جیرهگیری سید طیب جواد از امریکا فاش شد
- رده: مقالات
- نویسنده: کاوه عزم
- منتشر شده در پنج شنبه، 12 جدی 1392
روزنامه «دیلی بیست» به تاریخ ١٨ دسامبر ٢٠١٣ اسنادی را فاش نمود که از جیره‌خواری سید جواد طیب پرده بر‌می‌دارد. بر اساس این اسناد اداره توسعه‌ی بین‌المللی امریکا (USAID) سالانه بیش از ١٠٠٠٠٠ دالر جیره به سید طیب جواد می‌پرداخت که این رقم شامل کرایه خانه و مصارف غذایی او نمی‌شود. جواد از سال ٢٠٠٢ الی ٢٠٠٣ رئیس دفتر کرزی بود و بعدا بنابر شایستگی در خدمت به اهداف امریکا، سفیر افغانستان در آنکشور شد.
سید طیب جواد همزمان از دو پیمانکار امریکا RANCO و «انترنیوز» دالر دریافت می‌کرد. به گفته مسئولان اداره توسعه‌ی بین‌المللی امریکا این پول بخاطر جلب تحصیلکرده های غرب در دولت کرزی به حیث تکنوکراتها برای «بازسازی» افغانستان پرداخت می‌شد.
بر اساس گزارش، قراردادی که بین جواد و RANCO به امضا رسیده نشان میدهد سید جواد با معاش روزانه ٣١٤.١٢ دالر برای شش ماه بحیث مشاور با این پیمانکار امریکا ایفای وظیفه کرده است. اسناد نشان می‌دهند که RANCO به ارتش و وزارت خارجه امریکا کارهای گسترده‌ای انجام داده است. در این قرارداد که به تاریخ ٧ نوامبر ٢٠٠٢ امضا شده روزانه ٦٠ دالر بخاطر بودوباش در کابل و ٤٠ دالر مصارف غدایی جواد نیز در نظر گرفته شده بود. او امضای خود را در روی قرارداد تصدیق می‌کند اما از جرئیات قرارداد اظهار بی‌خبری می‌کند.
جواد و همسرش شمیم جواد با ریچارد هولبروک نماینده خاص امریکا برای افغانستان و پاکستان
به گفته دوستی، در گذشته وقتی به فردی جاسوس و جیره‌خوار بیگانگان خوانده می‌شد آنرا بدترین و کشنده‌ترین اتهام دانسته از خود به دفاع برمی‌خاست، اما در دوازده سال گذشته امریکا آنچنان وجدان تعدادی را با دالر و مقام آلوده نموده که وقتی اتهام جاسوسی و جیره‌خواری به آنان زده شود، آنرا نوعی افتخار می‌دانند. طیب جواد از همین زمره انسانهاست که به جیرهگیری هایش با بیشرمی تمام اعتراف می‌کند:
«من در مورد این که اینها پیمان‌کاران خصوصی یا دولتی بودند، چیزی نمی‌دانستم. برای من این معاشی بود که از سوی ایالات متحده‌ی امریکا پرداخت می‌شد.»
جواد و امثالش به این غلامی و وابستگی خو گرفته از گرفتن پول هیچ عاری نداشته ادعا می‌کند که مقامات دیگری هم در دولت اند که به مراتب بیشتر معاش از منابع بیرونی دریافت می‌دارند:
«شاید کمترین معاش به من پرداخت می‌شد. افراد زیادی بودند که پول نقد دریافت می‌کردند.»
اینان چنان شیفته‌ی پول اند که معاش دبل «سوپرسکیل» دولتی قناعت نکرده با خواری تمام دروازه نهاد های بدنام و گندیده خارجی را می‌زنند تا دالر بیشتر بدست آورند.
در گزارش «دیلی بیست» از زبان یک مقام دولتی که نخواسته نامش فاش شود آمده که دولت افغانستان به بروکراتها معاش ناچیز پرداخت می‌کرد درحالی که امریکا و پیمانکارانش به بعضی از این اشخاص معاش اضافی می‌داد.
اندریو ناتسیوس که در آن زمان رییس یو.ایس.اید بود می‌گوید:
«در روزهای نخستین جنگ افغانستان، USAID برنامه‌‌ای را روی دست گرفته بود که مطابق آن باید صدها تحصیل کرده‌ی افغان که در خارج زندگی می‌کردند، به تکنوکرات‌های دولت آقای کرزی تبدیل شده و ظرفیت حکومت را تشکیل دهند. پرداخت معاش رقابتی با معاش این تکنوکراتها در غرب بخشی از این برنامه بود. این تکنوکراتها توسط پیمان‌کاران USAID استخدام شده و در وزارت‌خانه‌های افغانستان به کار گماشته شده بودند. عقد این‌گونه قرار‌دادها راهی بود که ما می‌توانستیم با طی کردن آن زودتر برنامه‌های‌مان را اجرا کنیم. ما این برنامه را خاموشانه اجرا کردیم، چون این کار بین تکنوکراتها و ملیشه‌های افغان متحد با ما تنش ایجاد می‌کرد.»
اظهارات اندریو ناتسیوس به وضاحت ثابت میسازد که دولت افغانستان عمدتا متشکل از قلاده‌داران امریکا است و هیچ حرکت آنان خارج از اراده و خلاف منافع امریکا نیست. امروز چه مقام دولتی و یا روشنفکران مزدور برای ادامه حضور امریکا گلو پاره می‌کنند علت عمده آن این است که در نبود آنکشور اینان یتیم و بی‌پدر شده منابع عایداتی شان مسدود می‌گردد.
امریکا با دالر خود توانست جمعی از «روشنفکران» را که در گذشته حتی ادعای مبارزه و ایستادن در جبهه مردم را داشتند به چوکره هایش بدل کند. این جریان تا حدی پیش رفته که خبر شرم‌آور سرازیر شدن بوجی های دالر از جانب استخبارات غربی به ارگ کرزی به مطبوعات راه یافت اما کرزی به جای خجالت‌زدگی و پوزش از ملت که ارگ را به جاسوسخانه بدل نموده، از امریکا، انگلستان و ایران خواست که به ارسال بوجی های دالر ادامه دهند.
لاری سمپلر، معاون مدیر فعلی یو.ایس.اید برای افغانستان و پاکستان می‌گوید:
«در مراحل اولیه‌ی بازسازی افغانستان این‌گونه معاملات ضروری بود... ما در صورتی که ضرورت باشد، با بازیگرانی که در حکومت جدید نقش مؤثری داشته باشند نیز این کار را خواهیم کرد.»
یو.ایس.اید که به شکل مستقیم توسط استخبارات امریکا تمویل می‌شود نه تنها در زمینه تربیه تکنوکراتها بلکه در بخش‌های مختلف به جاسوس‌پروری ادامه میدهد. یکی از این بخشها تربیه روزنامه‌نگاران است. در همان ابتدای تاسیس حکومت کرزی یو.ایس.اید در کنار تمویل تلویزیون «طلوع» و چندین رسانه به‌اصطلاح «مستقل» دیگر، تلاش کرد تا جهت مسموم ساختن اذهان عامه و تبلیغات منحرف کننده و دروغین دفتر اطلاعات عامه را در دفتر کرزی ایجاد کند و ریاست آنرا نیز به سید طیب جواد سپرد چون او را در میان جیره‌خوارانش سرسپرده‌تر تشخیص داده بود. «انترنیوز» یک میلیون دالر بودجه به دفتر اطلاعات عامه افغانستان اختصاص داد.
«دیلی بیست» می‌افزاید که دیوید هوفمن رئیس «انترنیوز» به جواد طی یک ایمیلی که بعدها به دسترس این نشریه رسیده نوشته:
«من خیلی خوشحالم از اینکه در زمینه‌ی استخدام شما و کمک به رییس جمهور کرزی مساعدت کردم. ما در حالت عادی چنین چیزی را در نظر نمی‌گیریم، چون این کار با استقلالیت ژورنالیستی ما در تضاد قرار دارد. اما ما اوضاع در افغانستان را استثنایی تشخیص داده و با این کار موافقت کردیم.»
سید جواد طی شش ماه فعالیتش با این نهاد به صفت «مشاور»(!!) ٤٩٠٠٠ دالر دریافت کرد.
کریستین فیر معاون استاد در پوهنتون جورج تاون امریکا می‌گوید:
«ما از روز اول سیستمی را ایجاد کردیم که فاسد بود. ما کسانی را داشتیم که همزمان از دو منبع معاش دریافت می‌کردند؛ یکی از ما و دیگری از بانک جهانی. این عاملی است که نتیجه‌ی آن یک سیستم فاسد است.»
عکس یادگاری جواد طیب با بدنام‌ترین رئیس جمهور تاریخ امریکا در کاخ سفید
امریکا در تمامی کشورهای فقیر نه از روی «انساندوستی» بلکه بخاطر رسیدن به مقاصد استعماری شان تحصیلکردگان خودفروخته و خاین را به مثابه پایگاه اجتماعی شان تحت تربیت و حمایت گرفته آنان را همچون سگان زنجیری شان مورد استفاده قرار می‌دهند.
امریکا از دیر زمانی کوشش دارد تا جوانان مستعد را به خارج فرستاده مغزشویی کند و بعد آنان را منحیث مهره‌های مورد اعتمادش در وزارت‌خانه‌ها، سفارت‌خانه‌ها و ریاست‌ها جابجا کند و به مرام‌های شوم خود دست یابد. در گذشته این کار با ارسال استادان خارجی به مکاتب صورت می‌گرفت، آنان شاگردان ممتاز را شناسایی و به خاطر تربیه و عاری ساختن از شرف و وجدان به بورسیه های امریکا می‌فرستادند. اما امروز کار جاسوس‌سازی با سهولت تمام با بورسیه‌های شیونگ و فولبرایت و غیره صورت می‌گیرد. حتی دولت بنیادگرای ترکیه برای حزب مزدور «گلم جمع» در مکاتبی تحت نام «افغان ترک» جوانان را مغزشویی از آنان مزدوران آینده‌اش را تربیت می‌کند.
امریکا و سایر کشورهای استعماری ابتدا زیر نام اینکه دنیا دهکده کوچک شده و مرز ها معنی ندارد، استقلال دیگر مفهوم سابقش را از دست داده است و نباید ضد حضور خارجی باشیم و غیره، آنان را عناصر خنثی و عاری از حس ملی و وطندوستی می‌سازند و بعد با واریز کردن دالر به جیب شان آنان را منحیث غلامان شان مورد استفاده قرار می‌دهند.
