«دموکراسی نو!» صدای بی‌صدایان

«دموکراسی نو!» صدای بی‌صدایان

تسخیر افکار عامه با پخش اخبار عوامفریبانه و تبلیغات زهرآگین بخش مهمی از وظایف دم و دستگاه‌ دولت‌های امپریالیستی به‌شمار می‌رود و در مقایسه با ماشین جنگی نظامی از اسلحه رسانه‌ای به‌مراتب به پیمانه وسیع‌تری استفاده می‌گردد. در جریان جنگ سرد امریکا و هم‌پیمانانش تعدادی از رسانه‌ها را به غول‌های تبلیغاتی جهانی مبدل کردند تا افکار جهانیان را مسموم سازند.

در همچو فضایی تعدادی از شخصیت‌های عدالت‌خواه و مترقی با امکانات ناچیز ولی همت بالا دست به کار شدند تا صدای بی‌صدایان و آن ملت‌هایی گردند که در بند دولت‌های خودکامه، دست‌نشانده و فاسدِ حامی امپریالیست‌ها گیر مانده‌اند.

رسانه‌ای موسوم به “Democracy Now!” از این زمره می‌باشد که در ۱۹ فبروری ۱۹۹۶ توسط خانم امی گودمن (Amy Goodman) به راه انداخته شد. در بیستمین سالگرد تاسیس‌اش روی سایتش می‌خوانیم:

«در سال ۱۹۹۶ امی‌گودمن برنامه رادیویی را بنام “Democracy Now!” به منظور تمرکز بر مسایل و جنبش‌هایی که معمولا توسط مطبوعات فاسد نادیده گرفته می‌شوند، آغاز نمود. امروز “Democracy Now!” بزرگ‌ترین رسانه جمعی در امریکاست که در نقاط مختلف دنیا ۱۴۰۰ استیشن رادیویی و تلویزیونی را دارا می‌باشد.»

این مرجع همواره تلاش داشته تا درد و آلام ملت‌های تحت ستم را منعکس ساخته و آواز رسای جنبش‌ها و سازمان‌های آزادیبخش در سرتاسر جهان باشد. در برنامه‌های تلویزیونی و رادیویی این شبکه جنبش‌های ضدامپریالیستی و آزادیخواه‌ مانند جنبش‌‌ ضدجنگ و اکسیون‌ها علیه اشغال افغانستان و عراق، جنبش «۹۹ فیصد» وال‌استریت، اعتراضات مردمی بخاطر کشته شدن سیاه‌پوستان توسط پولیس و... معرفی و فعالیت‌های‌شان وسیعا انعکاس داده شده است.

«دموکراسی نو!» صدای بی‌صدایان
«دموکراسی حالا!، بیست سال پوشش جنبش‌هایی که امریکا را تغییر داد» نام کتابی است که در باره راه پرپیچ و خم این رسانه مترقی طی دو دهه گذشته به قلم امی گودمن، دوید گودمن و دنیس موینهاین اخیرا انتشار یافته است.

کار ارزشمند “Democracy Now!” افشای جنایات جنگی امریکا می‌باشد که زیر نام «جنگ ضدتروریزم» در عراق، افغانستان، پاکستان، لیبیا، سوریه، سومالیا، یمن وغیره مرتکب گردیده است. خانم امی‌گودمن و همکارانش در برنامه‌های مختلف برعکس سایر غول‌های رسانه‌ای چون سی‌ان‌ان، فاکس‌ نیوز، ان‌بی‌سی و غیره، دروغین و پوچ‌بودن ادعاهای ایالات متحده و ناتو را در مورد «جنگ ضد تروریزم» افشا می‌نمایند. این رسانه به دفاع از قربانیان بمباران‌های طیاره‌های بی‌سرنشین پرداخته و در برابر سیاست جنگ‌افروزانه اداره اوباما که بی‌شرمانه مدعیست این حملات تلفات غیرنظامی را به حداقل رسانیده است، ایستاده و خواهان توقف فوری آن اند. گودمن در یکی از برنامه‌هایش (۱۶ جنوری ۲۰۱۶) ضمن انعکاس تظاهرات صلح‌طلبان علیه بمباران طیاره‌های بی‌سرنشین در افغانستان و پاکستان، سرگذشت بازماندگان این حملات در وزیرستان شمالی را چنین بازگو می‌کند: «ما همیشه به ندرت نام این قربانیان را در می‌یابیم. به‌طور مثال در ۲۴ اکتوبر ۲۰۱۲ سی‌‌آی‌ای در وزیرستان شمالی پاکستان حملات هوایی را با طیاره‌های بی‌سرنشین براه انداخت. مامانا بی‌بی مادرکلان ۶۷ ساله حین چیدن بامیه [در مزرعه] کشته شد، نواسه‌های بی‌بی، زبیر رحمان ۱۲ ساله و نبیلای ۸ ساله‌ در میان زخمیان بودند.» زبیر رحمان که با خواهر زخمی‌ و همراهی پدرش جهت مداوا به امریکا سفر کرده‌اند، در مصاحبه با “Democracy Now!” می‌گوید: «من دیگر آسمان آبی را دوست ندارم. به راستی، من حالا آسمان ابری را ترجیح می‌دهم. طیاره‌های بی‌سرنشین در آسمان ابری قادر به پرواز نیستند....»

امی گودمن در برنامه‌های مختلف “Democracy Now!” جنایات امریکا در افغانستان را بررسی نموده و از جمله صدای افراد بی‌گناهی را که توسط امریکا و دولت دست‌نشانده‌اش به اتهام ارتباط با طالبان سال‌ها را بدون هیچ جرمی در زندان گذشتانده‌اند، به گوش جهانیان رسانیده است. قندی یکی از چنین افرادی است که توسط نیروهای امریکایی به‌عنوان «دشمن» دستگیر شده بود. وی در ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۵ در مصاحبه‌ای با گودمن اظهار نمود:

«ساعت ده شب با کیبل‌ها آمدند. شروع به لت و کوب تمام بدنم نموده و بیضه‌هایم را فشردند، به استثنای تنبان تمامی لباس‌هایم را کشیدند. آنان برویم آب ریختند. در آن موقع شب بسیار به شکل بد به دست‌ها و پاهایم می‌زدند. آنان پیراهنم را درآورده و با کیبل لت کوب کردند. بلی، صاحب، من با چشمان خود دیدم که آنان مردم را کشتند.»

امی گودمن به خاطر این تلاش‌های عدالتخواهانه‌اش تا کنون برنده چندین جایزه معتبر جهانی و از جمله «نوبل الترناتیو» گردیده است.

فعالیت‌های پیشتازانه و افکار آزادیخواهانه امی‌ گودمن، برادرش دیوید گودمن و تعدادی از سایر همراهانش باعث شد که در جریان تظاهرات ضد جنگ در سال ۲۰۰۸ با اتهام «خشونت علیه پولیس» دستگیر و زندانی گردند. این عمل بار دیگر نقاب «دموکراسی» به‌شدت کاذب و ریاکارانه نظام حاکمه امریکا را دریده و ثابت نمود که در صورت مواجهه با افراد و نیروهای جدی و مبارز مخالف این هژمونی، هارترین چهره‌اش را به نمایش می‌گذارد.

مقالات برگزیده

مقالات رسیده

هنر و ادبیات

از صفحات تاریخ ما

تعداد مهمانان حاضر: 103 نفر