سومین کنفرانس مشترک احزاب مترقی پاکستان و افغانستان در کابل برگزار شد
- رده: فعالیت‌های حزب
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در پنج شنبه، 06 سرطان 1392
به تاریخ ٢٣ و ٢٤ جون ٢٠١٣ سومین کنفرانس مشترک احزاب مترقی پاکستان و افغانستان با تلاش های «حزب مردمی کارگران پاکستان» و «حزب همبستگی افغانستان» و با کمک «حزب چپ سویدن» تحت عنوان «بنیادگرایی و تروریزم تهدید عمده در راه پیشرفت زنان» در کابل برگزار شد. درین کنفرانس بین‌المللی که به میزبانی حزب همبستگی راه اندازی شده بود ٤٥ تن از نمایندگان احزاب، سازمان ها، نهادهای اجتماعی، فعالان حقوق زن و نیز شخصیت‌های عدالتخواه دو کشور اشتراک ورزیده بودند.
اشتراک کنندگان روی موانع عمده در برابر رشد زنان در عرصه های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی بحث و بخصوص در مورد ددمنشی های بنیادگرایان اسلامی علیه زنان با حمایت همدستان امپریالیست شان، تبادل نظر نمودند. درین جریان راه حلها و برنامه های مشترکی که زمینه‌ساز نقش بارز زنان در سطوح مختلف و مخصوصا رده های رهبری و تصمیم گیری احزاب مترقی و پیشرو باشد، پیشنهاداتی ارائه گردید.
در نخستین روز کنفرانس سمن بصیر به نمایندگی از «حزب همبستگی افغانستان» از تشریف‌آوری مهمانان سپاسگزاری نموده گفت:
«دو کنفرانس قبلی میان همین احزاب در لاهور پاکستان منعقد گردید که در همکاری مشترک و تفاهم سیاست ها مفید بود. هدف از این نوع نشست ها گذشته از شناخت متقابل، تبادل تجارب و رسیدن به موضعگیری های مشترک در مسایل مهم منطقه و جهان، دریافت زمینه‌های همکاری عملی میان این احزاب و شیوه مقابله با هر نوع تجاوز و زورگویی، تروریزم و بنیادگرایی، پامالی و نقض حقوق زنان و حقوق بشر و سایر مصایب می‌باشد تا بتوانیم هچون یک سپر واحد از حقوق ستمکشان دفاع نماییم.»
ان مارگریت از حزب چپ سویدن
سپس ان مارگریت نماینده «حزب چپ سویدن» سومین کنفرانس بین‌المللی نیرو های مترقی پاکستان و افغانستان را در شرایط ناامن کابل تبریک گفت و آرزوی موفقیت نموده، بیشتر همکاری و مبارزه مشترک زنان افغانستان و پاکستان را لازمی دانست تا بعنوان نیروی قوی در راه مبارزه برای برابری و حقوق زنان منطقه عرض اندام نمایند. وی اضافه نمود:
«تفاوت کلی میان مبارزه زنان اروپایی و زنان شرقی وجود دارد. به طور مثال دریافت مزد ناچیز نسبت به مردان، استفاده‌جویی از آنان بمثابه کالا و ابزار جنسی، نگریستن بعنوان جنس دوم در جامعه، نداشتن سهم فعال در رهبری کشور، آزار و اذیت روحی و کشتن شخصیت زن از جمله مسایلی اند که تا هنوز زنان ما با آن دست و پنجه نرم می‌کنند ولی بازهم می‌دانم که شرایط زنان افغان و پاکستان به مراتب اسفبارتر و دشوارتر است. موضوعات مهمی در آجندای کنفرانس دو روزه گنجانیده شده تا بتوانیم همه‌جانبه بحث نموده و راه‌های عملی‌ای برای بیرون رفتن از وضعیت فاجعه بار زنان بیابیم.»
در ادامه خانم ملالی جویا شیر زن دلیر ضد بنیادگرا و اشغالگران نظرات صریحش را در مورد وضعیت اسفبار زنان، جنایات احزاب بنیادگرا و جاهل در افغانستان و پاکستان ابراز نموده گفت:
ملالی جویا
«در واقع امریکا هنوز هم در افغانستان و در مجموع منطقه برای رسیدن به اهداف استراتژیک، اقتصادی و نظامیش بر بنیادگرایی اسلامی شدیدا تکیه دارد. در لیبی و سوریه هم دیدیم که امریکا خونخوارترین گروه های شبکه القاعده را تسلیح و مورد حمایت قرار داد؛ به طالبان وحشی در قطر تحت نام "امارت اسلامی افغانستان" دفتر می‌سازد و با رژیم ددمنش آخندی ایران که سی سال است ویروس بنیادگرایی ولایت فقیه را در منطقه شیوع می‌دهد در پس پرده ساخت و پاخت دارد. بنیادگرایی اسلامی هنوز هم پایگاه مطمئن و وسیله تجاوز امریکا در منطقه می‌باشد ولو در ظاهر با آن درگیراست.
بنا، به نظر من نه تنها در برابر زنان، بلکه در مجموع در برابر بهروزی مردم افغانستان، پاکستان، ایران و دیگر کشورهای اسلامی، طاعونی بنام بنیادگرایی و فاشیزم مذهبی خطری جدی و مانع عمده بر سر راه پیشرفت جنبش های مردمی، مترقی و ستم‌ستیزانه می‌باشند. مخصوصا در افغانستان و پاکستان، امریکا و غرب با همدستی مستقیم سازمان استخبارات نظامی پاکستان (آی.اس.آی) چندین دهه است که به ترویج جهالت و خشونت و تقویت نیروهای ماورای ارتجاعی مشغول اند.»
نیاز خان از حزب مردمی کارگران پاکستان
حفیظ راسخ از «حزب همبستگی افغانستان» در رابطه به تاریخچه بنیادگرایی و تروریزم، روابط و تقویتش توسط امریکا و غرب از طریق فوج و استخبارات پاکستان، استفاده از آن بعنوان سلاحی علیه توده‌ها و بخصوص زنان از یک سو و از جهت دیگر خطر و بهانه جلوه دادن این مرض مهلک برای حضور دراز مدت و ایجاد پایگاههای دایمی در افغانستان، سخنرانی‌ای ایراد نمود.
نیاز خان نماینده «حزب مردمی کارگران پاکستان» گفت:
«مشکلات عمده فراوانی در راه رهایی زنان پاکستان و افغانستان وجود دارند ولی بزرگترین تهدید بنیادگرایی و تروریزم می‌باشد. امریکا در تبانی با اسلامگرایان جهت گسترش افکار قرون وسطایی تلاش داشته و به تقویت مدارس دینی می‌پردازد. حملات انتحاری در پاکستان و ناامنی ها در کراچی نگرانی اصلی مردم بوده و زمینه فعالیت زنان را تنگ‌تر ساخته است. از ۲۴ سال بدینسو قدرت سیاسی و تصمیم‌گیری‌ها مطلقا بدست اردوی پاکستان بوده و در واقع دموکراسی وجود نداشته و در انتخابات نیز نقش امریکا و انگلستان و آی.اس.آی تعیین‌کننده می‌باشد.»
بلقیس روشن نماینده انتخابی مردم فراه در مجلس سنا ضمن سخنانش گفت:
بلقیس روشن
«بعد از ١٢ سال تجاوز امریکا با شعار کاذب دفاع از حقوق زنان وضعیت زنان افغان هنوز تاریک و سرنوشت شان بدست دیگران است. رسمیت بخشیدن به طالبان زن‌ستیز خیانت دیگری به ما می‌باشد. بخش اعظم زنان دولتی و پارلمانی نماینده مردم نبوده بکله خود ضد زن و جاهل اند و عده‌ای هم از گفتن حقایق بشدت هراس داشته و حتی در ساخت و پاخت‌ها سهیم اند.»
داکتر تیمور رحمان و مهوش وقار از گروه موسیقی مردمی و پرآوازه پاکستان به نام «لال» نیز در مورد حمایت امریکا از بنیادگرایی در پاکستان و افغانستان روشنی انداخته به رد نظرات جمیل عمر پرداختند که معتقد بود امریکا دشمن زنان نه بلکه بعد از ١١ سپتامبر علیه بنیادگرایی مبارزه کرده است. داکتر تیمور مثالهایی از کشور خودش، سوریه، عراق، لیبی و غیره را با دلایل مستدل ارائه نمود که چطور دولتهای فاسد و مرتجع با پشتگرمی و حمایت امریکا به حیات شان ادامه می‌دهند.
انجنیر خالق نعمت نیز بنیادگرایی و تروریزم را به آلودگی محیط زیست تشبیه نموده، جهانی شدن سرمایه و رشد بنیادگرایی را در همسویی با سیاست‌ها و منافع امریکا، خطر جدی برای حقوق زنان خوانده گفت بیماری جهالت و زن ستیزی مرز نشناخته دامنگیر تمامی کشور های فقیر آسیا تا امریکا می‌باشد.
داکتر تیمور رحمان و مهوش وقار از گروه موسیقی «لال»
ویدا احمد فعال حقوق زن از افغانستان و احسان اله خان از پاکستان در باره قربانیان جنگ و مستندسازی جنایات جنگی و تاریخچه ستم و زندگی برده‌وار زنان را با نمایش سلایدهایی تشریح کرده افزودند که امریکا در کشورهای فقیر زنان را پروژه ساخته‌است. در کشورهای مختلف و از قرنها تا امروز زن بعنوان غلام و کنیز بخصوص در جوامع مردسالار مورد استفاده قدرتمندان قرار دارند.
جمیل عمر و فاروق سلهریا فعالان «حزب مردمی کارگران پاکستان»، انجنیر نوریه حق نگر عضو «حزب آزادیخواهان مردم افغانستان»، پروفیسور سیدجلال استاد طب ننگرهار، مسعود حسن زاده از «گروه مورچه‌ها» و انجنیر بصیر نماینده «شورای قوم پشه‌ای» در رابطه با ایجاد اوضاع اختناقی و ترور و ترس علیه فعالان و نیروهای سیاسی توسط بنیادگرایان و همچنان نقش خاینانه آن در طول چهاردهه در افغانستان و پاکستان بحث کردند.
در روز دوم، اشتراک کنندگان طی ورکشاپ‌های جداگانه، راه حلها و پیشنهادات شان را جهت وحدت اصولی و عملی و همسویی و همبستگی نیروهای مترقی نه تنها پاکستان و افغانستان بلکه تمامی آزادیخواهان منطقه ارائه داده همه به این نتیجه رسیدند که گرچه زنان در طول تاریخ برده‌وار نگهداشته شده‌اند اما طی چند دهه گذشته با تقویه بنیادگرایی و تروریزم توسط قدرت‌های غربی، میزان توحش و قید و بندها در برابر زنان بصورت دردناکی افزایش یافته است. مردسالاری و جهالت در افغانستان و پاکستان، وجود اشغالگران غربی، طالبان قرون وسطایی، ائتلاف شمال جنایتکار و رژیم‌های مزدور و آغشته به ویروس بنیادگرایی در دو کشور، همه و همه دژ محکمی در برابر رهایی زنان و برقراری عدالت اجتماعی بشمار می‌روند. تمامی اشتراک‌کنندگان روی ادامه چنین گردهمایی‌ها و اکسیون‌ها، پخش نشرات، راه اندازی ویب سایت مشترک و ... نیروهای ملی و دموکرات جهت افشای جنایات جاری و همچنان ارتقای آگاهی و بسیج زنان و مردان، در آینده توافق نمودند.
نمایندگان و سخنگویان کنفرانس با پافشاری روی این اصل که مبارزه بر ضد بنیادگرایی مذهبی و ارتجاع بدون مبارزه علیه امپریالیزم بی‌معنی و ناقص است، قطعنامه مشترک شان را صادر نمودند.
روز سوم به برنامه فرهنگی اختصاص یافته بود که با کنسرت مشترک گروه های پیشرو موسیقی «لال» از پاکستان و «مورچه ها» از افغانستان برگزار شد و شرکت کنندگان از آهنگ های انتقادی و دلنشین داکتر تیمور رحمان، مهوش وقار و مسعود حسن زاده گردانندگان دوگروه پرصلابت لذت بردند. برنامه مشترک هنرمندان عدالتخواه افغانستان و پاکستان در یک شامگاه خاطره انگیز این ایده را در انسان تقویت می‌نمود که اگر عناصر و نیروهای مترقی و آزادیخواه دو کشور علیه ارتجاع و دولتهای فاسد و ضدمردمی شان متحد شوند، بدون شک می‌توانند نقش مهمی در دگرگونی اوضاع منطقه و رهاندن آن از چنگال عفریت جهالت بنیادگرایی و استعمار ادا نمایند.
