روزی که وطن‌ما در پنجال خونین پاکستان فرو رفت
- رده: به روایت تصویر
- نویسنده: نوید نابدل
- منتشر شده در جمعه، 10 ثور 1395
۱۰ ثور ۱۳۷۱ (۳۰ اپریل ۱۹۹۲) روز ننگینی در تاریخ وطن ماست. درین روز حکام ملکی و نظامی پاکستان به سرکردگی نوازشریف وارد کابل شده سیاست‌های شوم شان برای فروریزی زیربناهای افغانستان را پایه‌ریزی و غلامان شان را بر مردم ما مسلط ساختند.
جنرال اختر عبدالرحمن رییس سابق آی.اس.آی شعار داده بود که «کابل باید بسوزد!». او خود در سانحه هوایی همراه با ضیاالحق کباب شده به آرزوی پلیدش نرسید، اما چوچه‌های حرام هفتگانه‌اش رویای او را با انهدام کابل و غرق کردن هفتادهزار از مردمش در خون متحقق ساختند. پاکستان دست‌پرورده‌های تنظیمی اش را به این هدف مامور ساخته محشری در کابل برپا کرد که باگذشت بیش از دو دهه از کابوس و پیامدهای ننگین آن رهایی نداریم.
این ماموریتی بود که نوازشریف تا امروز آنرا از کارنامه‌های پرافتخار زندگیش قلمداد می‌کند. در ۲۲ فبروری ۱۹۹۳ نوازشریف از سوی پارلمان و سنای آنکشور استیضاح می‌شود. او در دفاع از کارکردهایش می‌گوید «من مهم‌ترین و مجهزترین ارتش را در منطقه که خطر کلانی به امنیت ملی ما به حساب می‌رفت از هم پاشانیدم... تصور کنید که ادامه همکاری های استراتژیک افغانستان با هندوستان چه بلایی را سرما می‌آورد.» همین دفاعیه باعث می‌شود که هردو مجلس برای ابقای نوازشریف رای مثبت دهند.
اهداف پلید حکام مستبد پاکستان را در وطن ما همانهایی عملی کردند که امروز خود را قهرمانان «جهاد و مقاومت» نامیده به این نام چپاولگری دارند. شخص حامد کرزی که حلقه‌ای از دزدانش در پی قبولاندنش در قالب «رهبر ملی» بر ملت ما اند، از همان زمان مجری پس پرده سیاست‌های پاکستان و امریکا در کشور ما بود و بیشترین خیانت ملی را درین زمینه مرتکب گردیده است.
