یاد عبدالرحیم خان حیدری و یاران جانباخته‌اش گرامی باد!
- رده: اعلامیه‌های ولایتی
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در دوشنبه، 16 اسد 1396
«تا زمانیکه ما بی‌خیال و بی‌اعتنا از سرنوشت یکدیگر از کنار مسایل و مشکلات هم بگذریم، سختی و دردهای دیگران را ببینیم و بشنویم و واکنشی از خود نشان ندهیم، کار ما بجایی نخواهد رسید و فقر، ستم، ناامنی، بی‌عدالتی، تبعیض ... هم‌چنان ادامه خواهد داشت.» این کلام، ندای عبدالرحیم حیدری، مرد آزاده‌ایست که سالها برای نخل آزادی و بهار دموکراسی تلاش کرد. با درد و دریغ که به تاریخ ۳ اسد ۱۳۹۶ در اثر برخورد موتر حاملش با ماین کناره جاده، همراه با ٥ تن از اعضای خانواده و دوستانش طعمه درندگان طالبی گردیده به شهادت رسید.
عبدالرحیم حیدری در سال ١٣٣٧ هـ ش در قریه کوک علیا ولایت فراه چشم به جهان گشود. وی مکتب ابتدایی و متوسط را در قریه تویسک خواند و دوره لیسه را در ابونصر فراهی مرکز این ولایت موفقانه به پایان برد. حیدری در لیسه شاگرد بی‌تفاوت نبود و در مباحث و مظاهره‌ها شرکت فعال داشت. از آوان جوانی جهت سیاسی‌اش را دریافت و با ایستادن در صف مردم به جنبش دموکراتیک نوین کشور میثاق وفاداری بست. اوج جوانی و شور انقلابی حیدری مصادف است با فروپاشی شیرازه زندگی مردم ما (کودتای ننگین ٧ ثور ١٣٥٧) که سرانجام به تجاوز روس و ویرانی کشور انجامید.
شهید عبدالرحیم حیدری با یکی از همرزمانش در جریان جنگ مقاومت ضد روسی.
حیدری که از میان خون و آتش راهش را یافته بود به زودترین فرصت به جنگ مقاومت ضد روسی پیوست و با تشکیل جبهه عمومی سورخاش فراه تحت رهبری استاد محمد علم، ١٤ سال تمام در سنگر دفاع از وطن در کنار یاران باوقارش سینه سپر نمود و صادقانه در راه آزادی افغانستان دربند رزمید.
وی گاهی به مثابه سرباز آگاه و دلاور و گاهی به صفت قوماندان جبهه در برابر دشمن اشغالگر در جنگ های نابرابر شرکت می‌نمود. در یکی از جنگ‌ها که به هدف سرکوب دشمن از سوی جبهه سازماندهی شده بود دستش زخم برداشت ولی هرگز باعث تضعیف روحیه‌اش نشد. بعد از شکست لشکر روس و فروپاشی رژیم مزدور نجیب، حیدری همسان سایر همرزمانش جنگ را ختم‌شده دانسته و در کنار مردم صلحدوست کشور به زندگی عادی برگشت و سالها به شغل دکانداری مصروف گشت.
در ظلمانی‌ترین شرایط حیدری در زادگاهش کنار مردم ماند و با تاسیس «حزب همبستگی افغانستان»، او افکارش را در چوکات برنامه سیاسی این حزب یافته به عنوان مسئول ولایتی آن سالها در پخش دیدگاه‌ها و بسیج مردم جانفشانی نمود. با آنکه او در پاره‌‌ای از مسایل با یارانش اختلاف دیدگاه داشت ولی هرگز خودش را جدا از مردم و جنبش آزادیخواهی افغانستان نمی‌دانست به همین مناسبت تا آخرین روزهای حیات بصورت مکرر قسمت‌هایی از اعلامیه‌ها و دیدگاه حزب همبستگی را به صورت فشرده در فیسبوکش انتشار می‌داد.
وی در یکی از پست‌های فیسبوکی، آرزویش را به نیروی جوان اینگونه بیان می‌دارد:
«به امید روزیکه از بین جوانان، به عنوان نیروی فعال، پرتلاش، صادق و با احساس که میتواند نقش خوبی در پیشرفت و ترقی یک جامعه داشته باشد، با همان جدیت و پاکی، امان‌الله خان دیگری سر بلند کند، رهبری مردم را در دست گرفته، ابتدا کشور را از وابستگی، فساد و غارت پاک نماید و بعد سیاست هایش را بر اساس مسوولیت و دلسوزی در برابر منافع ملی پایه‌ریزی و مرهم‌گذار باشد بر زخم های خون چکان کشور و مردم ستمکش ما. به امید آن روز.»
عبدالرحیم خان در جریان توزیع مواد برای مردم قریه های دورافتاده فراه.
شهید حیدری بیش از ١٠ سال ولسوال بود و باوجود بیماری کوشید از این طریق به مشکلات محروم‌ترین مردم رسیدگی نماید. او یاور شفیق توده‌ها بوده آنان را تکیه‌گاه خود می‌دانست بنا در قلب آنان جا باز کرده بود. ازینرو دولت فاسد و مقامات فراه با همه زدوبندهای مافیایی نتوانستند او را کنار زنند. مردم هر دو ولسوالی قلعه‌کاه که وی در آنجا وظیفه انجام داده است از بردباری، مردم‌داری، محبت و سخاوت او خاطرات فراموش‌ناشدنی در سینه دارند، به همین دلیل در مراسم خاک‌سپاری‌اش لشکر عظیمی از نادارترین مردم با قلب‌های اندوهناک حضور بهم رسانیدند.
با وجودی که ولسوال رسمی بود، در برابر دولت دزدان و خاینان نفرت داشته رژیم فعلی را سد بزرگی در راه رشد و ترقی کشور می‌پنداشت. اما او معتقد بود از هر درزی که ممکن است باید سود جست. بین صفوف دشمن نفوذ کردن و برای بسیج و آگاهی مردم کار کردن یکی از شیوه‌های مبارزه است و فرصت‌ها را نباید از دست داد و منتظر روزهای خوب نشست.
عبدالرحیم حیدری با پسر بزرگش متین حیدری و چهارتن از نزدیکان و دوستانش به تاریخ ۳ اسد ۱۳۹۶ در روستای «دور جو» در اثر انفجار ماین کنار جاده‌ای به شهادت رسید.
«حزب همبستگی افغانستان» ضمن ادای احترام به جانباختگان هریک عبدالرحیم حیدری، عبدالمتین حیدری، قیام‌الدین، علی احمد، عبدالقدوس باران و جان‌آقا و تسلیت به خانواده‌های سوگوار و ملت دردمند ابراز می‌دارد که: فقط با مبدل ساختن اندوه به نیرو در راه مبارزه با ستمگران و جنایتکاران می‌توان انتقام واقعی شهدا و سایر مردم به گرو رفته افغانستان را گرفت.
یاد حیدری و همقطاران جانباخته‌اش گرامی باد!
حزب همبستگی افغانستان
(شاخه فراه)
٨ اسد ١٣٩٦
