شرکت نماینده حزب همبستگی در کنفرانس جهانی زنان در سویدن
- رده: فعالیت‌های حزب
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در جمعه، 30 دلو 1394
سیلی غفار سخنگوی «حزب همبستگی افغانستان» به دعوت «مجمع بین‌المللی چپ» مربوط به «حزب چپ سویدن» در کنفرانس جهانی زنان که در استهکلم تدویر یافته بود شرکت کرد. در این کنفرانس به تاریخ ۲۳ و ۲۴ جنوری ۲۰۱۶، برعلاوه افغانستان، نمایندگان احزاب و سازمان‌های پاکستان، نیپال، اندونیزی، فلیپین، ترکیه، کوردستان، سوریه، اکوادور، سنگال، گواتیمالا، کلمبیا، فلسطین و السلوادور شرکت داشتند.
در روز نخست کنفرانس به وضعیت سیاسی و اقتصادی زنان در سطح جهان و دسترسی آنان به تعلیم و تربیه، صحت و غیره پرداخته شد. دید عمومی بر آن بود که در اکثرا جوامع زن به عنوان شهروند درجه دوم شناخته شده و فرهنگ مردسالاری حاکم است، زنان باید برای رهایی ازین جو مبارزه نمایند.
در کنار سایر سخنرانان که جایگاه زنان را در کشور خود شرح می‌دادند، سیلی غفار نیز در مورد فاجعه حقوق زن در افغانستان گزارشی ارائه کرد. او از سوءاستفاده امریکا و غرب از ستم‌کشیدگی زنان افغان جهت اشغال افغانستان سخن گفته متذکر شد که در ۱۵ سال گذشته هیچ قدم جدی برای بهبود وضعیت زندگی زن افغان برداشته نشده است، بیشتر کارها بگونه سمبولیک سازماندهی شده که هرگز نمی‌تواند تغییر بنیادی در زندگی زن افغان بیاورد. او با آوردن آمار و حقایقی نشان داد که افغانستان کماکان بدترین کشور برای زنان است.
سخنگوی حزب در بخشی از سخنانش گفت:
«علاوه بر خشونت‌ها و استبداد حاکم در کشور؛ ستم بر زن ریشه‌های عمیق اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی دارد. هیچ کشور و نیرویی نمی‌تواند به زنان آزادی و رفاه بیاورد مگر اینکه خود به آگاهی رسند و متحدانه برای کسب حقوق شان پیکار نمایند. در کشورهایی که زنان به حقوق ابتدایی شان دست یافته اند، نتیجه چندین دهه جانفشانی و فعالیت‌های هماهنگ سازمان‌های مبارز و مترقی زنان بوده است. آنچه را که انسان‌ها در اثر مبارزه و پشتکار بدست آورند، به آسانی ممکن نیست از دست رود. اما در افغانستان که از حقوق اهدایی به زنان صحبت می‌شود، امروز پیاپی خود امریکاییان، دولت مزدور و دست نشانده و تحلیلگران مزدبگیر شان داد می‌زنند که با خروج نیروهای خارجی این "دستآورد"ها از دست خواهند رفت.»
روز دوم کنفرانس به رشد بنیادگرایی و سنگ‌اندازی آن در برابر جنبش های دموکراتیک، مخصوصا جنبش زنان اختصاص یافته بود. کشورهای مختلف تجارب خود را در زمینه با یکدیگر تبادله نمودند. افغانستان، اندونیزیا، پاکستان و سوریه نقاط مشترک زیادی باهم داشتند. اکثریت به این باور بودند که بنیادگرایی و امپریالیزم دو روی یک سکه اند، امپریالیزم برای تحقق برنامه‌هایش به نیروهای بنیادگرا و جنایت‌پیشه در تمام نقاط جهان اتکا دارد. مثال‌های رشد بنیادگرایی در مصر، فلسطین، ایران و فعلا افغانستان، سوریه و عراق نیز مورد بررسی قرار گرفت. اینکه یک مشخصه بارز بنیادگرایان ضدیت شان با زن است مورد بحث قرار گرفت و اکثریت با تجارب کشورهای شان این حقیقت را تایید نمودند. خانم غفار تاکید کرد که در افغانستان زنان برای رسیدن به حقوق شان پیش از همه باید علیه افکار ضدانسانی و متحجر بنیادگرایی چه نوع طالبی و داعشی و اخوانی آن برزمند.
خانم لوتا جانس، از اعضای پارلمان مربوط به حزب چپ سویدن در جمعبندی کنفرانس اظهار داشت که تبعیض و خشونت علیه زنان در تمام جهان وجود دارد، اما میزان آن با توجه به نقاط مختلف از هم فرق می‌کند. او افزود که حتی در اروپا فعالان حقوق زن و فمینیست‌ها مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند. وی همبستگی و مبارزه پیگیر زنان به خاطر رهایی شان از یوع استبداد و بی‌عدالتی را راه حلی برای احراز جایگاه شایسته زن در اجتماع خواند.
تجربه یکتن از مبارزان ترک که به کنفرانس دعوت شده بود، برای همه الهام‌بخش بود. او سالهای دراز زندگی سیاسی‌اش را در زندان گذرانده است. دولت فاشیستی ترکیه هر بار به بهانه های گوناگون او را به زندان می‌اندازد تا مانع فعالیت‌های سیاسی‌اش شود، اما هر بار پس از رهایی او پرصلابت‌تر از گذشته به مبارزه ادامه داده و دسیسه‌های نظام اردوغان را ناکام می‌سازد.
در حاشیه کنفرانس، سیلی غفار دیدارهایی با بعضی سازمان های مدافع حقوق زن و مبارزان کورد داشت و با چند چینل تلویزیونی و رادیویی و روزنامه‌ها مصاحبه‌هایی انجام داد. از جمله او مصاحبه یک‌ساعته با تلویزیون «نوروز» متعلق به رزمندگان کورد داشت که بخش‌هایی از آن قبلا در سایت حزب همبستگی نشر گردیده است.
همزمان فرصت مساعد شد تا نماینده حزب با انجمن مادران کورد دیدار دوستانه و مفصل داشته باشد. این مادران در پی آن اند تا زنان را از چهاردیواری خانه بیرون کشیده به فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی بکشانند. آنان با ترتیب دادن برنامه‌های متعدد، زنان را به کار و فعالیت در جامعه تشویق نموده درین زمینه مثال‌های فراوانی داشتند که زنان خانه‌نشین را به فعالان سیاسی بدل کرده اند. در افغانستان که فرهنگ منحط مردسالارانه و فیودالی حاکم است و حتی اکثر مدعیان روشنفکرش زنان را در چهاردیواری خانه محصور می‌سازند، تجارب گرانبهای مادران کورد برای تغییر این شرایط دردناک آموزنده بود.
سیلی غفار دیدارهایی با اعضای پارلمان «حزب چپ سویدن» و رییس حزب داشت که دیدگاه‌های حزب همبستگی را با آنان در میان گذاشت. وی مواردی را برشمرد که فعالان پارلمانی حزب چپ سویدن می‌توانند در مورد افغانستان با توجه به آن به کمک مردم و نه حاکمان فاسد و خاین افغانستان بشتابند. او با آوردن مثال‌هایی بیان نمود که کمک های دولت سویدن به افغانستان چگونه حیف و میل شده و یا در اختیار جنگسالاران و دشمنان مردم قرار می‌گیرند، چون عناصر بنیادگرا سالهاست که بیشترین نفوذ را در نهادهای کمک‌رسانی سویدن در افغانستان دارند. او از نمایندگان حزب چپ خواست که این موضوع را جدی پنداشته بالای دولت خود فشار آورند که نباید پول مالیه‌دهندگان آن کشور را صرف تغذیه بنیادگرایان جانی و دشمن انسانیت نماید. در ضمن از آنان خواست که فراکسیون پارلمانی و در مجموع حزب چپ باید بر سفر مقامات فاسد و دارای تاریخچه مملو از جنایت علیه مردم افغانستان اعتراض نموده اجازه ندهند که از یکچنین عناصر منحیث نمایندگان مردم افغانستان در کشور شان استقبال صورت گیرد. بحث بعدی با اعضای پارلمان موضوع پناهندگان بود که نباید در برابر آنانی که از وحشت و بربریت فرار نموده اند به گونه تبعیض‌آمیز برخورد صورت گیرد.
