آگاهی، تشکل، مبارزه: راه دیگری برای رهایی زنان وجود ندارد!
- رده: اعلامیه‌ها
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در جمعه، 16 حوت 1392
هشتم مارچ روز جهانی زن، روز مبارزه و همبستگی زنان سراسر جهان برای احقاق حقوق پایمال‌شده شان از غل و زنجیر حاکمیت مردسالار، رژیم‌های ستمگر و سیستم سرمایه‌داری است. هشتم مارچ روز دگرگونی ساختارهای ضدانسانی و برخاستن علیه نابرابری‌هاییست که موقعیت والای زن را در حد ماشین چوچه‌کشی و وسیله اطفای شهوت مردان پایین آورده و وحشت‌بارترین جنایات را بر آنان روا می‌دارند. هشتم مارچ روز تجلیل و تعهد به خون ناهید‌ها، وجیهه‌ها، میناها، روزا لوگزامبورگ‌ها، لیلا قاسم‌ها، شیرین‌علم هولی‌ها، زویاها، مرضیه اسکویی‌ها، تانیاها و بی‌شمار زنان مبارز دیگر جهان است که با مقاومت و پیکار حماسی و نثار خون شان ثابت نمودند که زنان می‌توانند همگام با مردان در راه جامعه عاری از ستم و بی‌عدالتی برزمند و جز این راهی برای رهیدن از اسارت و تیره‌روزی وجود ندارد.
در‌حالی‌که وطن ما از استقلال و آزادی محروم و پایمال ترکتازی اشغالگران و نوکران پلید شان می‌باشد، حقوق زن و در مجموع حقوق بشر نمی‌تواند جایگاهی در جامعه داشته باشد. دم‌زدن از دموکراسی و عدالت در کشوری که استقلال ندارد، عوام‌فریبی بیش نیست. بناً ما هم نمی‌توانیم مثل مقامات و شخصیت‌ها و نهادهای سرکاری و دالربگیر متجاوزان، این روز را فقط به‌صورت تشریفاتی به زنان دربند وطن خود تبریک بگوییم. وقتی اکثریت مطلق زنان ما در روز سیاه نشسته و موحش‌ترین جنایات و پلیدی‌ها در برابر شان هر لحظه صورت می‌گیرد، این روز را فقط با تجدید پیمان برای تشدید مبارزه برای کسب حقوق زنان و افشا و طرد عاملان آن می‌توان برگزار نمود و بس.
ما بر این باوریم که در شرایط کنونی، اشغالگران امریکایی و ناتو با حمایت شان از تفنگسالاران زن‌ستیز، دولت فاسد و مافیایی کرزی و پشتیبانی پس‌پرده از آدم‌کشان طالبی، حزب منفور گلبدین و سایر عناصر مرتجع، بدترین خیانت را نسبت به مردم و بخصوص زنان ما مرتکب می‌شوند. اما هنوزهم از این دردها و آلام زنان ما، به‌صورت بی‌شرمانه سوءاستفاده نموده جار می‌زنند که افغان‌ها باید پایگاه‌های دایمی امریکا را بپذیرند ورنه زنان افغان از حقوق شان محروم خواهند شد! در‌حالی‌که ناله سحرگل‌ها، بشیره‌ها، ستاره‌ها، آمنه‌ها، گل‌بی‌بی‌ها، شکیلا‌ها، نور‌بی‌بی‌ها و دیگر خواهرکان نامراد ما در گوشه و کنار افغانستان بلند است، امریکا و چاکرانش برای رسیدن به اهداف شیطانی شان، زنان را در معامله‌های خاینانه شان قربانی نموده به عوامل سیه‌روزی آنان باج می‌دهند.
ایجاد وزارت امور زنان، صدها ان.جی.او و نهادهای «جامعه مدنی» زنانه، نصب سمبولیک زنان در پارلمان و پست‌های دولتی، این و آن قوانین و اقدامات ظاهری، دیگر نمی‌توانند کوچک‌ترین تغییر مثبتی را برای زنان ما به دنبال داشته باشند. اگر یک چنین «تلاش‌ها» موثر می‌بودند، امروز افغانستان باید بهشتی برای زنان به شمار می‌رفت، اما دیگر دروغ‌های شاخدار دولت و اربابانش فاش شده و همه دریافته‌اند که سرزمین ما کماکان همانند دوران جهل و جنایت طالبان دوزخ سوزانی برای زنان می‌باشد.
آگاهی، تشکل و مبارزه، عناصر عمده در کسب رهایی زنان به‌شمار می‌روند. تا وقتی زنان خود برای حقوق شان بسیج و وارد میدان مبارزه سیاسی نشوند، هیچ تغییر ریشه‌ای را نمی‌توان در وضعیت زنان و تثبیت جایگاه شایسته آنان انتظار داشت. در هیچ کشوری دولت‌ها داوطلبانه به زنان حق قایل نشده بلکه این زنان بوده‌اند که با پیکار و کارزارهای هماهنگ شان حکام را وادار به قبول خواسته‌های بزرگ شان نمایند.
در تنور داغ مضحکه جاری انتخابات ریاست‌جمهوری، کاندیدانی که تاریخچه شان مملو از پلیدی و جنایت و خیانت نسبت به زنان است، داد از حقوق زن می‌زنند. یکی دو تن شان برای شکار رای نیم نفوس جامعه حتا زنانی را به‌صورت نمایشی منحیث معاون معرفی کرده‌اند. آنانی که زن را انسان نمی‌شمرند و حاضر نیستند روی زنان شان را آفتاب و مهتاب ببینند، حرف‌های زیبا و دلپسندی را درباره «حقوق زن» قطار کرده مصروف گول‌زدن نیم ملت ما اند. در خیل کاندیدان ریاست‌جمهوری سراسر آن افرادی مورد قبول قرار گرفته‌اند که از آزمونگاه تاریخ روسیاه و سرخم بدر شده و از جنایت‌کاران سه دهه بربادی و عوامل فساد و تجاوز ١٣ سال اخیر اند. اما ناآگاه‌ترین توده‌های ما نیز به تجربه دریافته‌اند که رییس‌جمهور بعدی قبلا در کاخ سفید انتصاب شده و حال باید از یک پروسه رسوا برنده اعلام و در ارگ تاجپوشی گردد. در این گیر و دار مسخره وضع جمعی از به‌اصطلاح روشنفکران زبون تماشایی است که با اخذ پول‌های کلان به گرم‌ساختن بازار کارزارهای انتخاباتی پرداخته، لکه‌های خون و گندیدگی را از سر و روی کاندیدان منفور می‌لیسند.
ما معتقدیم که با نوحه‌سرایی و گدایی از بیگانگان ناممکن است زنان و یا ملت ما به ابتدایی‌‌ترین حقوق و ارزش‌های والای دیگر دست یابند. فقط با مبارزه برضد بیگانگان و بنیادگرایان و در یک جامعه دموکراتیک مبتنی بر سکیولاریزم است که دست دین‌فروشان زن‌ستیز و فاسدان از سیاست کوتاه بوده و زنان در جایگاه مساوی با مردان قرار گرفته و نقش به‌سزایی را در ترقی و بهروزی کشور ایفا خواهند نمود.
«حزب همبستگی افغانستان» به مناسبت هشتم مارچ به تمامی زنان سرفراز جهان که دوشادوش مردان در سنگر مبارزه به‌خاطر آزادی و رهایی می‌رزمند درود فرستاده با فروتنی از ایستادگی آنان می‌آموزد. ما در ضمن یکبار دیگر به تمامی نهادهای مردم‌گرا و شخصیت‌های ملی ندا سر می‌دهیم که وطن اسیر ما در شرایط دشوار کنونی نیاز به جان‌فشانی، شهامت و ایستادگی فرزندان اصیل و شرافتمندش دارد. باید عرصه را برای خاینان ملی و چاکران امریکا، ایران و پاکستان که سرزمین ما را به ورطه نابودی کشانیده‌اند، تنگ نمود و بدینسان دین تاریخی خویش را ادا نمود.
خواهران، تا خود برای کسب حقوق تان به پا نشوید، کسی به دادتان نمی‌رسد!
حزب همبستگی افغانستان
١٧ حوت ١٣٩٢ - ٨ مارچ ٢٠١٤
کابل
