مردم ولسوالی چهاردره کندز در میان آتش نیروهای امریکایی، طالبان و دولت وحشت ملی
- رده: گزارش‌ها
- نویسنده: بهروز پویان
- منتشر شده در دوشنبه، 15 عقرب 1396
از چند روز بدینسو جنگ شدیدی زیر نام عملیات تصفیوی توسط نیروهای اشغالگر امریکایی همراه با دولت وحشت ملی برضد طالبان وحشی در چندین قریه‌ی ولسوالی چهارده کندز به راه انداخته شده که در اثر آن مردم بی‌گناه قریه‌های قتل‌عام، غروقشلاق، سرآسیاب و عیسی‌خیل (متشکل از اوزبیک و تاجیک و پشتون) تلفات داده و از خانه‌های شان آواره شده در مناطق نسبتا امن‌تر قریه‌های همجوار پناه برده‌اند. طالبان که خانه‌های مردم قریه قتل‌عام را سنگر ساخته‌اند در بمبارد شبانه‌ی نیروهای خارجی تعدادی از خانه‌ها آتش گرفته و مردم دار و ندار شان را از دست داده‌اند.
از سوی دیگر، اکثر سالمندان برای حفظ خانه و اموال شان زیر باروت و آتش طرف‌های درگیر به‌سر می‌برند ولی باوجود این در جریان یک هفته جنگ کوچه به کوچه، بیشتر خانه‌های مردم آتش گرفته و همه مال و مواشی و غله شان چور شده اند. بسیاری هنوز از سرنوشت اعضای فامیل خویش بی‌خبر اند چون هر‌کس به هر طرفی فراری شده است.
یکی از باشندگان محل که از ترس تهدیدهای بعدی نمی‌خواهد نامش گرفته شود، می‌گوید:
«امروز [۱۳ عقرب ۱۳۹۶]، ساعت شش صبح طالبان به‌خاطر جمعاوری و انتقال کشته‌های شان در قریه قتل‌عام که شب گذشته طی بمباران هوایی کشته شده بودند، گروهی از جوانان قریه‌ی غروقشلاق را با زور و تهدید با خود بردند. تعدادی از آنان به بهانه‌های مختلف، خود را از گیر طالبان رها کرده ولی گروه دیگر از این جوانان که به‌سوی قریه قتل‌عام روان بودند، در مسیر راه هدف حمله هوایی طیاره‌ی بی‌پیلوت امریکایی قرار گرفتند. در نتیجه، ۱۴ تن جوان کشته و ۷ تن دیگر به‌شدت زخمی شدند که شامل اطفال نیز می‌گردد. افراد غیرنظامی کشته و زخمی‌شده بین سنین ۱۶ تا ۲۶ قرار داشته و اکثریت شان کسبه‌کار وغریب‌کار و تنها نان‌آور خانواده بودند.»
بنابر چشمدید مردم محل، قریه‌های سرآسیاب، قتل‌عام، غروقشلاق، عیسی‌خیل، وردک و خروت که مورد اصابت هاوان‌های دولت وحشت ملی و بمباردمان‌های نیروهای امریکایی قرار گرفته و باعث تلفات افراد ملکی و ویرانی خانه‌های بی‌شمار گردیده بودند، دوباره شب گذشته (۱۳ عقرب ۱۳۹۶) توسط طالبان خونخوار تصرف شده‌اند. در ضمن، مردم دربدر قریه‌های مذکور در مساجد قریه‌های همجوار شب و روز سپری می‌کنند.
هرچند، اکثریت خانه‌های قریه‌های مذکور ویران شده‌اند و هر مردی که به قریه‌اش جهت خبرگیری از خانه و کاشانه‌اش برمی‌گردد، با اشک و شیون از آنجا بیرون می‌شود چرا که همه چیزش را از دست داده است، اما بنابر معلومات در دست چند نمونه قرار ذیل اند:
شیرمحمد از قریه قتل‌عام که بعد از سال‌ها و با زحمات فراوان تازه خانه چند‌اتاقه‌ای را ساخته بود، خانه‌اش در اثر اصابت هاوان به خاکستر تبدیل شده است.
محمد‌شاه یکی از فقیرترین باشنده قریه قتل‌عام که یک ماه قبل بنابر تنگدستی زیاد پسر جوانش راهی ترکیه گردیده و در مسیر راه در اثر تیر‌اندازی پولیس مرزی ایران کشته شد، داغ از‌دست‌دادن یگانه پسر جوانش هنوز در دلش تازه است که بنابر بمباردمان طیاره امریکایی خانه‌اش به ویرانه مبدل شده و با فامیلش به ولسوالی قلعه‌ی ذال آواره گردیده است.
محمد رسول که با دهقانی و کار شاق توانسته بود ماشین کوچک پنبه‌پاکی در قریه نصب و پنبه‌ی چندین دهقان به ارزش ۲ میلیون افغانی را در کارگاه کوچکش آورده بود، کارگاه‌اش در بمبارد شب آتش گرفته و خانه‌اش هموار گردیده است. وی با دیدن این وضعیت و بربادی همه چیزش با چشمان پراشک آنجا را ترک کرد.
خانه‌های حسین صوفی، غنی، اسماعیل، مظفر و چند تن دیگر نیز به همین‌گونه به ویرانه تبدیل گردیده است.
کسانی که از میان جنگ‌های سنگین جان سالم بدر برده‌اند، می گویند که این جنگ‌ها همه نمایشی و به‌خاطر تباهی مردم است چرا که وقتی طالبی گرفتار می‌گردد پس از گذشت مدتی دوباره رها شده و به جنایات خود ادامه می‌دهد. در ضمن، دولت زیر نام عملیات پاکسازی منطقه، مردم در این هوای سرد بی‌خانمان می‌کند ولی پس از چند روز دولت عقب‌نشینی کرده و طالبان دوباره بر این مناطق حاکم می‌شوند. از سال‌هاست که باشندگان ولسوالی چهاردره در بازی خونین می‌سوزند.
