ویدیوی همایش حزب همبستگی در یادبود از حماسه‌آفرینان استقلال افغانستان
- رده: ویدیوها
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در پنج شنبه، 29 اسد 1394
۲۹ اسد ۱۳۹۴ – کابل: حزب همبستگی همایشی را در قصر دارالامان در یادبود از حماسه‌ی قهرمانان استقلال افغانستان ترتیب داده بود. خانم سیلی غفار، سخنگوی حزب همبستگی، ضمن ابراز تبریک ۹۶مین سالروز استقلال برباد‌رفته کشور به مردم زجرکشیده این سرزمین، بیان داشت:
«امروز مصادف است با ٩۶مین سالروز استرداد استقلال افغانستان، استقلالی که طالب عزم و اراده قوی ملت بود و آزادیخواهان شجاعی چون امان‌الله خان، محمود طرزی، غلام نبی خان چرخی، ولی خان دروازی و جانباختگان بی‌شماری که با هم تعهد کردند و ذره‌ای به منافع شخصی، قومی، لسانی، مذهبی و گروهی فکر نکردند جز وطن و مردم. اما با تاسف تمامی دولت‌های بعد از شاه امان‌الله خان که در اینجا روی کار آمدند و وابسته و مزدور بوده‌اند. مخصوصا بعد از سیه‌روزهای ۷ و ۸ ثور، روزهایی که کشور ما رسما استقلال خود را از دست داد. اگر دیروز ملت ما در برابر استعمار انگلیس و تجاوز آشکار روس به جنگ و مقاومت برخاسته و پرچم آزادیخواهی و بیگانه‌ستیزی را بلند کردند که برای ملل دربند منطقه سرمشق رهایی از یوغ استبداد و اشغالگران بود، امروز افغانستان توسط ۴۱ کشور به سرکردگی امریکا اشغال شده‌است، و از جانب دیگر دست‌اندازی‌های خاینانه دولت‌های پاکستان و ایران که جز ویرانی و تباهی ارمغانی در پی نداشته است. اینان ما را فاقد استقلال و آزادی ساخته‌اند.
در این روزها مزدبگیران استعمار در قالب "صاحب‌نظر" و "آگاه مسایل سیاسی" گلو پاره می‌کنند که در قرن ۲۱ مفهوم استقلال تغییر کرده و این مقوله کهنه شده‌است. آن روشنفکرانی که مفهوم استقلال را نفی می‌کنند، در حقیقت جاسوسانی هستند که باید به‌مثابه دلالان سرسپرده سی‌آی‌ای، آی‌اس‌آی، واواک و ا‌م‌آی۶ رسوا ساخته شوند. آنان به‌عنوان بلندگو‌های امریکا می‌خواهند با فریب مردم، حضور خونین نیروهای امریکایی و ناتو را توجیه کنند.»
در ادامه خانم غفار در یک مقایسه کوتاه وضعیت دولت امانی و حکومت وحشت ملی امروزین را چنین شرح داد:
«با آن که مقایسه دوره امانی و اصلاحات گسترده آن زمان با حکومت فعلی بسیار دردآور و حق‌تلفی در برابر بانیان استقلال است. اما برای درسگیری فقط چند نکته را می‌خواهم یادآور شوم:
یکی از دستاوردهای آن زمان برداشتن گام‌های استوار در راه رهایی زنان به ویژه توجه جدی به آموزش زنان و در مجموع معارف بود. اولین مکتب دخترانه در شهرآرای کابل گشایش یافت. اولین نشریه زنان به نام ارشادالنسوان منتشر شد. ملکه ثریا خود پیشتاز تمام حرکت‌های تجددطلبانه بود. دزدانی مانند قانونی و فاروق وردک وجود نداشتند که میلیون‌ها دالر معارف را به جیب بزنند و از دارایی ملت و خون مردم برای خود و خانواده خود زندگی افسانوی بسازند. ویروس بنیادگرایی در معارف هنوز شیوع نیافته بود. زنان توانسته بودند با تلاش‌ها و خودگذری‌های خود به پله‌های ترقی و پیشرفت راه یابند، نه به مثل امروز که از به‌اصطلاح دستاوردهای تحفه داده‌شده در زمینه حقوق زنان توسط بیگانگان صحبت می‌شود.
حس وطندوستی شاه امان‌الله و یارانش را می‌توان در زمینه رشد تولیدات داخلی نیز به خوبی درک کرد. او بارها تاکید می‌کرد که مردم و بخصوص ماموران دولت از تولیدات داخلی استفاده کنند، از سفارتخانه‌های خارجی خواسته شده بود تا از گوگرد وطنی استفاده کنند. اما سران حکومت وحشت ملی و اطرافیانش حتی لوازم ابتدایی خانه‌های شان را از دوبی و غرب می‌آورند.
برخورد حکومت امانی با متخلفان دولتی نیز ستودنی است. هنگامی که کوچکترین مورد را متوجه می‌شد، به زودی اقدام نموده و شدیدترین جزا را برای شان می‌داد. اما در حکومت رسوای فعلی دزدان ثروت‌های ملی، جنایتکاران و متخلفان به قهرمان بدل شده و صدها لقب و موقف کاذب دیگر را به دست می‌آورند.»
در اخیر این همایش با تیاتری که دوره‌ی مبارزات شاه امان‌الله خان و یارانش را به تصویر می‌کشید و راه حل امروزی را نیز مبارزه به سان نیاکان مان نشان می‌داد، به پایان رسید.
