جایزه نوبل آلترناتیو در دست یک زن جهادی
- رده: مقالات
- نویسنده: واحد منصوری
- منتشر شده در شنبه، 15 میزان 1391
سیما سمر عضو حزب وحدت اسلامی به دلیل خاموشی در برابر نقض گسترده و موحش حقوق بشر در افغانستان برنده جایزه "زندگی بهتر یا نوبل آلترناتیو" اعلام شد!
نوبل آلترناتیو یا (Right Livelihood Award) جایزه‌ای برای فعالان حقوق بشر، صحت، حفظ محیط زیست، آموزش و صلح در سراسر دنیا است.
جوایزی مثل نوبل نه برای آنهایی ست که ضد امریکا و غرب بگویند و نه هم به افراد یا نهاد هایی داده می‌شود که دم شان با دم امریکا و دیگر کشور های غربی بسته نباشد. اینگونه جوایز عمدتا با توجه به مقضیات سیاسی داده میشوند.
این جایزه دقیقا زمانی برای خانم سمر اهدا می‌شود که او چشم و دهن بر یک گزارش مستند هشتصد صفحه‌یی مبنی برجنایات گروه های جهادی، پرچمی و طالبی بسته است.
خانم سمر اگر واقعا برای صلح کار میکرد و برای تامین عدالت آستین بالا کشیده بود اولا این گزارش را در اختیار رسانه ها میگذاشت، ثانیا دو جنایتکار خلیلی و فهیم را افشا میکرد که چرا و چگونه مانع نشر این گزارش شده اند و ثالثا استعفایش را از این کمیسیون نامنهاد ِ حکومت ِ جنایت پرور کرزی اعلام میکرد تا ننگ همدستی با آدمکشان و قاتلان ملت ما به پیشانیش حک نمیشد.
خانم سمر در سال ۱۳۷۰ پس از آنکه از «راوا» (جمعیت انقلابی زنان افغانستان) برید و با سیاست آزادیخواهانه وداع گفت، به آغوش امریکا غلتید و به یک چهره ظاهرا خیرخواه و فعال حقوق بشر مبدل شد. این دقیقا زمانی بود که کابل به میدان خرمستی های گروه های جهادی تبدیل شده بود.
سیما سمر در کنار رابطه تنگاتنگ با امریکا از عضویت در کمیته رهبری حزب جنایتکار وحدت اسلامی مزدور ایران هم بی بهره نماند و بارها به نمایندگی از این حزب مرتجع و مزدور سفرهایی به خارج نمود. او در جلسات «شورای مرکزی» این حزب شرکت میکرد و از حمایت خلیلی در کابینه بهره‌مند بود و بنابر همین رشته‌اش بود که در پست های مهم دولت مزدور کرزی نصب گردید.
او با حمایت وسیع مالی امریکا و تحت پوشش سیاسی حزب وحدت توانست در غزنی دست به برخی فعالیت های خیریه بزند و از این طریق به شهرت دست یابد.
ماموریت سمر در کمیسیون حقوق بشر از خواست های اصلی کریم خلیلی و حزب خاین او بود تا بتواند اسناد و مدارک جنایات او و دیگر سران جنایتکار جهادی را مکتوم نگهدارد و این کمسیون در پرده انداختن بر این جنایات نقشش را ادا نمود. نسبت به این کمسیون که با بودجه دولتی وظیفه مستند سازی و رسیدگی به جنایات جنگی سه دهه گذشته را به عهده داشت، تعدادی از سازمانهای مدافع حقوق بشر گزارشها و اسناد بیشتر و معتبر تری ارائه کردند.
در بیشتر از ده سال کارش در کمیسیون حقوق بشر تنها به جار زدن از وضعیت بد حقوق بشر در افغانستان اکتفا کرد. سمر و چند تای دیگر در این کمیسیون بار ها از جنایات در افغانستان گفتند اما یکبار هم نامی از جنایتکاران نبردند؛ یکبار هم دیده نشد که این خانم نامی از سیاف به زبان آورد و یا هم بگوید که محقق و خلیلی و گلبدین و دوستم و عطا و ربانی و مسعود و دهها جنایتکار دیگر عامل اصلی جنگهای دهه هفتاد در افغانستان بوده اند و هفتاد هزار کابلی به دستور همین جنایتکاران کشته شده اند؛ او یکبار هم از اشغال افغانستان از سوی امریکا و حامیانش و جنایات ضد بشری آنان نگفت و از حضورش در کابینه حکومت دست نشانده امریکا شرم نکرد.
خانم سمر به دلیل موفقیتش در کتمان و زیر زدن اسناد خون وخیانت در افغانستان و در بدل خوشخدمتی به غرب، در سال ۲۰۰۵ از میان سی نامزد بین‌المللی، به عنوان گزارشگر ویژه این سازمان در امور سودان معرفی شد و تا حالا در این پست کار می‌کند.
جنگ سودان که نتیجه آن تجزیه سودان به شمالی و جنوبی بود، نزدیک به دو میلیون کشته داد و چهار میلیون دیگر مجبور به ترک کشور شدند. جنگی که غرب منافع نفتی‌اش را در آن دنبال می‌کند و مردمش با گذشت هر روز بیچاره تر میشوند. امریکا به گزارشگرانی مانند سیما سمر درین کشور غارت شده و فلاکت زده مثل افغانستان نیاز دارد تا در گزارش خود سیاه را سفید جلوه دهند.
طی دهسال گذشته که امریکا و ناتو به بهانه اعاده حقوق زنان در کشور ما حضور داشتند، برای فریب اذهان عامه جهان تعدادی از زنان زینت‌المجلس را برجسته ساخته به آنان تبلیغ نموده طوری وانمود ساختند که گویا از برکت خدمات امریکا به زنان افغانستان است که یکچنین زنانی ظهور کرده و این کشور دیگر برای زنانش بهشتی گردیده است! اعطای جوایز پیاپی به زنان دولتی و خادم غرب بیشتر برای تبلیغات و سوءاستفاده بیشرمانه از نام زن افغان است.
