وحشت طالبی در جاده‌های کابل
- رده: گزارش‌ها
- نویسنده: سمیر
- منتشر شده در سه شنبه، 25 اسد 1401
در ۲۴ اسد ۱۴۰۱، طالبان به مناسب حاکمیت دوباره شان وحشتی را زیر نام «جشن استقلال» در جاده‌های کابل و چند شهر بزرگ دیگر به راه انداختند. استقلال کاذبی که از سوی باداران امریکایی، پاکستانی و قطری به این نیروی جانی تحفه داده شده است. وقتی وحشت و گشت و گذار کاروان‌های طالبان را می‌بینی، انسان به یاد خرمستی‌های شورای‌نظاری‌ها در روز مرگ احمدشاه مسعود می‌افتد و فقط تفاوت این است که پکول و لُنگک با لنگی و واسکت عوض شده است.
کاروان‌های پُروحشت طالبان از هرسو به «چهارراهی صحت عامه» می‌آیند و هر موتری با همان شیوه‌ی شورای‌نظاری صدای آهنگ دلخراش بلند است و شعار نعره تکبیر از هرجا بالاست. هرکدام تفنگ و تفنگچه به دست و در هوا تکان می‌دهند، و هرزمانی رهگذران زیادی را می‌بینند، نعره تکبیر و غالمغال شان بلندتر می‌شود تا ترس و رعب بیشتر میان مردم عام ایجاد کنند. چند خبرنگاری در حال عکاسی و فلمبرداری است و وقتی متوجه آنان می‌شوند، چند موی‌کشال بر آنان حمله‌ور شده و می‌خواهند که موبایل و کمره شان را بگیرند، اما خبرنگاران با عذر و زاری اشیای شان را گرفته و ساحه را ترک می‌کنند.
طالبان کودکی را جامه نظامی پوشانده و تفنگی به دست وی داده‌اند، ملیشه‌های طالب با وی عکس یاددگاری می‌گیرند. به همین گونه، کودکان بیشتری با سر و صورت طالبی در موترهای طالبی سوار و نیم بدن را از کلکین بیرون کرده بیرق طالبی یا تفنگی به دست دارند و با شور و هلهله تکان می‌دهند. این کودک معصوم نمی‌داند که با آینده‌اش چه نیرنگی صورت می‌گیرد و از همین حالا برای انتحار و انفجار و قتل مغزشویی می‌گردد. طالبی با شکم فربه بر بلندی‌ای ایستاد است و لاف جهاد ۲۰ ساله و جنگ در کوه‌ها و گرسنگی را می‌زند. وقتی به‌سوی شکم‌اش می‌نگری، پی می‌بری که جنگ کوهی و گرسنگی‌اش به اندازه ادعای استقلال‌اش از امریکا دروغ و فریب است.
