مردم ولسوالی چهاردره قربانیان اصلی جنگ
- رده: گزارش‌ها
- نویسنده: بهروز پویان
- منتشر شده در پنج شنبه، 04 سرطان 1394
بیش از ده روز است که مردم ولسوالی چهاردره کندز در زیر آتش باروت طالبان وحشی و دولت غنی-عبداله قرار دارند. افراد ملکی اعم از زنان و کودکان، اولین قربانی جنگ خانمانسوز اند. در این روزها باشندگان قریههای قتل عام، تال گذر، عیسی‌خیل، درمن، سرآسیا، وردک، قریه قصاب و دوبندی عرب، همه هست و بود شان را رها کرده، برای زنده‌ماندن به جاهای دوردست پناه برده‌اند.
این جنگ از مظلوم‌ترین‌ها بیشترین قربانی را گرفت، ولی رسانه‌ها آواز تفنگ‌ها را منعکس ساختند نه تلفات مردم بیچاره را. ناامنی‌های دامنه‌دار کندز و دست‌به‌دست‌شدن این ولسوالی و سایر مناطق افغانستان میان دولت و طالبان، نشاندهنده آن است که در پشت حوادث دست‌های مغرض در کار است، فعالیت مدرسه «اشرف‌المدارس» با ۶۰۰۰ طالب در قلب شهر کندز و رشد سرسام‌آور تروریزم و طالب در این ولایت و سمت شمال، همه و همه نمایانگر این حقیقت است که امریکا و دولت دست‌نشانده‌اش بذر تروریزم را آبیاری می‌کند تا ریشه‌کنی آن.
در حمله هوایی دولت بر قریه قتل عام بیش از ۱۱ تن به‌شمول زنان و کودکان به‌شدت زخمی شدند و دو تن دیگر جان باختند. این حمله حوالی شام، مورخ ۳۱ جوزای ۱۳۹۴ هنگامی که مردم قریه هنوز خانه‌های شان را ترک نکرده بودند، صورت گرفت.
فرد راست: فرید ۱۱ ساله
بنابر گزارش‌های مردم محل، در قریههای وردک و سرآسیا نیز بیش از ۲۵ تن کشته و زخمی شده‌اند، ولی نه دولت و نه نهادهای به‌اصطلاح امداد‌رسان کوچکترین رسیدگی به وضع وخیم مجروحان جنگ ننموده‌اند. در همین حال، مردمی که از راه دریا به طرف شهر فرار کرده نیز تلفات سنگین جانی داشته‌اند، چون توپخانه دولتی که از میدان‌هوایی کندز به طرف اهداف کور انداخت می‌نمود، قریه‌ها را زیر آتش قرار داده و تلفات بر باشندگان زجرکشیده وارد نموده‌است. در ضمن، گفته می‌شود خانواده‌هایی نیز لادرک می‌باشد که از سرنوشت شان خبری در دست نیست.
فیض محمد با فامیلش در هنگام عبور از دریای چهاردره مورد اصابت توپ‌های «حکومت وحشت ملی» قرار می‌گیرند و در این میان کودک ۱۲ ساله‌اش به نام بشیراحمد مورد اصابت گلوله توپ قرار گرفته، تکه و پارچه می‌شود. بعدا، چند تن از ریش‌سفیدان قریه توته‌هایش را جمعاوری نموده و دفن می‌کنند. براساس گفته‌های شاهدان محل، تمامی راه‌های متصل به شهر مسدود شده‌است و بیشتر زخمی‌ها پیش از رسیدن به شفاخانه جان می‌دهند. دو قایق دست‌ساخت محل که مردم از طریق آن به شهر می‌رفتند، نیز آماج توپخانه قرار گرفته و مردم از ترس نمی‌توانند از این محل نیز عبور کنند.
فرد راست: شیرمحمد ولد حاجی خیرمحمد، ۱۶ ساله
قاری محب‌الله، یگانه فرزند حاجی جوره‌بای، دکاندار قریه قتل‌عام بود. وی بعد از مرگ پدرش که طفل بیش نبود، تمام مسوولیت خانواده را به‌دوش کشیده و به مشکل توانسته بود که یک دکان فقیرانه در قریه ساخته، روزگار بخورنمیرش را سپری نماید. وی در این اواخر با مشکلات فراوان و گرفتن قرض ازدواج کرد و حاصل ازدواجش دو فرزند خرد سال می‌باشد. قاری محب‌الله سرپرست این خانواده بی‌بضاعت و بی‌کس قربانی قدرت‌طلبی طالبان مزدور و رژیم پوشالی حاکم شد. اکنون مادر نحیف، دو خواهر، اطفال کوچک و خانمش در ماتم محب‌الله، یگانه یاور خانواده نشسته‌اند. در چند روز اخیر که درگیری‌ها شدت گرفته، در این قریه‌ها زنده‌جانی دیده نمی‌شود، تنها فامیل این شهید در ماتم شهید خویش بدون آب و نان در خانه نشستند و کسی هم به داد شان نرسید.
بعد از سقوط ولسوالی چهاردره به دست طالبان، این درندگان از مردم قریه به جبر غذا می‌خواستند و به اذیت و آزار مردم می‌پرداختند. دولت نیز به حفاظت از سربازان که در تپه غلام علی در محاصره مانده بود، قریههای نواحی این تپه را مورد حملات هوایی، هاوان و توپ‌های دی‌سی قرار داده و تا کنون آمار دقیق از مجموع کشته‌شدگان، زخمی‌ها و آوارگان در دست نیست.
شهید محب‌الله
در چند ماه اخیر، ناامنی در ولسوالی چهاردره از سوی طالبان و اربکی‌ها شدت گرفته و به زور از مردم عشر و ذکات می‌گیرند. این اوباشان که اختیاردار عام و تام مناطق مذکور اند، از طرف شب به خانه‌های مردم حمله‌ور شده، با ضرب و شتم و توهین و تحقیر دارایی مردم را تاراج می‌نمایند، اما بازپرسی وجود ندارد. همچنان دو هفته قبل طالبان مکاتب این ولسوالی را بسته و صحن آن را برای تمرینات نظامی خود آماده ساختند. افزون بر آن، به تمامی قریههای چاردوبر اعلام کردند که منبعد تمامی شاگردان، معلمان نباید یونیفورم دولتی به تن کنند، در غیر آن مجازات سخت خواهند شد و در عوض پوشش لباس سفید و کلاه سفید برای شاگردان و لباس سیاه و لنگی سیاه همراه با واسکت سیاه به معلمان فرمایش دادند.
در جریان تشدید درگیری‌ها، تمامی پوسته‌هایی که از کنترول دولت خارج شده بودند، توسط طالبان به آتش کشیده شد و سلاح و مهمات نظامی به‌شمول موترهای رینجر و تانک‌ها به دست طالبان افتاده‌است. بیشتر پوسته‌های دولتی بدون مقاومت پا به فرار نهادند. یکی از سربازان طی اظهارات خود، بی‌تفاوتی دولت را در رساندن کمک به موقع به قرارگاه و عدم اداره درست جنگ را عامل شکست خود می‌داند. تبصره می‌شود که یک نوع از مسلح‌نمودن طالبان توسط دولت فعلی همین شیوه است که هر از گاهی به بهانه جنگ، در مناطق گوناگون تمامی امکانات نظامی اردو را به دسترس طالبان قرار می‌دهند، تا تجهیز و تمویل گردند و بلای جان مردم بیچاره ما شوند.
«حکومت وحشت ملی» و مقامات فاسد محلی که دهل فتح چهاردره را بار دیگر به گردن انداختند و شادمانه به‌خاطر عوام‌فریبی نواختند، فقط ساختمان ولسوالی را در تصرف خود دارند. در‌حالی‌که، نواحی آن تحت سایه‌ی شوم طالبان می‌باشد. به همین ترتیب، تا هنوز ولسوالی دشت ارچی و بخش‌هایی از سایر ولسوالی‌ها زیر کنترول طالبان در این ولایت می‌باشد.
