به جعفر عظیمزاده مدافع صدیق کارگران درود می‌فرستیم
- رده: دیدگاه حزب
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در یکشنبه، 08 قوس 1394
جمهوری اسلامی ایران بار دیگر با زندانی کردن کارگر مبارز جعفر عظیمزاده چهره کریه و ضدکارگری‌اش را به مردم ایران و جهانیان به نمایش گذاشت. عظیمزاده رییس هیات مدیره «اتحادیه آزاد کارگران ایران» بود. او کارگری است که خود طعم تلخ استثمار و نابرابری را از سوی حاکمان سرمایه و دستگاه فاشیستی «ولایت فقیه» چشیده است. جرم عظیمزاده چیزی نیست جز دفاع از فقیرترین اقشار جامعه، او در برابر ستم و بی‌عدالتی که نه‌تنها محیط کار بلکه سرتاسر جامعه ایران را درنوردیده است، طغیان کرد به همین دلیل در کنار صدها زحمتکش عدالت‌خواه دیگر به زندان افکنده شده به شش سال حبس محکوم گردید.
جعفر عظیمزاده به این نکته پی‌برده بود که ستم و استثمار مرز، رنگ، نژاد و مذهب نمی‌شناسد. سردمداران جمهوری اسلامی که از یک سو سنگ عدالت الهی و رهبری جهان اسلام را بر سینه می‌زنند اما از سوی دیگر خون و عرق کارگران ایرانی و افغان را می‌مکند. عظیمزاده خواهان زندگی انسانی برای همه انسان‌ها بود، وی به همان اندازه‌ای که از حقوق کارگران ایرانی دفاع می‌کرد به دادخواهی از کارگران به مراتب محروم‌تر و بی‌خانمان‌تر مهاجر افغان برخاست.
جمهوری خون‌آشام آخندی با حیله‌گری کارگران افغان را دشمن اصلی و عامل بیکار و خانه‌خراب شدن کارگران ایرانی جار می‌زند و بدینگونه تلاش دارد تا بین کارگران ایرانی و کارگران مهاجر افغان تفرقه انداخته سیاست‌های ضدانسانی این رژیم نامبارک را که دلیل اصلی فقر و بدبختی مردم ایران است مخفی نگهدارد. اما عظیمزاده به مثابه یک کارگر آگاه و شرافتمند این دسیسه رژیم را افشا نمود. رژیم ایران در روز جهانی کارگر یک دسته از کارگران خریده شده‌ی ایرانی را به میدان کشید تا در تظاهرات ساختگی علیه کارگران افغان شعار سر دهند. عظیمزاده در اعتراض به این عمل رژیم مطلبی زیر عنوان «در دفاع از کارگران مهاجر افغانستانی» نوشت که منجر به دستگیر و زندانی شدن وی گردید.
عظیمزاده نوشت:
«... سر ریز کردن بار بحران بیکاری در ایران بر دوش کارگران افغانی و بالا بردن پرچم نفرت و انزجار بر علیه این کارگران، آنهم در مراسمی به مناسبت روز جهانی کارگر که نماد اتحاد و همبستگی جهانی کارگران است، کاری است که تنها از دست قسم خورده‌ترین دشمنان طبقه کارگر بر می‌آید.
...کاری که در ایران توسط دولت و صاحبان سرمایه با مهاجرین افغانی صورت گرفته است چیزی جز تحمیل بدترین شرایط کار و زیست برای آنان نبوده است. شدت استثمار بالا، محرومیت از تامین اجتماعی و بیمه‌های همگانی، پرداخت نازل‌ترین مزد در سخت‌ترین کارها و هزار و یک مصیبت دیگر، تنها چیزی بوده است که سرمایه‌داری ایران، نصیب این انسان‌های پناهنده از جنگ و ناامنی کرده است.
... تحقیر و توهین و نفرت پراکنی نسبت به کارگران مهاجر افغانی برای توجیه بیکاری در کشور، سوی دیگر ستم مضاعفی است که در طول بیش از سی سال گذشته بر این کارگران رفته است. طوریکه از این منظر ظالمانه روزی نبوده است که دولت و نهادهای دست‌ساز کارگری برای سرریز کردن بار بحران بیکاری بر دوش کارگران مهاجر افغانی، آنان را گوشت دم توپ نکنند، دست به تبلیغات نژادپرستانه بر علیه آنان نزنند و یا هر از چند گاهی با یورش به محیط‌های کار، با توهین و تحقیر آنان را روانه مرزها ننمایند...»
فریاد رسا و حق‌خواهی پیگیر عظیم‌زاده‌ّها پشت حاکمان جمهوری اسلامی را به لرزه در‌آورد. آنان ناچار شدند تا برچسب‌های دروغین را به این فرزند گرامی خلق ایران نسبت دهند. ادعای مسخره علیه وی این بود که گویا «امنیت ملی» را به خطر انداخته است، اتهامی که تمامی حاکمان مستبد در هر گوشه‌‌ی دنیا بر افراد و نیروهای آزادیخواه می‌زنند. اما در واقع عظیمزاده امنیت ملی نه بلکه امنیت و منافع یک مشت انسان‌های مفت‌خوار و فاسد را به خطر انداخته بود، طفیلی‌هایی که سال‌هاست برگرده میلیون‌ها توده‌ی ایرانی و افغانی سوار اند و سودهای سرسام‌آور را نصیب می‌شوند.
«حزب همبستگی افغانستان» در حالیکه مراتب عمیق تحسین و احترامش را به فعالیت‌ها و مبارزات جعفر عظیمزاده ابراز می‌دارد، زندانی شدن وی را محکوم کرده و به حاکمان رژیم مستبد اسلامی ایران نفرین می‌فرستد. ما از تمامی کارگران و زندانیان سیاسی در کشتارگاه‌های رژیم ددمنش ایران با تمام وجود حمایت نموده خواهان رهایی فوری آنان می‌باشیم.
ما به دوستان و همرزمان ایرانی خود که باهم درد مشترک داریم ندا سر می‌دهیم که مردمان کشورهای ما در گرو سفاکترین، فاسدترین و مرتجع‌ترین گروه‌های زمان گیر مانده اند، بیایید برای نجات و رهایی آنان به سبک فرزاد کمانگر، شیرین علم‌هولی، ستار بهشتی، علی حیدریان، فرهاد وکیلی، مهدی اسلامیان، شاهرخ زمانی و صدها مبارز از جان‌گذشته دیگر ایران و افغانستان برزمیم. جز مبارزه و خودگذری راهی برای کسب حقوق و آزادی وجود ندارد.
