌باشد و در میان طالبان به نام ملا خادم شهرت دارد، مسوول و هماهنگ‌کننده ترورهای شهری از سوی طالبان است. از جهت دیگر،برخی از ترورها ریشه در دشمنی شخصی داشته و دسته‌های دزد، اختطاف‌گر حرفوی نیز از فرصت سود برده دست به آدمکشی و چور و چپاول بزنند. این گروه‌ها به شکلی با طالبان و دولتمندان دم به دم هستند.

به تاریخ ۱۲ اسد ۱۳۹۷ سه تن از سربازان پولیس مقابل در ورودی شفاخانه فراه ترور گردید.

گروه‌های جنگی بزرگ طالبان که همواره بر پوسته‌های دولتی یورش گسترده دارند و از برتری تسلیحاتی نسبت به سربازان دولتی برخوردار می‌باشند، قطعات سرخ نامیده می‌شوند که به‌‌طور علنی در اطراف شهر پایگاه‌های خود را دارند. در آخرین تهاجم شب‌هنگام طالبان (۲۵ سنبله ۱۳۹۷) که همزمان در چندین منطقه صورت گرفت، ۵۷ سرباز که فقط برای کمایی یک لقمه نان به ارتش افغانستان پیوسته بودند، جان باختند.

این درحالی صورت می‌گیرد که سربازان از نرسیدن به موقع تجهیزات و نیروی کمکی زمینی و هوایی در پایگاه‌های خود بارها شکایت چه که حتا یخن خود را دریده و به مقامات دشنامنامه‌ها فرستاده‌اند. گپ تا حدی دردناک است که اجساد سربازان در میدان نبرد بوی می‌گیرد و زخمی‌ها جان می‌دهند، اما همین به اصطلاح دولتمردان شاریده که ماهیت ضد مردمی شان آفتابی است با بی‌شرمی همیشگی نداشتن امکانات را بهانه می‌آروند. در چنین روزهای پرکشمکش سمیع‌الله صمیم نماینده فاسد فراه با هلی‌کوپتر از هرات به فراه و از فراه به ولسوالی اناردره به مصارف همین دولت که داد از نداشتن امکانات در برابر ملت می‌زند، جهت کمپاین انتخابی مسافرت می‌کند. به این میگویند وقاحت و خاک به چشم مردم زدن.

به تاریخ ۱۲ سنبله ۱۳۹۷ دو تن از سربازان پولیس در قریه دهک شهر فراه توسط طالبان ترور گردیدند.

تجهیزات نظامی و تسلیحات جنگی و سایر امکانات مورد نیاز گروه‌های هراس‌افگن بخصوص طالبان از طریق مرزهای ایران در بسته‌های بزرگ وارد خاک افغانستان می‌گردد. والیان زراندوز و سایر مقامات فاسد دولتی دهن‌پرآب و مزدوران دو‌طرفه اند، همیشه با این بهانه که «سند موثق در دست نیست»، طفره رفته مردم را فریب می‌دهند. برعلاوه، هم‌اکنون طالبان عواید گمرکات، زمین، دکان و وسایط نقلیه را در کنار عشر و زکات از تمامی ولسوالی‌ها مستقیما جمعاوری می‌کنند. دردآورتر از همه این است که طالبان از عواید شهر فراه نیز سهم خود را دارند: دکانداران، موترداران، کارمندان دولتی، صرافان، شرکت‌های بزرگ و کوچک فعال شهر و حتا مقامات بلندپایه دولتی و سایر ارگان‌ها برای بقای خود پنهانی به طالبان مالیات و یا گاه گاهی رشوه زیر نام «شیرینی» پرداخت می‌کنند.

مردم از فساد و رشوه‌خواری و بروکراسی حاکم در ادارات به ستوه آمده‌اند. کوچکترین کار بدون رشوه و واسطه ممکن نیست. این سبب گردیده که نه تنها اهالی اطراف شهر بلکه شهریان مرکز فراه نیز جهت حل مناقشات و معضلات معاملاتی وغیره به محاکم طالبان در حومه شهر فراه مراجعه کنند.

به تاریخ ۱۵ سنبله ۱۳۹۷ حاجی محی‌الدین هیوادمل از قریه کنسک ولسوالی بالابلوک که متنفذ قوم و رییس شورای کنسک بود در قریه ساج توسط طالبان به شهادت رسید.

روسای شورای قریه‌ها باید به‌طور منظم به طالبان باج بپردازند، در غیر آن توسط طالبان کشته و یا با زور به کمیسیون طالبان جلب شده و حکم علیه شان صادر می‌گردد. یورش طالبان بر منزل رییس شورای قریه ریگی و پسرانش، و کشتن معاون شورای قریه کوک علیا به همین تازگی نمونه‌‌هایی از سخن بالاست. یک ورق‌پاره طالبان به نام جلب، صد مرتبه بیشتر از محاکم فاسد دولت کنونی نزد مردم چلش داشته و ترس را به بار می‌آورد.

پوسته‌های امنیتی پلیس در فراه طعمه چربی برای طالبان شده که هر شب یک پوسته را مورد تهاجم قرار داده، نیروهای پلیس را کشته و تمام تجهیزات شان را با خود می‌برند. غنیمت منبع اصلی درآمد برای نوجوانان بی‌کار در روستاها شده که زیر چتر طالبان فعالیت می‌کنند. پوسته‌ای در نزدیکی قریه رج در ۵ کیلومتری شهر فراه، نمونه‌ای بارز از پوسته‌های بی‌صاحب است که حتا آب آشامیدنی ندارد. یکی از کارمندان کلبنک قریه رج که در شهر فراه سکونت دارد در برگشت به خانه‌اش باید بشکه آب با خود داشته باشد تا به پلیس‌های پوسته داده اجازه عبور حاصل کند. طالبان به مردم محل هشدار داده که هرنوع همکاری با دولت جزای مرگ دارد. چندی قبل یک تن از مردم محل به جرم بردن آب به پوسته پلیس توسط طالبان تیرباران شد.

به تاریخ ۱۲ سنبله ۱۳۹۷ ضیاالدین باشنده قریه شمالگاه هنگامی که با سه چرخه به سوی خانه‌اش می‌رفت و یک تن از سربازان پولیس را با خود مسافر داشت، به چنگ طالبان افتاده و به طور بی‌رحمانه فقط به جرم انتقال پولیس به شهادت می‌رسد. او یگانه نان‌آور خانواده‌اش بود.

طالبی که زخم سطحی برداشته، بی‌ترس و لرز به کلینک دولتی جهت تداوی خود مراجعه نموده و به یکی از پرسونل موظف قصه می‌کند: «دیشب ما عملیات داشتیم و من زخمی شدم و بالاخره پوسته را فتح کردیم و مال غنیمت را بین خود تقسیم نمودیم. برای هرکدام ما ۷ هزار اففانی رسید.»

مثال دیگر از قریه خطیوان است که سربازی می‌خواست از یک پوسته امنیتی به پوسته دیگر برود. در مسیر چند صد متری پوسته توسط طالبان به ضرب گلوله به قتل می‌رسد و نیروهای امنیتی به‌جای این که قاتلانی را که در برابر چشم شان سرباز را به شهادت رسانده تعقیب کنند و به جزای اعمالش برسانند، اهالی بی‌دفاع قریه را که اکثرا ریش‌سفیدان و دهقانان فقیر اند، جمع کرده بدون پرسش و پاسخ به لت و کوب می‌گیرند. مردم بیچاره که کدام پناه‌گاهی نداشته و میان دو آتش می‌سوزند، با هزاران اشک و آه خانه و زادگاه خود را ترک کرده و به‌سوی ایران متواری می‌شوند.

به تاریخ ۲۰ سرطان ۱۳۹۷ حاجی رحمت‌الله کارمند سابق شاروالی فراه توسط طالبان در کنسک دستگیر و یک ساعت پس از دستگیری به شهادت رسید.

قریه کنسک مثال دگری‌ست در حومه شهر فراه که بنابر دامن‌زدن اختلافات خانوادگی از سوی طالبان و دولت، به دو دسته تقسیم گردیده تا اکنون بیش از ۹۰۰ تن جان خود را از دست داده‌اند. زنان و کودکان یتیم که محروم از سرپرست و نان‌آور خانواده اند، ترک قریه کرده و سیل‌آسا به درون شهر آمده و در اثر فقر و فلاکت دست به گدایی، کالاشویی، فحشا، جمع آوری زباله‌ها می‌زنند. شوربختی مردم کنسک داستان بس دردناکی‌ست که ایجاب ترتیب گزارش جداگانه را می‌کند.

رژیم خون‌آشام ایران در درون نظام مفلوج افغانستان و به ویژه ولایت فراه نوکر و پایدو بی‌شمار خود را دارد که برای عملی‌شدن نقشه‌های شوم آن کشور جاده صاف می‌کنند و به همین منوال طالبان نیز دساتیر و فرامین خود را از ایران می‌گیرند. در عقب بیشتر ناامنی‌ها، آوارگی‌ها و ترورهای پیهم ولایت فراه دست ناپاک سپاه پاسداران ایران نهفته است. هر باری که تضادهای لفظی ایران و امریکا حاد می‌شود جنگ فراه و سایر ولایات اوج می‌گیرد.

لیست اسامی کسانی که در این اواخر در فراه ترور شده اند.

اکنون مردم فراه در میان آتشی می‌سوزند که از یک سو توحش طالبی جان و مال مردم را همه‌روزه می‌گیرد و از سوی دیگر بمباردمان‌های کور، ویران‌کردن خانه‌های مردم به بهانه این که طالبان از آن به‌مثابه سنگر استفاده می‌کنند، فساد، بی‌کاری، فقر و شاریدگی رژیم مزدور، فراهیان را به ستوه آورده است. اینک وقت آن است که با تمام قوت مردم سراسر افغانستان در برابر هیولای جنایت که معجونی‌ست از اشغالگران امریکایی و همدستانش، دولت پوشالی و طالبان خونریز و سایر باندهای تبهکار به پا برخاسته و خود را از شر حلقه‌های خبیثه و مزدور برای همیش رها سازند.