آلوده شدن چوک تلاشی و مکتبی با نام قومندان خونخوار حزب اسلامی
- رده: گزارش‌ها
- نویسنده: هیله نوری
- منتشر شده در چهارشنبه، 14 سرطان 1396
عطاگل مشهور به آدم خان، یکی از قومندانان خونخوار و جانی حزب اسلامی گلبدین، از اولین کسانی بود که به‌خاطر براندازی حکومت داوود خان با مسعود و سیاف یکجا از پاکستان سلاح آورد، اما برنامه شوم وی از سوی مردم منطقه افشا شده و از ترس محاکمه دوباره به پاکستان متواری گردید.
پس از هجوم احزاب هفتگانه‌ی پشاوری، آدم خان برای ویرانی کشور به افغانستان برگشت و جبهه خود را در تورغر ننگرهار تاسیس کرد. در ابتدا، آدم خان شخص گمنامی بود. بر حسب ماهیت احزاب بنیادگرا، این قومندان سفاک طی نامه‌ای به مردم فرمان داد تا به جبهه تورغر گاو و گوسفند و گندم ارسال کنند، اما مردم سرخرود با دشنام‌های رکیک جواب نامه وی را دادند. زمانی که آدم خان از جواب مردم خبر شد، با تنی چند از قومندانانش بر ولسوالی سرخرود هجوم برد و تعداد بی‌شمار اهالی آن ولسوالی را سلاخی کرد که از آن روز به بعد قساوت و بی‌رحمی او زبان‌زد همه شد.
مسوولیت دیگری که آی‌اس‌آی به او سپرده بود، انهدام پایه‌های برق از درونته به شهر جلال‌آباد بود. او بارها پایه‌های این مسیر را انفجار داده و سیم‌های برق را قطع کرد. آثار آن همه انفجار تا به امروز بر پایه‌های برق موجود است.
در کنار این همه درنده‌خویی و وحشت آدم خان و زیردستانش، جنایت نابخشودنی دیگر او، اختطاف دختران لیلیه ننگرهار است. در ۱۳۵۸، آدم خان با جمعی از اوباشان جبهه خود بر لیلیه دختران پوهنتون ننگرهار هجوم برده و شش دختر را ربودند. سپس، دختران را یک شبانه روز در پوسته خود نگه داشته و فردای آن روز آنان را رها می‌کنند. به گفته محصلان و شاهدان عینی، این شش دختر از همان روز به بعد پوهنتون نیامدند.
اما از آن جایی که دولت منفور افغانستان مملو از هم‌کیشان و هم‌سرشتان آدم خان است، در پاداش این همه جنایت و وحشت، چهارراهی تلاشی شهر جلال‌آباد و یک مکتب را به نام این درنده آغشته ساختند. باشندگان شهر از دیدن نام وی بر این چهارراه و مکتب عذاب وجدان می‌کشند اما بنابر حاکمیت ابرجنایتکاران در تمامی پست‌های دولتی صدای شان را بلند کرده نمی‌توانند.
