ویرانگر «شیرپور» پاسدار آثار تاریخی کشور شده نمی‌تواند
- رده: گزارش‌ها
- نویسنده: منان
- منتشر شده در پنج شنبه، 30 قوس 1391
به تاریخ ٢٥ عقرب ١٣٩١ خبر آغاز کار بازسازی ارگ جبل السراج و محفلی که بدین مناسبت در آنجا دایر شده بود، از طریق رسانه ها پخش شد. درین محفل علاوه بر مخدوم رهین وزیر اطلاعات و فرهنگ، جمعی از سران و قومندانان جمعیت اسلامی به شمول بصیرسالنگی والی کنونی پروان شرکت داشتند و هرکدام از علاقمندی شان به آثار باستانی و بناهای تاریخی کشور سخنپرانی کردند.
بصیر سالنگی از قومندانان شورای نظار به رهبری احمدشاه مسعود، از چهره های منفوری است که در زمان انتصابش به صفت قوماندان امنیه کابل، به مشوره جهادی های مشهور و در رأس فهیم خان و خانواده‌اش سر از پا نشناخته و به رسم غارتگرانی چون چنگیز و هلاکو با وحشت تمام به تاریخ ۱۳ سنبله ۱۳۸۲ همراه با علی احمد جلالی وزیر داخله وقت به شیرپور یورش بردند و کاشانه مردم مظلومی را که در جنگ های تنظیمی به آنجا متواری و مسکن گزین شده بودند، ویران و زنان کودکان شان را با بیرحمی بیرون راندند. آنان با بلدوزر تمامی بنا های تاریخی را نابود نموده ساحه را برای چورکان شان آماده کردند تا به فرزندان ناخلف شان قصرخانه های مافیایی را به میراث گذارند.
عطش سیری ناپذیر غاصبین جهادی سبب شد تا این محل تاریخی همانند موزیم کابل که توسط تنظیم های جهادی تاراج گردید و آثار آن به باند های مافیایی بفروش رسانیده شد، از گزند تاراج در امان نماند. فعلا در شیرپور از آن قلعه های تاریخی که یادگار از خودگذری ها و شهامت پدران ما را در خود ثبت داشت خبری نیست و دزدان جهادی همدست با تکنوکراتهای خاین پول حرام حاصل از مزدوری به امریکا و رشوه و قاچاق مواد مخدر را به کار انداخته قصر های مجللی اعمار نموده اند. حتی مطبوعات غربی از این قصر ها تحت نام "قصر های مواد مخدر" نام برده اند.
کاخ های مافیایی جنگسالاران در شیرپور مایه شرمساری ابدی این خاینان خواهد بود.
تنظیمی های یغماگر با اشغال کشور توسط ناتو و امریکا سوار بر اریکه قدرت در کنار دیگر غارتگری هایشان، "شیرپور" آن مهد تاریخی و یادگار شیر بچه های شهید کابل و غازیان جنگ ضد انگلیسی را نابود ساختند چون ارزشی به تاریخ و فرهنگ ما قایل نیستند و فقط به جیب ها و شکم گندیده خود فکر می‌کنند. بی‌جهت نیست که عامه مردم نام "چورپور" یا "موش پور" را روی قصر ها و بناهایی که بروی اجساد شهدای جنگ استقلال طلبانه‌ی مردم کابل اعمار شد، گذاشتند. لست توزیع نمرات شهرک "شیرپور" در روزنامه ها و مطبوعات تصویری وسیعا منتشر شد. کسانیکه در ویرانی قلعه نقش بارز داشتند، فهیم، وابستگانش و سایر اراکین دولتی از جمله بصیر خان سالنگی قومندان امنیه وقت کابل را می‌توان برشمرد.
آفتاب را نمی‌توان با دو انگشت پنهان کرد، بصیر خان سالنگی که از سواد و فرهنگ و ادب ابتدائی بهره‌ای نبرده است بنام جهاد و وسیله ساختن دین با اکت و اداهای عوامفریبانه از تاریخ ارگ جبل السراج و مقاومت مردم دلیر جبل السراج در برابر تهاجم سلاطین جهانخوار حرف می‌زند. دروغگوی حافظه ندارد! او فراموش می‌کند که قلعه شیرپور با سابقه و ارزش والاتر از بنای ارگ جبل السراج، سمبول مقاومت در برابر انگلیس ها زیر نظر و به فرمان خودش به ویرانه و بعد به لانه جنایتکاران تبدیل شد، پس چگونه می‌توان به ادعا های دروغین او در مورد ارج گذاری به آثار باستانی وطن باور نمود درحالیکه خودش گوی سبقت را از ویرانگران آثار تاریخی ربوده است.
بعید نیست آقای سالنگی با پولی که از توزیع زمین های شهرک گلغندی و اینک از جمع آوری اعانه به نام ارگ جبل السراج اندوخته است، هدایایی نثار آقای رهین این وزیر سازشکار و بی‌خاصیت کرده باشد که اینگونه بدون عار به درگاه یک جنایتکار می‌رود. نفرین بر آنانی که بنام جهاد مردم افغانستان و خون های بی‌حسابی که در جنگ ضد روسی ریخته شد معامله نموده، دکان و حساب باز کردند و به هر آنچه که خیانت و جنایت است دست یازیدند.
البته زمین دزدی بصیر سالنگی و دیگر دزدان جنگسالار داستان طولانی و دردناک دارد. اینان با استفاده از تفنگ و مقام شان تا توانستند چور و زورگیری نمودند. روزنامه «هشت صبح» به تاریخ ٢٨ سرطان ١٣٩٠ به یک نمونه دیگر آن اشاره‌ای دارد:
«مسوولین ریاست ناحیه چهارم شهر کابل میگویند که آقای بصیر سالنگی والی ولایت پروان، در مربوطات این ناحیه با استفاده از قدرت دولتی و رنجرهای پولیس، یک ساحه‌ی سبز را که در نزدیکی بادام باغ قرار دارد، غصب کرده است. این ساحه در سرکی که از جانب کارته‌پروان به بادام‌باغ می‌رود، جوار تانک تیل نزدیک خانه‌های رهایشی قرار دارد که به گفته مسوولین این ریاست با وجود تقاضا‌های مکرر آنان از آقای سالنگی به‌خاطر توقف کار احاطه این ساحه، افراد او شبانه به این ساحه میآیند و اطراف آن را احاطه می‌کنند. انجنیر محمد انور اصولی رییس ناحیه چهارم شهر کابل میگوید: "ساحهای را که آقای بصیر سالنگی در کنار خانه‌ی خودش در نزدیک بادام‌باغ احاطه کرده است، ساحه‌ی سبز میباشد."
بصیر سالنگی ها، عطا محمدها، یاسینی ها، قانونی ها، عبدالله ها، سیاف ها، گلبدین ها، خلیلی ها و سایر جنایتکاران ساخت ایران، پاکستان، عربستان، امریکا و انگلیس اند که به دهل باداران و بخاطر منافع خود ملاق می‌زنند. شخصیت های پوشالی می‌توانند چند صباحی در اغوای مردم موفق گردند ولی هرگز قادر نخواهند بود که تکامل تاریخ را سد و برای همیش در مسند قدرت باقی بمانند. روزی خواهد رسید که کاخ های ستم اینان به نفع ملت مصادره شوند و سرمایه های حرام و بادآورده از حلقوم خود و خانواده شان بیرون شود.
شیرپور در ١٨٧٩: اشغالگران انگلیسی در اینجا تلخ ترین شکست هایشان را در برابر پدران شجاع ما تجربه کرده بودند. اما چند خاین ملی آخرین آثار بجامانده تاریخی را نابود کرده کاخ های جبارانه شانرا در آنجا بناکردند.
