دیدار نماینده حزب همبستگی با مبتکر نمایش «چیزی برای گفتن دارید؟»
- رده: فعالیت‌های حزب
- نویسنده: عبید کبیر
- منتشر شده در دوشنبه، 23 قوس 1394
دیودی دورمینو (Davide Dormino)، مجسمه‌ساز ایتالوی یکجا با دوستش چارلز گلاس (Charles Glass)، روزنامه‌نگار و نویسنده انگلیس امریکایی‌تبار، افراد اصلی عقب نمایش «چیزی برای گفتن دارید؟» (Anything to Say?) هستند. در این نمایش که مجسمه‌های برنجی به اندازه واقعی جولیان آسانژ، چیلسی میننگ و ادوارد سنودن جسورانه روی چوکی‌هایی ایستاده اند و چوکی چهارم در کنار شان خالی برای دیگران یا به گفته آقای دورمینو «من و تو» است. این نمایش برای نخستین بار در میدان تاریخی الکساندر در برلین برگزار گردید و سپس به شهرهایی همچون ژنو، پاریس و استراسبورگ انتقال یافت.
دیودی دورمینو و عبید کبیر (نماینده‌‌ی حزب همبستگی)
به تاریخ ۲۷ اکتوبر ۲۰۱۵ به دیدار آقای دورمینو در محل کارش رفتم. ستودیویی ساده در حومه شهر روم ولی با ایده‌های گرانبها. نخست مرا به بخشی برد که تصاویر و طرح‌های نمایش «چیزی برای گفتن دارید؟» به چشم می‌خوردند. چون از قبل با وی هماهنگ کرده بودم که پیرامون برگزاری نمایش مزبور در افغانستان به ملاقاتش می‌آیم، برایم درمورد طرح این نمایش گفت:
«ایستادن روی چوکی مفهوم جرأت و شهامت را دارد. در اعتراض‌های مردمی، سخنرانان حین نطق همیشه روی چوکی می‌ایستند تا همه آنان را دیده بتوانند. این سه انسان شجاع نیز چنین کردند. آنان علیه استبداد برخاستند.»
آقای دورمینو هنرش را «هنر مردمی» نامیده می‌گوید:
«آن [هنر مردمی] توانایی رشد و تغییر طرز دید انسان‌ها را دارد. چوکی دو معنا داشته می‌تواند. تکیه‌گاه راحتی شده می‌تواند، ولی پایه‌ای برای صعود بالاتر نیز است، تا دید خوبتر پیدا کنیم و آگاهی بیشتر حاصل کنیم. همه‌ی آنان [جولیان آسانژ، چیلسی میننگ و ادوارد سنودن] تصمیم گرفتند تا بر کرسی شجاعت بایستند. آنان باوجود انگشت‌نما شدن که مورد خطر و قضاوت قرار می‌گیرند، این قدم را برداشتند. بعضی‌ها آنان را خاین می‌پندارند. تاریخ هیچ‌گاهی نظر مثبت در مورد انقلابیون معاصر نداشته است. شما نیاز به جرأت برای عمل دارید، تا برخیزید و روی همان چوکی خالی بایستید.»
دیودی دورمینو و جولیان آسانژ
باوجودی که گفتگوی طولانی در مورد وضعیت ناامن افغانستان داشتیم و این که جنایت و کشتار یکی از عوامل اصلی فرار جوانان از کشور است، وقتی برایش گفتم که در مورد برگزاری این نمایش در افغانستان چه فکر می‌کند و آیا حاضر است به آنجا سفر کند، در جوابم گفت:
«تمام مسئله از افغانستان و عراق آغاز شد. زجر و درد این ملت‌ها، آن سه تن شجاع را واداشت تا دست به چنین فداکاری‌‌هایی بزنند که زندگی شان را برای همیش تغییر داد. آرزوی من نیز این است که روزی بتوانیم این نمایش را در افغانستان و عراق برگزار کنیم.»
قرار بر این شد که در صورت تامین امکانات مالی برای انتقال هوایی مجسمه‌ها به افغانستان، نمایش مذکور در شهر کابل نیز برگزار گردد، تا بدین وسیله مردم زجردیده افغانستان آوای عدالتخواهانه‌ی شان را برای آزادی بیان بلند کنند و افزون برآن به فداکاری و شجاعت این سه انسان باوجدان ادای احترام نمایند. برای افتتاح نمایش «چیزی برای گفتن دارید؟»، آقای دیویدی دورمینو و چارلز گلاس نیز به کابل خواهند آمد.
در ضمن آقای دورمینو درمورد اعمار «منار یادبود فرخنده» توسط حزب همبستگی نیز آگاهی داشت. وی وعده سپرد که برای یادبود شهید فرخنده نیز نماد برنجی بسازد. وقتی درمورد جنایت علیه شهید فرخنده صحبت می‌کرد، درد به وضوح در صورتش دیده می‌شد:
«زمانی که درمورد زجرکش‌شدن فرخنده شنیدم، حالم برهم خورد. گیچ شده بودم. گیچ از این که قرن ۲۱ هنوزهم انسان‌ها به‌مثل قرون‌وسطا سوزانیده می‌شوند، اما دولتمندان بی‌شرمانه از کنارش می‌گذرند و هنوزهم لبخند بر چهره‌ی شان هویداست.»
