آقای محقق، با آنانی که سینه‌های زنان را بریدند و بر فرق اسیران میخ کوبیدند، چه شود؟
- رده: مقالات
- نویسنده: واحد منصوری
- منتشر شده در شنبه، 07 اسد 1391
محمد محقق یکی از رهبران حزب وحدت می‌گوید «باید عاملان سر بریدن ها شناسایی و مجازات شوند». او در نشست پارلمان گفت «طالبان و پولیس افغانستان مردم بی گناه را سر می‌برند و به ناحق می‌کشند». محقق نگران سربریدن ها از سوی طالبان است! خواستی را که او مطرح کرده، مردم افغانستان و بیشتر نهاد های مدافع حقوق بشر نیز در بیست سال گذشته خواهان آن بودند. حتی کمیسیون مورد حمایت حکومت پوشالی کرزی بار ها گفته است که جنایت کاران جنگی باید محاکمه شوند. اخیرا روزنامه «نیویارک تایمز» در مقاله‌ای فاش نمود که «کمیسیون حقوق بشر افغانستان» جنایات سه دهه گذشته در افغانستان را مستند سازی کرده و در یک گزارش هشتصد صفحه‌ای درج نموده است اما به دستور برخی جنایت کاران و جنگسالاران که در کابینه و پارلمان افغانستان دست باز و قدرت دارند اجازه نشر نیافته است. در این گزارش نام های قسیم فهیم معاون اول و کریم خلیلی معاون دوم کرزی به عنوان عاملان جنگ داخلی در دهه هفتاد در افغانستان نام برده شده اند. همچنان محقق، دوستم، عطا محمد، گلبدین و برخی دیگر از رهبران گروه های جهادی عاملان اصلی جنگها و ویرانی های سالهای ١٣٧١ تا ١٣٧٥ کابل معرفی شده اند.
این جنایت کاران تصور می‌کنند تنها با تصویب قانون «عفو عمومی» ساخته و بافته خود شان میتوانند خون هفتاد هزار کابلی بخشیده و زخم های افغانستان و به ویژه کابل، که تا کنون التیام نیافته، فراموش شود.
محقق آقا! آیا میخ بر فرق زدن ها و سینه بریدن های زنان معصوم افغان در سینمای بریکوت کابل را فراموش کرده‌ای؟ آیا سر بریدن های افشار کابل را فراموش کرده‌ای؟ آیا فراموش کرده‌ای دختری را که از ترس چپاولگران و درنده های جمعیتی خود را از منزل چهار مکروریان پایین انداخت؟ آیا شبش فروختن های افراد تحت امر حزب وحدت در شاهراه مزار- پلخمری را فراموش کرده‌ای؟ چور و چپاول داریی های عامه، راکت پرانی منازل مسکونی، تجاوز جنسی بر کودکان و دختران، در کانتینر کباب کردن ها، ادرار خورانیدن ها، رقص مرده، به راکت بستن و غارت تاسیسات عامه و صد ها و هزاران جنایت نابخشودنی گروه های تنظیمی را با هیچ مکارگی قادر نخواهید شد از ذهن و قلب قربانیان که منتظر عدالت اند بزدایید. تو و هم‌کیشانت بدتر از طالبان بر ملت رنج دیده ما ستم روا داشتید که با گذشت بیست سال مردم از کابوس هولناک آن رهایی ندارند.
این جنایت کار قرن که علیه جنایات طالبان وحشی اشک تمساح میریزد، نه برای آنست که حق به حقدار برسد، بلکه از سردچار شدن به سرنوشت عبدالعلی مزاری، ربانی، مسعود و دیگر شرکای جرمش لرزه بر اندامش افتیده است.
مردم افغانستان میخواهند آنانیکه سینه زنان را بریدند، بر فرق بی‌گناهان میخ کوبیدند، رقص مرده به نمایش گذاشتند، در پولیگون ها زنده بگور کردند، در ملاء عام اعدام کردند و دست بریدند باید مجازات شوند. این جنایت کاران به شناسایی نیاز ندارند مانند آفتاب هویدا و مشخص هستند. اسناد و مدارک فراوانی از این جنایات وجود دارد و باید اینان محاکمه و به سزای اعمال شان برسند.
مردم ماتمدار ما میخواهند که هم جنایت کاران هشت ثوری، هم جنایت کاران هفت ثوری، هم طالبان و هم اشغالگران امریکایی و حامیان غربی آنها پاسخ استبداد و توحش حیوانی شان مقابل مردم بیگناه ما را بدهند. امروز یا فردا این جنایت پیشه ها سزای شانرا خواهند دید، تا ابد ممکن نیست زیر پرچم باداران امریکایی، ایرانی، پاکستانی و ... خود پنهان شده از دادخواهی ملت فرار نمایید.
