با راندن اشغالگران و ایادی ناپاک شان استرداد استقلال را گرامی بداریم!
- رده: اعلامیه‌ها
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در یکشنبه، 27 اسد 1392
قریب یک قرن قبل شهزاده‌ای بخاطرآرمانهای ملی و ترقی خواهانه به کمک یاران مشروطه خواهش شقیقه‌ی پدرعشرت طلب و خاینش (شاه حبیب الله خان) را که با سرنوشت مردم بازی می‌کرد، نشانه گرفت و به مصاف اشغالگران رفته سوگند یاد کرد «تا استقلال وطن را از فرنگی نگیرم این تیغ را بر زمین نخواهم گذاشت». این چرخش تاریخساز که تعهد استوار و خون فراوان برای میهن در بند می‌طلبید، با شور و ولوله ملت استقبال شد که سرانجام منجر به شکست مفتضحانه‌ی انگلیس و کسب استقلال وطن ما در ٢٨ اسد ١٢٩٨ گردید.
امروز مصادف است با ٩٤مین سالروز استرداد استقلال افغانستان، استقلالی که طالب عزم و اراده قوی ملت بود و آزادیخواهان شجاعی چون امان الله خان، محمود طرزی، غلام نبی خان چرخی، ولی خان دروازی، سرور جویا، عبدالرحمن لودین، سرور واصف، میربچه خان، میرمسجدی خان و جانباختگان بیشماری سر بر سر عهد گذاشتند و ذره‌ای به منافع شخصی، قومی، لسانی، مذهبی و گروهی نه اندیشیدند جز وطن و مردم. اما با تاسف تمامی دولت های مزدوری که اینجا ته و بالا شده و می‌شوند همیشه کوشیده اند به جای قهرمانان واقعی، رهزنان و جنایتکاران معلوم الحال را با القاب رنگین قهرمان تراشیده بر ملت تحمیل نمایند.
امان الله خان با تمام شهزاده بودنش با همفکرانش در آن هنگام عهد بست تا افغانستان فلاکت زده را از گرو شاهی مطلقه رها و به سوی قله های ترقی و تعالی سوق دهد. بدبختانه هنوز چند سالی نگذشت که در مقابل افکار و اعمال ترقی خواهانه‌ی حکومت نوپای او، خودفروختگان متعصب به حمایت ارتجاع انگلیس همچون موانع کانکریتی ایستادند و زمینه ظهور جهالت و جنایت «بچه سقو» و «نادر» غدار مهیا شد. از آنروز تا امروز هر رژیمی که بر اریکه قدرت تکیه زد به نحوی از انحا بر توده‌ی محروم ستم راند. این ستمبارگی و آدمخوارگی با ظهور کودتای نکبتبار هفت ثور ١٣٥٧ رونق تازه گرفت و با فاجعه هشتم ثور ١٣٧١ به اوج بی‌سابقه‌ای رسید که منجر به متلاشی شدن شیرازه‌ی سیاسی، اقتصادی و فرهنگی مملکت شد و متعاقبا بلایای چند گانه از نوع بنیادگرایی، ویروس متحجرِ بنام طالب زایید که زمینه ساز تجاوز امریکا / ناتو و حاکمیت مافیا بر وطن نگونبخت ما گردید.
یاران و هموطنان دردمند!
اگر دیروز ملت ما در برابر استعمار انگلیس و تجاوز آشکار امپریالیزم روس به جنگ و مقاومت برخاست و پرچم آزادیخواهی و بیگانه ستیزی را برافراشت که برای ملل در بند منطقه سرمشق رهایی از یوغ استبداد و اشغالگران بود، امروز نیز ما با تمام شعارهای فریبنده و زهرآگین «آبادی» و «آزادی» متجاوزین غربی و متحدان ناتویش و دست اندازی های خاینانه دولتهای پاکستان و ایران که جز ویرانی و قربانی ارمغانی در پی نداشته است فاقد استقلال و آزادی هستیم.
نمونه ای از پلاکاراتهای حزب همبستگی که به تاریخ ۲۸ اسد ۱۳۹۲ به مناسبت روز استرداد استقلال افغانستان در شهر کابل نصب گردید.
سردمداران واشنگتن که خواب فتح جهان را سالهاست در سر می‌پرورانند با صرف میلیاردها دالر جهت بقای دایمی خود به این سرزمین حمله ور شده اند نه محو تروریزم و.... هیاهوی ٢٠١٤ مبنی بر خروج نیروهای اشغالگر امریکایی از افغانستان بیشتر به بچه ترسانکهای استخباراتی شباهت دارد تا واقعیت های جاری. امریکا برای نجات جان من و تو به اینجا نیامده بلکه پای منافع غارتگرانه اقتصادی، سیاسی و نظامی او را به اینجا و سایر نقاط دنیا کشانیده است و به همین دلیل به سادگی هم نخواهد رفت. ساخت پایگاه های نظامی مستحکم، دامن زدن به آشوب ها منطقوی، شریک ساختن مشتی از جنایتکاران زنجیر گسسته‌اش در دولت ملامافیایی که هر روز سر و دم شان از یک کشور دیگر بالاست، فساد گسترده، زرع و قاچاق مواد مخدر و مافیا پروری جزئی از برنامه هایش برای افغانستان بوده و از این طریق می‌خواهد به اهداف استراتژیکش در منطقه دست یابد.
بدون کسب استقلال داد از دموکراسی و «ارزشهای مدنی بدست آمده در طی ١٢ سال اخیر» که همه روزه رسانه های وابسته و روشنفکران خود فروخته در گوش های این ملت گرسنه پف می‌کنند، کاذب و بی‌معناست زیرا ملتی که استقلال و آزادی نداشت روی رفاه و خوشبختی را نخواهد دید.
اگر روزگاری غارتگران امریکایی ملل آزاده بالاخص جوانان بیدار را که تسلیم زر و زور نمی‌شدند با گلوله پاسخ می‌دادند اینک با ایجاد ان.جی.او، نبش سبز دالر، بورسهای تحصیلی، گرین کارت، سیاحت، فحشا، نشان دادن باغ های سرخ و سبز و عقیم ساختن عده‌ای از جوانان، نیش آزادگی و حس وطن دوستی آنان را کشیده، در خدمت منافع استعماری خویش می‌گمارند.
ازینرو بر ماست تا با وحدت همگانی و بسیج سرتاسری این ودیعه تاریخی پدران حماسه آفرین مان را که همانا ایستادگی در برابر متجاوزان و دست نشاندگان داخلی شان است، بجا آورده بار دگر ماسک دروغین غارتگران بین‌المللی را تحت لوای «سازمان ملل متحد»، «مبارزه با تروریزم»، «بازسازی»، «حقوق بشر»، «آزادی زنان»، «جامعه مدنی»، «دموکراسی» دریده، آنگاه قادر خواهیم بود تا ناف جنایتکاران سه و نیم دهه پسین را که امروزه نیز در زیر یک سقف و از یک گنداب تغذیه می‌کنند از ناف «ارباب بزرگ جهان» جدا سازیم و به مثابه سگان زنجیری و جنایتکاران نابخشیدنی به محاکم ملی و بین‌المللی بسپاریم تا درس عبرتی باشد برای نوباوگان شان.
امان الله خان و یاران دلیرش کار کسب استقلال کشور را از مبارزه با میهنفروشان داخلی که زمینه ساز اسارت وطن شده بودند آغاز کردند. ازینرو بر تمامی عناصر آگاه و مردم شیفته استقلال و آزادی و دموکراسی ماست که با درسگیری از تاریخ، اولتر از همه خاینان ملی و افراد و گروه های پلید و جنایتکاری را هدف قرار دهند که با فروش میهن به بیگانگان و به گروگذاشتن هست و بودش، دستان خونپر کشورهای بیرونی را در کشور ما باز گذاشته اند.
«حزب همبستگی افغانستان» که خواهان خروج بی قید شرط تمامی نیروهای اشغالگر و محاکمه سران جنایت طی سه و نیم دهه اخیر می‌باشد، در آستانه ٩٤مین سالگرد استرداد استقلال افغانستان ندا سر می‌دهد که تا هنگامیکه دستان ناپاک تمامی مداخله گران، متجاوزین و ایادی شیاد شان با رستاخیز فرزندان دلیر این مرز و بوم قطع نگردد این سرزمین روی تعالی و سعادت را نخواهد دید. آنانی که با خدعه و نیرنگ اتحاد با طالبان وحشی و وحدت باندهای مافیایی و آدمخوار را راه رسیدن به صلح و بهروزی تبلیغ می‌کنند، عوامفریبانی اند که می‌خواهند مردم ما را عمیقتر به قهقرا برده با فجایع دیگری روبرو سازند. افغانهایی که وجدان بیدار دارند و حس وطندوستی در خون شان جاریست، باید بدانند که استقلال از دست رفته را به رسم نیاکان ما تنها با خودگذری و ایثار خون خود می‌توانیم بدست آوریم و بس. هیچ ملتی را سراغ نداریم که با اتکا به نیروی بیگانه و بدون پیکار و قربانی دادن به صلح، ثبات و بهروزی رسیده باشد.
«حزب همبستگی افغانستان» با شعار «نه هفت نه هشت، بیست و هشت، بیست و هشت!» مجددا به مردم درد دیده خود اعلام می‌دارد که ملت ما در تنگنای تجاوز بیگانگان و جنایتکاران داخلی روزگار دردآلودی را سپری می‌نماید. بنا نباید مدهوش و قربانی نیرنگ های جدید به اصطلاح «ائتلافات بزرگ» با پسوند احزاب «ملی» برای «انتخابات آزاد» گردید که جز دزدی و تقلب گروه های جنایتکار آزموده شده چیزی نیست. فقط با کسب استقلال و نابودی دشمنان ملت که مستلزم بسیج همگانی و قیام سراسری می‌باشد، می‌توان به قله‌ی سعادت و آزادی رسید.
با مبارزه بی‌امان در برابر اشغالگران و نوکرانش استقلال از دست رفته را کسب کنیم!
درود بر تمامی شهیدان راه استقلال وطن!
حزب همبستگی افغانستان
٢٨ اسد ١٣٩٢ (١٩ اگست ٢٠١٣) ـ کابل
