درسی از برچیده شدن پایگاه امریکا در اکوادور
- رده: مقالات
- نویسنده: کاوه عزم
- منتشر شده در دوشنبه، 04 قوس 1392
اکوادور کشور کوچک با حدود چهارده میلیون نفوس در امریکای لاتین است که ایالات متحده امریکا یک دهه تمام پایگاه نظامی «مانتا» را در آنجا ایجاد کرده بود که در اثر مخالفت مردم در سال ٢٠٠٩ برچیده شد.
هدف اصلی این پایگاه سرکوب جنبش های آزادیخواهانه کلمبیا و بخصوص «فارک» بود. این جنبش کنترل مناطقی از شرق و جنوب کلمبیا را در اختیار دارد. رویکار آمدن دولت‌های مردمی در چند کشور امریکای لاتین امکان پیروزی «فارک» را در کلمبیا بیشتر ساخت چیزی که امریکا را به وحشت انداخته بود. امریکا درصورت حاکمیت این جنبش، زمین های مرغوب کاکائو، منابع طلا، الماس، نفت، گاز و نیکل آنکشور را از دست می‌داد و در ضمن دستش از عواید مواد مخدر کوتاه می‌شد. ازینرو با زمینه سازی دولت وابسته به امریکا، در مناطق هم‌مرز با کلمبیا پایگاه «مانتا» را در سال ١٩٩٩ در اکوادور راه اندازی کرد.
پیمانی که بر اساس آن نظامیان امریکا در «مانتا» جابجا شدند از سوی جمیل مهود رئیس جمهور منفور اکوادور برای دهسال امضا شده بود که در همان ابتدا با مخالفت شدید جنبش‌های ضد جنگ و ضد استعماری روبرو شد. استقرار نظامی امریکا در اکوادور جز کشتار، بیکاری، فقر و ترویج فحشا چیزی به ارمغان نیاورد. اما امریکا همیشه تاکید داشت که حضور نظامیان شان در این منطقه برای مسدود ساختن راه های قاچاق کوکائین ضروریست، درحالیکه حقایق گواه آن بود که دولت امریکا خود با باندهای مقتدر مواد مخدر ساخت و پاخت داشت.
امریکا آنچنان بر اقتصاد و سیاست اکوادور نفوذ داشت که در سال ٢٠٠٠ باوجود مخالفت های وسیع مردم، رسما پول رایج کشور به دالر امریکایی تبدیل شد.
شعار دیواری که در آن نوشته شده: «نه به پایگاها جنگی. اشغالگران خارجی از مانتا بیرون شوید.»
سایت alainet.org می‌نویسد که باوجود آنکه امضای این پیمان خلاف قانون اساسی بود ولی رئیس جمهور اکوادور دلیل می‌آورد که این پیمان یک فرصت خوب برای توسعه و پیشرفت، جذب سرمایه های خارجی، رفع بیکاری و احیای توریزم و سیاحت خواهد شد. ولی وجود نیروهای خارجی تاثیر برعکس داشت. قیمت ها بلند رفت، فساد گسترش یافت، فقر و بیکاری همه‌گیر گردید، تعداد فاحشه‌ها و نایت کلب‌ها بیشتر شده و استفاده جنسی از دختران خردسال و جوان نیز بطور روزافزون افزایش یافت.
در واقع جمیل مهود که به خاطر استبدادش با خیزش های مردمی مواجه بود، می‌خواست با پناه بردن به نیروهای امریکایی به عمر حاکمیتش بیافزاید. اسناد دیپلماتیک امریکا که از طریق سایت ویکی‌لیکس منتشر شدند، نشان می‌داد که امریکا علیه نیروهای مترقی در اکوادور دست به فعالیت های خرابکارانه زده است.
نظامیان امریکا از سال ٢٠٠١ الی ٢٠٠٥ بیش از هشت کشتی ماهیگیری و مسافربری را به شکل غیر قانونی بمبارد و غرق کردند و هیچ کس به این جرم محاکمه نشد چون سربازانش از مصونیت قضایی برخوردار بودند و نیروهای امنیتی اکوادور حق دستگیری عساکر امریکایی را نداشتند. در ساخت این پایگاه تقریباً ٢٤٠٠٠ هکتار زمین مردم از جانب امریکا غصب گردید و باشندگان محل مجبور ساخته شدند که به مناطق دیگر پناهنده شوند و طی تمام دهسال هیچ پولی بابت آن نپرداخت.
۹ مارچ ۲۰۰۷: تظاهرات جنبش «ضد پایگاه‌های خارجی» در مانتا
در اوایل ٢٠٠٧، رافائل کورآ یک شخصیت ملی، آزادیخواه و چپگرای اکوادور به دنبال پیروزی در انتخابات زمام امور را بدست گرفت. او با رویکار آمدن تعهدش را به استقلال، آزادی و ترقی اکوادور اعلام نمود. امریکا حیات خود را در آنکشور در خطر دیده بر فشارهایش افزود و اعلام نمود که در صورت مخالفت با پایگاه نظامیش به کمک های دهها میلیون دالری به آنکشور خاتمه خواهد داد. کورآ نیز در نخستین روزهای کارش اعلام داشت که این پیمان را که در ٢٠٠٩ معیاد آن به پایان می‌رسید، تمدید نخواهد کرد. رافائل در یک درخواست مشهورش گفت:
«ما حاضر هستیم که با امریکا در مورد پایگاه مانتا گفتگو کنیم به شرط آنکه آنان به ما اجازه تاسیس پایگاه در میامی (یک شهر امریکا) را بدهند. اگر امریکا داشتن پایگاه در خاک کشور دیگر را مشکلی نمی‌پندارد، پس باید به ما این اجازه را بدهد.»
بالاخره در سپتامبر ٢٠٠٩ امریکا مجبور شد این پایگاه را ببندد و از آن کشور بیرون شود. روزی که آخرین سرباز امریکایی پایگاه مانتا را ترک گفت، فاندر فالکونی وزیر خارجه اکوادور اعلام نمود:
«این پیروزی حاکمیت ملی ماست.»
برچیده شدن این پایگاه سرور همگانی را به دنبال داشت و در اثر سیاست های مردمی رافائل، به زودی اقتصاد اکوادور روبه شگوفایی نهاد و نرخ بیکاری و فقر نیز به حداقل کاهش یافت. رافائل که در ٢٠١٣ برای سومین بار برنده انتخابات گردید، با برنامه های رفاهی و اتکا به مردم فقیر کشورش توانسته موفقیت های زیادی بدست آورد و آنکشور را بسوی رفاه و شکوفایی سوق دهد، چیزی که باعث شده بین مردم نادار محبوبیت فزاینده‌ای کسب نماید.
جایی که نیروهای امریکایی با استفاده از بمب کیمیاوی یکی از رهبران جنبش «فارک» به نام راول رایز را کشت.
با همه تبلیغاتی که از جانب امریکا و نهادهای امپریالیستی علیه دولت مردمی آنکشور جریان دارد، خبرگزاری امریکایی «اسوشیتد پرس» نتوانسته بر حقایق چشم بپوشد و در گزارشی به تاریخ ٢٥ جنوری ٢٠١٢ می‌نویسد:
«... او بین میلیونها اکوادوری به خاطر برنامه هایی چون ابتکار کمک به معیوبین که به بهبود وضع زندگی آنان انجامیده است، محبوبیت دارد... در اثر زنجیره‌ای از برنامه های تمویل شده از جانب دولت از انتخابات ٢٠٠٦ بدینسو، ثبات به این کشور سابقا متلاطم امریکای لاتین برگشته است.... او با هیچ اتهام فساد که باعث رانده شدن روسای جمهور قبلی از قدرت شده بود مواجه نمی‌باشد.»
«... عواید مالیه‌گیری از شرکتها و پیشه‌وران که در سال ٢٠٠٧ چهار عشاریه نه میلیارد دالر بود، سال گذشته به هشت عشاریه چهار میلیارد دالر رسید.... تحت اداره رافائل، دولت برای سی هزار خانواده مسکن مهیا نمود، هشت عشاریه پنج میلیارد دالر در بخش آموزش و پنج عشاریه سه میلیارد دیگر در بخش صحت به مصرف رسانید. با صرف چهار عشاریه پنج میلیارد دالر،٥٥٠٠ کیلومتر یا دوسوم جاده های کشور را ترمیم و یا نوسازی نمود.»
ماریه پلیجو بیوه زن ٦٧ ساله به اسوشیتد پرس گفت:
«من سالها قبل شوهرم را از دست دادم، اما حال رئیس جمهور را با پولی که ماهانه در اختیارم قرار می‌دهد همچون همسر در کنارم دارم.»
این خبرگزاری از امپیرو مارتینز، زنی که با دختر معلولش در یک اپارتمان سه اتاقه در پایتخت اکوادور بسر می‌برد نقل می‌کند که در اثر کمک ماهانه ٢٤٠ دالری دولت به زندگی راحت دست یافته است:
«من آروز میکنم که او باربار برنده انتخابات گردد.»
رافائل کورآ یک شخصیت ملی، آزادیخواه و چپگرای اکوادور به دنبال پیروزی در انتخابات زمام امور را بدست گرفت. او با رویکار آمدن تعهدش را به استقلال، آزادی و ترقی اکوادور اعلام نمود.
اکوادور بخاطر پناه دادن به جولیان آسانژ مسئول سایت افشاگر ویکی‌لیکس در سفارتش در لندن، در سطح جهانی نیز به مثابه کشور مدافع عدالت مورد تمجید نهاد ها و مردم مترقی قرار گرفت. وقتی دولت بریتانیا به این علت آنکشور را تهدید کرد، رافائل در جواب گفت:
«من نمی‌دانم که اینان ما و حکومت ما را چه فکر کرده اند. اینان چطور توقع دارند که ما تسلیم تهدید شان شویم. آنان نمی‌دانند که با کی طرف هستند. آنان تا حال درک نکرده اند که ما آزاد و پادشاه هستیم و هیچ نوع دخالت و استعمار را قبول نداریم.»
اکوادور برای مردم ما به مثابه یک نمونه آموزنده درسهای زیادی به دنبال دارد. امریکا در تمامی کشورهایی که به بهانه دروغین «مبارز علیه مواد مخدر»، «حقوق زن»، «دموکراسی» و ... هجوم برده، اولتر از همه خود تمامی این ارزشها را زیر پا نموده است. مردم فقیرترین و آشفته ترین کشورها نیز اگر با استبداد داخلی به مبارزه برخیزند و افراد واقعا مردمی و پاک در راس قدرت قرار داشته باشند، بدون اتکا به هیچ قدرت بیرونی می‌توانند بسوی رهایی و خوشبختی راه یابند. اتکا به قدرت جهانخواری چون امریکا، جز بدبختی و دست شستن از استقلال، عدالت و آزادی چیزی نصیب ملتهای فقیر نکرده و نخواهد کرد.
