شرکت نماینده حزب همبستگی در کنفرانس سالانه سازمان «چیزدا»
- رده: فعالیت‌های حزب
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در شنبه، 26 سرطان 1395
سیلی غفار، سخنگوی «حزب همبستگی افغانستان» در کنفرانس سالانه‌ی بین‌المللی «سازمان همآهنگی ایتالیایی برای زنان افغان» CISDA (نهاد زنان ایتالیا که جهت حمایت از حرکت‌های سیاسی و مدنی مردم و مخصوصا زنان افغان که از هیجده سال بدینسو فعالیت دارد) که در حومه شهر میلان ایتالیا تدویر یافته بود، شرکت جست. در این گردهمایی دو روزه (۲ و ۳ جولای ۲۰۱۶) علاوه بر افغانستان، فعالانی از سازمان‌ها و جریان‌های مترقی کوردستان، ترکیه، آلمان، امریکا و ایتالیا حضور داشته و هدف عمده آن، اقدامات عملی برای ایجاد شبکه همبستگی بین‌المللی علیه جنگ‌های امپریالیستی و بنیادگرایی در جهان بود.
در روز نخست، پیرامون وضعیت سیاسی و به ویژه نقش فاشیزم بنیادگرایی و حامیان جهانی آن در افغانستان، کوردستان و ترکیه صحبت شد. از تمامی سخنرانی‌ها برمی‌آمد که تا چه حد شرایط در افغانستان، ترکیه و کوردستان مشابه بوده و ملت‌های دربند آن دردهای مشترک فراوانی دارند و به اشکال گوناگون از طاعون دولت‌های خودکامه و زن‌ستیز و بنیادگراپرور رنج می‌برند؛ مصایب بی‌شماری هرروز جان مردم این کشورها بخصوص زنان و اطفال بی‌گناه را می‌گیرند؛ دولت‌های پوشالی و فاشیستی در افغانستان و ترکیه همیشه می‌کوشند تا مانع رشد نیروهای مترقی، پیشرو و دموکراسی‌خواه گردند مخصوصا دولت مستبد ترکیه که به‌عنوان حامی اصلی داعش در منطقه تلاش دارد تا به وسیله این گروه قرون وسطایی، جنبش‌های مترقی و عدالتخواه کورد را درهم کوبد. ضمن بحث روی اهمیت مبارزه در اوضاع خطیر کنونی، مثال‌هایی از تهدید و فشار علیه حزب همبستگی، محدودکردن فعالیت‌ها و خطر لغو آن، تعقیب و دستگیری اعضا و هواداران آن وغیره نیز ارایه گردید. در این زمینه باید از مبارزان کورد و ترک آموخت که پیاپی مورد چنین حملاتی قرار گرفته ولی اکثر فعالان آن سرافرازانه زندان را «خانه دوم» خویش می‌پندارند چون بارها با دستگیری و شکنجه دولت ترکیه مواجه بوده‌اند.
خانم غفار که اولین سخنران کنفرانس بود، درمورد وضع اسفناک امنیتی، اقتصادی و اجتماعی مردم و افزایش خشونت علیه زنان و نقش غارتگرانه امریکا و کشورهای غربی صحبت نمود. او نیروهای اشغالگر امریکا و ناتو را حامیان دولت‌های پوشالی و جنایتکاران بنیادگرا که عاملین اصلی تیره‌روزی و فجایع ۴۰ ساله افغانستان به شمار می‌روند، خواند.
سخنگوی حزب چنین گفت:
«ما بارها گفته‌ایم که شعارهای "دموکراسی"، "مبارزه علیه تروریزم"، "حقوق زن" و "بازسازی" از سوی متجاوزین و غلامان داخلی شان وعده‌های میان‌تهی و دروغ‌های شاخداری بیش نیست. جنگ غارتگرانه امپریالیستی سال‌هاست که از طفل و زن و مرد بی‌دفاع ما قربانی می‌گیرد. این شعارها تنها برای فریب اذهان عامه کشورهای غربی به کار رفته و در عمل جز کشتار و ویرانی و اشغال مردم فقیر چیزی به بار نیاورده است.»
سیلی غفار درمورد «صلح» با طالبان جاهل و حزب اسلامی گلبدین جلاد اظهار نمود:
«حکومت "وحشت ملی" در حالی با طمطراق از مذاکرات صلح با طالبان سخن می‌گوید که پروژه طالب به پایان عمرش رسیده و جایش را به اراذل و آدم‌کشان دیگری تحت نام «داعش» می‌دهد. این دولت فاسد از به‌اصطلاح آغاز مذاکرت صلح و تفاهمنامه با گلبدین و حزب خونخوارش صحبت می‌کند، اما عملا سرکرده‌های این باند از اجزای مهم حکومت کرزی و ع-غ بوده و در ناامنی‌ها و جنایات ۱۵ سال گذشته دخیل بوده‌اند. حزب اسلامی، حزب جنایت و جنگ است و صلح در قاموس آن جا ندارد. زیر نام "پروسه صلح" جلادان حزب اسلامی و برادران طالب شان بیشتر از پیش به خونریزی و آدم‌کشی ادامه خواهند داد؛ زیر نام "پروسه صلح" میلیون‌ها دالر از بودجه ملت به جیب حزب اسلامی خواهد ریخت تا شکنجه‌گاه‌ها و کشتار‌گاه‌هایش را برای انقلابیون و آزادیخواهان بسازد؛ زیر نام "پروسه صلح" و روی‌کار‌آوردن راکتیار، مردم رنجدیده ما نه تنها از عدالت به دور خواهند ماند بلکه بر زخم‌های شان نیز نمک پاشیده می‌شود. جهان باید بداند که "پروسه صلح" با گلبدین و طالبان در پس‌پرده برنامه شیطانی امریکاست. بی‌ثبات‌سازی و گسترش اغتشاش در افغانستان، منطقه و کشورهای معین آسیایی و افریقایی برنامه جهان‌کشایانه امریکا می‌باشد که با تمام قدرت آن را دنبال کرده و تروریزم و بنیادگرایی مذهبی را بهترین حربه و ممد خود می‌شمارد.»
از جمله سخنرانان این کنفرانس یکی هم پروفیسر امریکایی مارک هرالد بود. او از نخستین صداهای معترض علیه تجاوز امریکا به افغانستان محسوب گشته و یکی از کتاب‌های ارزشمندش حاوی مطالب مهمی در مورد جنگ افغانستان و نقش اوباما و پنتاگون در شعله‌ور ساختن آن می‌باشد. آقای هرالد گفت:
«به‌خاطر تهیه و نوشتن این مطالب ۱۰ سال تمام، هرروز ساعت‌ها وقتم را فقط صرف مطالعه درمورد افغانستان نمودم....
امریکا فعلا به دلیل از‌دست‌دادن قدرت جهانی خویش، هرروز بیش از پیش هارتر به جان مردم جهان سوم تاخته و هر چه را در توان دارد، برای حفظ و افزایش سیطره‌اش انجام می‌دهد. امریکا فعلا با طیاره‌های بی‌سرنشین خود مردم بی‌گناه افغانستان و جهان را با بی‌رحمی می‌کشد. در موارد زیادی اکثریت گردانندگان طیاره‌های بی‌سرنشین امریکا با مشاهده فقط یک نقطه سیاه، محل را آماج حملات شوم خود قرار داده و شواهد زیادی وجود دارند که اهداف این حملات فقط تروریستان را نکشته‌اند.»
(رجوع شود به مقاله حزب همبستگی «افشاگری و عذرخواهی کارمندان سابق طیاره‌های بی‌سرنشین امریکا»). پروفیسر هرالد همچنان یکی از مخالفان سرسخت استقرار پایگاه‌های نظامی امریکا در افغانستان و سایر کشورهای جهان به حساب می‌رود.
در روز دوم کنفرانس شرکت‌کنندگان به چهار دسته تقسیم گردیدند تا روی موضوعاتی چون ۱- پایگاه‌های نظامی امریکا؛ ۲- مهاجرین؛ ۳- استراتژی برای ایجاد شبکه جهانی همآهنگی و حمایت؛ ۴- دسترسی به عدالت (که گردانندگی و تنظیم آن را خانم غفار به عهده داشت) به تفصیل گفتگو نموده و اقدامات عملی را پیشنهاد نمایند. نتایج بحث را به‌طور بسیار کلی می‌توان در این چند نکته بیان کرد:
- دولت امریکا برای به اسارت کشانیدن مردم جهان سوم، افزایش فقر، ناامنی، بحران و نیز شکست رقبای نظامی، سیاسی و اقتصادی خود، اولتر از همه نیاز به پایگاه‌های دایمی نظامی دارد، پس باید در سطح جهانی اقدامات وسیع و پیگیر علیه وجود پایگاه‌های نظامی امریکا صورت گیرد.
- سازمان‌های فعال در عرصه کمک به مهاجرین در عین محکومیت سیاست‌های تبعیض‌آمیز دولت‌های غربی، باید توجه جدی به ارتقای آموزش مهاجرین داشته و شبکه‌های رابط میان آنان را ایجاد نمایند تا بخصوص جوانان مهاجر حتی‌المقدور در خارج از مرزهای خود هم تشویق به ادامه مبارزه آزادیخواهانه گردند.
- باید نیروهای مترقی و ضدجنگ در هر کشور برنامه‌های و فعالیت‌های سیاسی خود را برای کمک به افغانستان و کوردستان تقویت بخشیده و همچنان رابطه میان هر دو کشور به‌ویژه در مسایل حاد و مشخص محکم‌تر گردد.
- مدافعان عدالت برعلاوه سایر اقدامات مثلا در هنگام سفرهای رسمی و غیررسمی سران خاین و جنایتکار دست به اعتراض زده و حتا مانع ورود شان به کشور خویش گردند؛ تلاش صورت گیرد تا جنایتکاران مقیم غرب سلب تابعیت شده و به محاکم معرفی گردند و یا در لیست سیاه کشورها ثبت شوند؛ اقداماتی برای جلوگیری و مسدود نمودن هر نوع فعالیتی که منجر به تقویت سیاسی و مالی جنایتکاران می‌شود صورت گیرد؛ کارزارهایی حمایت از سازمان‌های آزادیخواه خصوصا در مواقع مواجهه با تهدید و به راه انداخته شود و....
در حاشیه کنفرانس، سیلی غفار با سازمان حامی مهاجرین موسوم به (La Sosta) دیدن نمود. در این دیدار بیشتر روی آموزش جوانان مهاجر و سمت و سو دادن آن به‌خاطر اندیشدن پیرامون کشور شان صحبت شد.
افزون بر آن، خانم کرستیانا چیلا، خبرنگار ایتالیایی‌ای که از دهه ۷۰ بدینسو در افغانستان سفر نموده و گزارشات واقعبینانه از وضعیت ناهنجار کشور برای مراجع معتبری از جمله روزنامه «لا یونیتا» (L’Unita) تهیه نموده، برای کتاب جدیدیش «دسترسی زنان به عدالت» با نماینده حزب همبستگی، مصاحبه مفصلی انجام داد.
