نه هفت نه هشت، بیست و هشت، بیست و هشت!
- رده: اعلامیه‌ها
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در جمعه، 27 اسد 1391
نودوسه سال قبل از امروز، در همین کابل پیچیده به سیم خاردار، غازی امان اله خان با بلند کردن شمشیر، شجاعانه اعلام استقلال کرد و با عزم راسخ در برابر استعمارگران انگلیس در پرتو آزاد اندیشی و وحدت ملی قیام های سرتاسری را سامان بخشید و افغانستان عزیز را بر سکوی استقلال و آزادی نشاند و برای سایر ملل آسیایی راه را برای رهیدن از غل و زنجیر استعمار هموار نمود.
امروز ٢٨ اسد که مصادف با سالروز جشن استقلال و ایثارگری قهرمانان این خاک است، افغانستان خاموش است و هیچ نشانی از نشاط و ولوله در سیمای شهروندانش بخاطر تجلیل ازین روز سترگ به چشم نمی‌خورد، شهرها با حصارهای کانکریتی و سیم های خاردار به زندان سراسری شباهت یافته اند. توگویی تاریخ عوض شده و افتخارات قهرمانانی که جز خدمت به مردم مظلوم اندیشه‌ای نداشته اند، یکباره مُرده است. دولت مزدور کرزی که از سالروز مرگ هر جنایتکار و دزد و روزهای شوم تاریخ کشور ما تجلیل به عمل می‌آورد، میکوشد روز درخشان استقلال افغانستان به باد فراموشی سپرده شود.
ملت آزاده‌ی ما بنا به رسم آزادیخواهانه‌اش، هجوم وحشیانه سوسیال امپریالیزم شوروی و دار و دسته‌ی کودتاچیان وطنفروش هفت ثوری را به خوبی در هم شکست ولی از آن جاییکه مشتی جنایتکار و غارتگر "جهادی" بر دسترنج و خون های ریخته شکم انداختند، استقلال، آزادی و هر ارزش والایی را که به بهای خون دو و نیم میلیون هموطن مظلوم ما بدست آمده بود، به لجن کشانیدند. افغانستان نگونبخت در چنگال درندگان خادی- جهادی و طالبی اسیر گردید و داشته های مادی و معنویش بدست این لشکریان جهل و کشتار تباه و برباد گردید. بجای قهرمانان ملی چون زنده یاد امان الله خان، محمود طرزی، ولی خان دروازی، عبدالخالق و هزاران شهید گمنام دیگر، جنایت آفرینان ٨ ثوری با القاب "قهرمان" و "بابه" بر ملت ما تحمیل گردیدند و بجای ٢٨ اسد پرافتخار، هشتم ثور خونچکان و نماد ننگ را بر تقویم غبارآلود افغانستان نصب کردند تا قهرمانان راستین از حافظه ها محو گردند. عده‌ای هم که در گنداب قومگرایی تا گلو گور هستند، دزد مجهول الهویه و دست نشانده انگلیسی مشهور به "بچه سقو" این ننگ افغانستان را "قهرمان ملی" جا زده و به مسخ تاریخ وطن ما می‌پردازند.
دیروز استعمار شکست خورده‌ی انگلیس با هزار و یک توطئه، جهالت‌پیشه های متعصب را بر ضد دولت نوپای امانی، که بسوی ترقی و تعالی افغانستان سربلند گام برداشته بود، ترغیب کردند و سرانجام سرنوشت ملت را بسوی قهقرا سوق دادند. امروز بازهم این تاریخ اسفبار در کشور ما تکرار میشود و اشغالگران امریکایی و همدستان غربی‌اش به بهانه "مبارزه علیه تروریزم"، "بازسازی"، "دموکراسی" و "حقوق زن" در تبانی با مافیازادگان ارگ نشین و "اپوزیسیون" مزدور و خیانت‌پیشه، افغانستان را به لانه‌‌ی جواسیس جنگ طلب و گورستان مردمش مبدل ساخته اند که ارمغانش جز تباهی، چپاول، فحشا، ترور و انتحار، هیروئین سالاری، بیکاری، فقر کمر شکن، فساد بی‌انتها و... چیزی نبوده است. و این پیامد ناگزیر تجاوز خارجی بر یک کشور است، چون کشوری که استقلال نداشته باشد، دم زدن از دموکراسی و آزادی و عدالت تنها از مطبوعاتی فرمایشی، روشنفکران مزدبگیر و مقامات دم و دستگاه دولت پوشالی آن ساخته است و بس.
متجاوزان امریکایی که تحت لوای نیروهای حافظ صلح ناتو و "جامعه جهانی" تا هنوز وظیفه انسانکشی و ویرانگری شان در افغانستان و اقصی نقاط جهان به پایان نرسیده است، با همان نیرنگ آشنای انگلیسی "تفرقه بیانداز و حکومت کن" بارها کوشیده اند، با ساخت و ساز جبهات و ائتلافهای خاینانه به نام "ملی" یکپارچگی و وحدت مردم ما را قربانی اهداف شوم خود سازند. اینان گاهی خواهان تجزیه افغانستان میشوند و گاهی آشتی با لشکر جهالت‌پیشه و مزدور طالبان را تنها راه بیرون رفت از بحران کنونی تبلیغ میکنند.
هم اکنون این اشغالگران زیر نام «طرح صلح» با سیاست امتیاز دادن به قاتلان شناخته شده مردم، سخت در صدد اند تا تمامی سرجنایتکاران ٧ و٨ ثوری را با جمعی از روشنفکران خودفروخته همراه با "طالب جان" انتحار پرور و گلبدین خونخوار در یک قالب ریخته، حلقه شیطانی عوامل بربادی افغانستان را کامل نموده، یک دولت مزدور و بویناک دیگر را برگرده مردم به جان رسیده ما نصب نمایند.
از جهت دیگر آی.اس.آی و ارتش جنایت پیشه پاکستان که دست خونین در قضایای سه دهه بربادی افغانستان دارد، میدان را شغالی یافته با تجاوز آشکار و حملات راکتی از چندی به این سو در ولایات شرقی جان و مال توده مظلوم را با قساوت نشانه گرفته قصد دارد به نفوذ شیادانه‌اش بیافزاید. آدمخواران صلح سازمان ملل (ناتو) همردیف دولت ملا- مافیایی کرزی با تمام لاف و پتاق نیرومندی‌اش به تماشاگر بی‌مقدار و بی‌تفاوت مبدل شد که باعث انزجار ملت زجرکشیده ما گردید. رژیم خونخوار ایران نیز کشور ما را به میدان مداخلات خاینانه‌اش مبدل ساخته و یک مشت افغانهای جاسوس پیشه و بیوطن را به خدمت گرفته است.
تاریخ به ما می‌آموزد کشوری که استقلال نداشت، در واقع هیچ چیزی ندارد و همه داشته های مادی و معنوی آن در خطر میباشند. کسب استقلال گام اول در راه رسیدن به آزادی، دموکراسی، عدالت، تمامیت ارضی و دیگر ارزشهای انسانی میباشد. اگر ٩٣ سال قبل اجداد ما با قبول خطر و قربانی دادن های بیشمار پوزه انگلیسها را به خاک مالیدند و وطن ما را آزاد نمودند، امروز بازهم وظایف خطیری در برابر تمامی افغانهایی قرار دارد که وجدان شان بیدار است و به وطن و مردم شان عشق میورزند. ما باید با درسگیری از شهامت و همت پدران خود، نگذاریم بیش از این وطن ما میدان شطرنج بازیهای اجانب گردیده ملت ما را تحقیر و توهین نمایند. تنها با اعتراض، خیزش و مبارزه آزادیخواهانه علیه تجاوزکاران خارجی و غداران داخلی میشود ادعای آزادگی و شیرپاک بودن را نمود.
حزب همبستگی افغانستان با گرامی داشت از نودوسومین سالروز استرداد استقلال افغانستان عزیز، خواهان خروج فوری تمامی اشغالگران و مداخله گران شده، به این باور است که اینان تا وقتی به زور بازوان ملت ما با سرافکندگی مجبور به فرار نشوند، هرگز دست از سر ما نخواهند برداشت. حزب ما مبارزه برای کسب استقلال از دست رفته را در صدر برنامه هایش قرارداده برای یک افغانستان مستقل، آزاد، دموکرات و شکوفای عاری از گند و جهالت بنیادگرایی و وابستگی با قبول هر ریسک و قربانی به پیش خواهد رفت.
حزب همبستگی افغانستان اکیدا تکرار میکند که ملت ما در محاصره دشمنان گوناگون در وضعیت اسفناک قرار دارد و یکپارچکی و تمامیت ارضی وطن عزیز ما را جدی‌تر از هر زمان دیگر خطرات چندجانبه تهدید میکند. هرآن ممکن است لاشخواران داخلی به هدایت باداران خارجی شان، افغانستان در بند را به سوی انهدام و تباهی کامل بکشانند.
وظایف سرنوشت‌ساز و مهمی را تاریخ بر دوش نیروهای آزادیخواه و وطندوست نهاده است. هرچند جنبش دموکراسی خواهانه وطن ما زخمی است و سینه کش به پیش میرود، اما برماست که با الهام از شهامت و ازخودگذری امان الله خان ها، عبدالخالق ها، سرور واصف ها، عبدالرحمن لودین ها، میربچه ها، سید کمال ها، غلام نبی چرخی ها و بیشمار چهره های درخشان تاریخ مبارزاتی ملت ما جمله‌پردازیها و اکتهای میان تهی و روشنفکرانه و مرزبندی های بی‌ارزش زبانی، قومی، سمتی، مذهبی و گروهی را کنار گذشته در راه نجات میهن به تاراج رفته، مشت واحد گشته، گام های عملی برداریم.
با کسب استقلال در راه وحدت و یکپارچگی افغانستان به پیش!
حزب همبستگی افغانستان
٢٨ اسد ١٣٩١(١٩ اگست٢٠١٢) – کابل
