برنی سندرز: «پنتاگون نیازی به بودجه ۸۸۶ میلیارد دالری ندارد.»
- رده: ترجمه از منابع بیرونی
- نویسنده: برنی سندرز | مترجم: میرویس
- منتشر شده در سه شنبه، 05 جدی 1402
برنی سندرز، یک سناتور امریکایی و در آخرین تحلیل جزو هزار و یک پیچ‌ومهره دستگاهی است که از برکت جنگ، کشتار و فروش اسلحه به حیات پرجنایتش ادامه می‌دهد. برای درک بحران‌های فلاکت‌بار و پوسیدگی و فروپاشی منتهی به انفجاری که یکی از خصال جوامع امپریالیستی می‌باشد، در قضیه امریکا حاجت نیست به تحقیقات بسیار معتبر و آمار و ارقام منابع مستقل وغیره رجوع کنید، کافی‌ست به اعترفات هولناک و افشاگرانه مقامات دولتی مثل ترمپ و سندرز و نظایر گوش دهید.
نویسنده: برنی سندرز | مترجم: میرویس
منبع: گاردین | تاریخ نشر: ۲۴ جولای ۲۰۲۳
همین اکنون در سنای امریکا بحث لایحه مجوز ۸۸۶ میلیارد دالری پنتاگون جریان دارد. و اگر این لایحه دست‌خوش تغییرات و اصلاحات ریشه‌ای نشود، من به آن رای منفی خواهم داد. دلایل آن از این قرار است.
چنان‌چه بر کسی پوشیده نیست، امریکا درگیر بحران‌های خطیری‌ست.
در نتیجه بحران اقلیمی، سیاره ما حرارت بی‌سابقه و روزافزونی را تجربه می‌کند که باید ما یک‌جا با سایر کشورها، سرمایه‌گذاری‌های بزرگی انجام دهیم تا سیستم انرژی خود را بدون اتکا به سوخت‌های فسیلی به منابع انرژی موثرتر و پایدارتر بدل سازیم، در غیر آن حیاتی که به فرزندان و نسل‌های آینده خود به ارث می‌گذاریم به صورتی فزاینده ناسالم و مهلک خواهد بود.
نمونه‌های فقر و بی‌خانمانی در امریکا
سیستم خدمات صحی ما تباه شده است. درحالیکه شرکت‌های بیمه و سکتور تولید ادویه صدها میلیارد دالر سود به جیب می‌زنند، ۸۵ میلیون امریکایی فاقد بیمه یا دارای بیمه ناکافی هستند، اوسط طول عمر رو به کاهش بوده و در سطح کشور دچار کمبود شدید داکتر، نرس، داکتر روانی و داکتر دندان هستیم.
سیستم معارف ما در لبه پرتگاه‌ست. حین این که در میان تقریباً تمام کشورهای بزرگ یکی از بالاترین آمار فقر دوران طفولیت را داریم، میلیون‌ها پدرومادر امریکایی نمی‌توانند به‌طور اقتصادی و باکیفیت از کودکان شان مراقبت کنند. تعداد جوانان پوهنتون‌خوانده ما در حال عقب‌ماندن از بسیاری ممالک دیگر است و ۴۵ میلیون امریکایی زیر بار قرض‌های محصلی دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
امکانات تامین مسکن ما قطعاً ناکافی است. درحالیکه در بسیاری مناطق، لوکس‌نشین‌ساختن خانه‌ها باعث بالارفتن نرخ کرایه گردیده، هم‌اکنون حدود ششصد هزار امریکایی بی‌خانمان هستند و ۱۸ میلیون نفر بیش از نیم عاید ناچیز خود را صرف کرایه خانه می‌کنند.
مسایل مطروحه فقط برجسته‌ترین عناوینی است از بحران‌های متعددی که سرزمین ما را مغروق ساخته و به آن توجهی نداریم.
و از طرف دیگر می‌بینیم که بودجه‌های دفاعی از این قبیل نیز مورد بحث اند. خوب، این داستان کاملاً جدای خود را دارد. بودجه نظامی پیشنهادی که فعلاً در سنا بررسی می‌گردد، بودجه دفاعی فعلی را با جمع ۲۸ میلیارد دالر دیگر به بیش از ۸۸۶ میلیارد دالر می‌رساند. این یک ریکارد جدید است. اگر مصارف تسلیحات هسته‌ای از طریق وزارت انرژی را هم با آن در نظر بگیریم، مجموع آن به بیش از ۹۰۰ میلیارد دالر می‌رسد.
من با این بودجه دفاعی سرسام‌آور و تلاش‌ها برای ازدیاد هرچه بیشتر مخارج نظامی از طریق پیوست‌های دفاعی پنتاگون به سه دلیل عمده مخالف خواهم ماند.
اول، اساساً نیازی به افزایش مصارف نظامی نداریم. ۸۸۶ میلیارد دالر مصرف دفاعی توافق‌شده در قرارداد سقف استقراض با درخواست بودجه پنتاگون مطابقت داشته و برای محافظت از ایالات متحده و متحدان ما از قدر کفایت هم بیشتر است. ایالات متحده زیادتر از سه برابر آن‌چه چین برای اردوی خود هزینه می‌کند مصرف دفاعی دارد. این بالاترین ریکارد مخارج دفاعی علی‌رغم پایان جنگ افغانستان و درحالی‌ست که بودجه دفاعی ایالات متحده از مجموع بودجه ۱۰ مملکت بعدی دارای بالاترین بودجه‌های دفاعی (که اکثراً متحدان امریکا اند) بیشتر است.
دوم، پنتاگون قادر نیست حتا از دالرهایی که سابقاً در اختیار داشته حساب ارایه کند، که منتج به حیف‌ومیل، تقلب و سوءاستفاده گسترده در مجتمع ازهم‌پاشیده نظامی-صنعتی امریکا گردیده است. پنتاگون حدود دو سوم کل فعالیت‌های قراردادی فدرال را در انحصار داشته و هر سال بیش از مجموع همه ادارات ملکی فدرال پول می‌اندوزد. با این حال، وزارت دفاع یگانه اداره بزرگ فدرال است که نمی‌تواند به‌صورت مستقل مورد تفتیش قرار گیرد. سال گذشته، این وزارت‌خانه نتوانست از مضاف بر نصف دارایی‌های به ارزش زیادتر از ۳.۱ تریلیون دالر خود حساب دهد. «دیوان محاسبات امریکا» گزارش می‌دهد که وزارت دفاع هنوز هم نمی‌تواند امور مالی خود را به طور دقیق پی‌جویی نموده و یا حتا انتقالات نقدی را در حساب‌های درست آن ارسال نماید. همه‌ساله، مفتشان میلیاردها دالر را به گفته مردم از لای دوشک‌های پنتاگون پیدا می‌کنند. در سال مالی ۲۰۲۲، مفتشان قوای بحری ۴.۴ میلیارد دالر را از میان موجودی تعقیب‌ناشده پیدا کردند، همچنان قوای هوایی در حسابی‌های مجموعی خود تفاوت ۵.۲ میلیارد دالری‌ای را شناسایی نمود. لهذا، قبل از این که کانگرس پول بیش‌تری در جاغور پنتاگون بریزد، باید برای رسیدگی به این اتلاف‌ها جداً تقلا ورزید.
سیستم ملیتاریستی که برضد ملت‌های دیگر به بمب و دهشت و جنایت متوسل شود، روزی مجبور است ماشین جنگی‌اش را دربرابر خیزش مردم خودش گسیل نماید. چیزی را که در می ۲۰۲۰ در شهرهای امریکا مقابل جنبش «زندگی سیاهان مهم است» مشاهده کردیم.
سوم، قسمت عمده‌ای از این مصارف اضافی نظامی باج‌دهی‌های بسیار سوداندوز دفاعی به قراردادی‌هاست - که از آن به عنوان «رفاه برای ابرشرکت‌ها» نیز نام می‌برند. تقریباً نیمی از بودجه پنتاگون سهم قراردادی‌هایی‌ست که برخی از آن‌ها با بهره‌جستن از مواقف انحصاری‌شان و اعتمادی که ایالات متحده به آن‌ها اعطا فرموده باج‌ستانی می‌کنند. تحقیقات مکرر توسط مفتش عمومی پنتاگون، «دیوان محاسبات امریکا» و «سی‌بی‌اس نیوز» موارد متعددی را فاش ساخته که قراردادی‌ها به مبلغ شدیداً درشتی بر وزارت دفاع امریکا قیمت‌فروشی نموده که منجر به تصاعد ربح این شرکت‌ها تا تقریباً ۴۰ درصد -و گاهی تا ۴۴۵۱ درصد- گردیده که فشار این صدها میلیون دالر بر دوش مالیات‌دهندگان امریکایی سنگینی می‌کند. شرکت‌های «ترنس‌دگم»، «لاکهید مارتن»، «بوئینگ» و «ریتین» از جمله متخلفانی هستند که به نحو دراماتیکی هزینه مالیات‌دهندگان را اضافه کرده و سودهای هنگفتی به چنگ می‌آرند، چنان‌چه قیمت سهام‌شان اوج گرفته و به هیئت رهبری خود معاشات فوق‌العاده‌ای اختصاص داده‌اند. سال گذشته، لاکهید مارتن ۴۶ میلیارد دالر از درک قراردادهای طبقه‌بندی‌نشده فدرال دریافت کرد، ۱۱ میلیارد دالر را از طریق سود سهام و بازخرید سهام به سهام‌داران بازگرداند و برای رییس شرکت سال ۲۵ میلیون دالر معاش تعیین کرد. «ترنس‌دگم» (همان شرکتی که سود ۴۴۵۱ درصدی را گزارش داده) اعلام داشت که عایدش از فروش خالص ۵.۴ میلیارد دالر، ۳.۱ میلیارد دالر بوده و تقریباً لاف شان به سرمایه‌گذاران این است که ببینید چه خوب مالیات‌دهندگان را به کمال می‌چاپیم. حقیقتی که قسمتی از سود حاصل این قراردادهای پرمنفعت به اعضای کانگرس پشتیبان و ضامن بودجه‌های معتنابه‌تر زیر نام اعانه کمپاین -سیستم قانونی و قطعاً منحصربه‌فرد رشوه‌خواری در امریکا- برمی‌گردد، مجموع اوضاع را از بد بدتر و غیرقابل‌تحمل می‌سازد.
بیایید رک‌وراست باشیم. دفاع از مردم امریکا صرفاً معادل سرازیرکردن دالر‌های سرگیجه‌آور به پنتاگون نیست. می‌تواند معادل این باشد که از وجود مکتب‌های خوب برای فرزندان مان مطمین شویم، و یا وقتی بزرگ‌تر می‌شوند سیاره‌ی قابل سکونتی داشته باشند. یا این که مطمین شویم هر امریکایی از معیارهای مناسب زندگی، خدمات صحی باکیفیت و مسکن باصرفه برخوردار باشد.
به‌مثابه یک ملت، اولویت‌های ملی ما از دیرزمانی نیاز به تغییرات بنیادی دارند. تقلیل مصارف نظامی می‌تواند یک گام نخست و خوبی در این راه باشد.
