متن افتتاحيه محفل حزب به مناسبت روز جهانی زن
- رده: فعالیت‌های حزب
- نویسنده: حزب همبستگي افغانستان
- منتشر شده در شنبه، 12 حمل 1391
دوستان محترم و مهمانان گرامی،
اجازه دهید قبل از همه هشتم مارچ روز جهانی زن را به نمایندگی از "حزب همبستگی افغانستان" و شاخه زنان این حزب که مسئولیت برگزاری این محفل را بعهده دارد به تمامی زنان تیره روز در افغانستان که زیر چکمه های خونین اشغالگران امریکایی، مزدوران رنگارنگ بنیادگرایش و قید و بندهای شوونیزم مردانه پامال میگردندو زنان سراسر جهان که از نابرابری هولناک و گسترده و تبعیض جنسی رنج می برند، تبریک بگویم.
زنان در تمامی کشورها و بخصوص در جوامع عقب مانده و در حال جنگ چون افغانستان،که متاسفانه مردم ما ۳۳ سال است در آتش بیداد آن بریان میشوند، آسان ترین قربانیان بشمار میروند.
حتی در کشورهای پیشرفته سرمایه‌داری،علیرغم تبلیغات عوامفریبانه در باره رهایی زنان، نیم نفوس جامعه به حقوق مساوی با مردان دست نیافته اند: کارگران زن دستمزد نابرابر با مردان دریافت میدارند؛ بشدت مورد آزار و خشونت جنسی قرار میگیرند؛ در اعلانات، نمایشات فیشن، تجارت و قاچاق سکس مورد توهین آمیز ترین سو استفاده ها قرار میگیرند؛ هنوز هم به کار در خانه، آشپزی و بچه داری تشویق میشوند و تاجایی که ممکن است با ترفندها، تبلیغات و نیرنگ های بسیار ماهرانه زنان از فعالیت های اقتصادی و اجتماعی به دور نگهداشته میشوند تا از شر فعالیت های سیاسی شان در امان باشند.
ولی وضعیت زنان در کشور عقب نگهداشته شده ی ما بسیار تیره تر و دردناک تر از هر جای دیگر است: درین جا زن افغان علاوه از آنکه بار گران ده سال تجاوز غارتگران روسی و نوکران خلقی و پرچمی شان، ده سال تجاوز امریکا و ناتو، تقریبا یک دهه حاکمیت وحشت و جنایت جهادی و طالبی، دست درازی و مداخلات خاینانه ایران و پاکستان و سایر کشور ها و حالا بنیادگرایان اصلاح شده بی ۵۲ را نیز تجربه کرده اند. بی وطنی، بی خانگی، بی نانی، بی لباسی، بی دوایی، بی بازخواستی، بیکاری، بی امنیتی، معلولیت، افسردگی و اختلالات روانی، خودکشی، خودسوزی ازجمله مصایب مضاعف بر دوش زنان ماست.آنچه ستم بر زنان افغانستان را چند لایه میکند موجودیت قوانین بنیاد گرا پسند از طرف حاکمیت های مستبد و ارتجاعی وسنت های عقب مانده و مردسالارانه تاریخی است که دست وپای آنان را می بندد.
امروز که دهل وسرنی امریکا آهنگ پیشرفت و تامین حقوق زنان در افغانستان را می نوازد، آیا میتوان به این تبلیغات آنان باور کرد؟ به هیچ صورت نه. چرا؟ اولا تغییری در بهبود وضع زنان دیده نمی شود: تجاوز بر زنان توسط قومندانان آدمکش جهادی، ولسوالان، اقارب مقامات بلند دولتی و پسران اعضای پارلمان هنوز هم ادامه دارد؛ سنگسار زنان، به زندان انداختن زنان، شکنجه وحشیانه زنان، ازدواج اجباری زورمندان با زنان، کشتن زنان توسط شوهران شان وغیره، نه تنها کم نشده، که افزایش بیسابقه یافته است. ثانیا و مهمتر از آن چگونه امریکا میتواند بوسیله عناصر بشدت ضد زن، ضد دموکراسی، جنایتکار و بنیادگرا که ارکان عمده دولت را بدست دارند دموکراسی، عدالت و حقوق زن را تامین نماید؟ از رئیس جمهور کشوری که در روز هشتم مارچ به زنان چادری تحفه دهد چه انتظاری از دیگرانش میتوان داشت؟ آیا کشوری که استقلال نداشته باشد و یک دولت پوشالی متشکل از میهنفروشان بر آن حکم براند، ادعای آزادی و دموکراسی به طنز تلخی نمی‌ماند؟
بهرحال وضعیت حاکم، زنان افغانستان را باید به این آگاهی برساند که یگانه راه رهایی شان در مبارزه و تشکل آنان نهفته است. "حزب همبستگی افغانستان" با توجه به پی بردن به کمبودش در بسیج هرچه بیشتر زنان و با توجه به این حقیقت که بدون شرکت فعال زنان در یک مبارزه آزادیخواهان، دستیابی به پیروزی ممکن نیست، تلاش بیشتری به خرج میدهد تا زنان را بطور وسیع به عرصه سیاست و دموکراسی‌خواهانه بکشاند. هم چنان ما باور داریم که هرچند زنان ما بار مصایب بیشماری را به دوش می کشند، ولی بهیچوجه نمی توانند سرنوشت جدا از ملت داشته باشند. تا زمانیکه مردم ما در اسارت بیگانگان باشد و دژخیمان بنیادگرا با خون ملت مستی کنند، نمیتوان دم از آزادی و برابری زد. ما اعتقاد داریم که دموکراسی بدون سکیولاریزم ناقص و بی معنی است، و شرط اول رسیدن به دموکراسی و آزادی، کسب استقلال افغانستان از چنگال اشغالگران و نوکران داخلی شان است.
اعتصابات و اعتراضات خروشان مردم در انگلستان و فرانسه و یونان وپرتگال و هسپانیه و دیگر کشور های بزرگ امپریالیستی، تظاهرات ضد دولتی در چلی و سایر کشورهای امریکای لاتین، خیزش های پرحماسه‌ی ملت های مصر، تونس، یمن، بحرین وغیره که پیک بهاران در جهان عرب گردید، جنبش ضد رژیم خون آشام «ولایت فقیه» در ایران و جنبش های مردمی در بنگله دیش، نیپال، هند، ترکیه ومبارزات دلاورانه‌ی توده های فلسطین و کردستان همه و همه گواه این حقیقت است که طومار استعمارگران جهان و دست‌نشاندگان شان در کشورهای فقیرو تکیده و تباه شده هرقدر با ظاهر آراسته و عوامفریبانه هم صورت گیرد،بالاخره برچیده خواهد شدو نمی توانداحساسات آزادیخواهانه آنان را برای همیشه بخشکاند.
هشت مارچ در تقویم جهان از یمن مبارزات زنان امریکا پدید آمد و امروز بازهم زن و مرد امریکا خیزش هایی را در وال ستریت و تمامی شهرهای بزرگ آنکشور آغاز کرده اند که هر روز دامنه آن وسیعتر می‌شود. خواه دولت ها اجازه دهند یانه، خواه رسانه ها سانسور کنند یا نه، غریو مبارزات ملت ها باهم گره خواهد خورد و ستم تجاوز را ریشه کن خواهدکرد.
ما یقین کامل داریم که این روز های سیاه را پایانی است، بهار جهان عرب به افغانستان هم رسیدنیست و زنان و مردان کشور ما با مبارزه و نه گفتن به ستم و استبداد میتوانند رسیدن این روز خجسته را نزدیکتر سازند.
حزب همبستگی افغانستان
