افشاگری و عذرخواهی کارمندان سابق طیاره‌های بی‌سرنشین امریکا
- رده: مقالات
- نویسنده: توفان
- منتشر شده در سه شنبه، 25 جوزا 1395
حملات طیاره‌های بی‌سرنشین از برنامه‌های شوم نظامی امریکا در افغانستان است که از ۲۰۰۱ تا به اکنون ادامه دارد و زیر نام «مبارزه علیه تروریزم»، با ریختن هزاران تن بمب‌های مدهش و حاوی مواد مرگبار، بخصوص دهات افغانستان را به تباهی کشانیده است. نظر به یافته‌های «اداره روزنامه‌نگاری تحقیقی» بین سالهای ۲۰۰۸ الی ۲۰۱۲، کشور ما مورد بیش از ۱۰۰۰ حمله اینگونه قرار گرفته است. تنها در سال ۲۰۱۵، حدود ۴۱۱ حمله صورت گرفت که در اثر آن ۱۴۴۱ تن که شامل کودکان نیز می‌شدند، کشته شده اند. تحقیقات اخیر این اداره از سال ۲۰۱۶ نیز نشان می‌دهد که تا اکنون ۱۷۸ حمله انجام یافته که نتیجه آن بالاتر از ۶۰۰ کشته بوده است.
تیلی‌سور انگلیسی، ۱ اپریل ۲۰۱۶
طیاره‌های بی‌سرنشین از فاصله‌های بسیار دور از پایگاه نیروهای هوایی کریچ در ایالت نیوادای امریکا هدایت می‌گردند. امریکا با دغلکاری و فریب هدف این حملات را «ازبین بردن لانه‌های تروریزم» می‌خواند، اما گزارش‌ها از تعداد تلفات غیرنظامی و افشاگری متصدی‌های سابق طیاره‌ها ثابت می‌سازد که حدود ۹۰ درصد از قربانیان، مردم عام و بیگناه بوده اند. این علمیات‌ها نه تنها جلو تروریزم را نگرفته که روزتاروز شاهد اوجگیری باندهای تروریست و ساخت پاخت امریکا با آنان می‌باشیم.
طیاره‌های بی‌سرنشین از فاصله‌های بسیار دور از پایگاه نیروهای هوایی کریچ در ایالت نیوادای امریکا هدایت می‌گردند.
چندی قبل چهار تن از کارمندان سابق برنامه طیاره‌های بی‌سرنشین امریکا که میزان قتل و کشتار غیرنظامیان وجدان شانرا نآرام ساخته بود، از طریق رسانه‌ها دست به افشاگری جنایاتی زدند که در جریان ماموریت شان شاهد آن بودند. در زیر به معلومات مختصر در مورد آنان پرداخته‌ام:
براندون بریانت (Brandon Bryant)
براندون بریانت (Brandon Bryant) از سال ۲۰۰۶ الی ۲۰۱۱ به حیث کنترولر طیاره‌های بی‌سرنشین پنتاگون کار کرد و گرداننده تعدادی از عملیات‌ها در افغانستان، پاکستان، سومالیا و یمن بود که بعد‌ها از وظیفه‌اش استعفا داده از کشتن مردم بیگناه اظهار ندامت و عذرخواهی نمود. او مدعی شد که کنترول‌کنندگان این طیاره‌ها دید کافی در باره اهداف شان نداشته و مطمئن نبودند که چه کسانی را مورد حمله قرار می‌دهند:
«ما تنها سایه‌هایی از انسان‌ها را می‌دیدیم و آن سایه‌ها را هدف قرار می‌دادیم. کل برنامه بمباران ارتش امریکا بیمار و معیوب بود و مردم باید از این چیزها و بلاهایی که بر سر قربانیان آمده، مطلع شوند. من بسیار متاسفم که این اشتباهات رخ دادند و هر کاری که بتوانم می‌کنم تا جلوی اشتباهات بعدی را بگیرم.»
براندون در مصاحبهای از هدف قرار گرفتن یک کودک توسط موشک‌های طیاره‌های بی‌سرنشین شاهدی می‌دهد. او می‌گوید، در جریان ماموریت وقتی این موضوع را با ناظر عملیات مطرح می‌سازد، جواب دریافت می‌کند که «طبق بررسی، آن یک سگ بود»، براندون تصویر آن صحنه را مکرراً می‌بیند و می‌گوید که مطمئن است که سگ نه بلکه یک کودک بود. («دیلی تلگراف»، ۲۴ اکتبر ۲۰۱۳)
سیان وستمورلند (Cian Westmoreland)
سیان وستمورلند (Cian Westmoreland) در ۱۸ سالگی به خدمت در نیروی هوایی امریکا گماشته شد. او به حیث تخنیک کار، مسئول زیرساخت‌های ارتباطی برنامه طیاره‌های بی‌سرنشین بود، اما در سال ۲۰۱۰ وظیفه‌اش را ترک نموده به افشاگری سیاست‌های امریکا در برنامه‌های نظامی پرداخت. سیان از تجربه خود در جریان ماموریتش می‌گوید:
«اولین روز استقرارم در قندهار خیلی حیرت‌آور بود. من از خیمه ام به طرف جعبه کوچکی که دفترم بود می‌رفتم که رئیسم در آنجا بود و می‌خندید. او رو به ما کرد و گفت: "حال ما مردمان بد را می‌کشیم، بچه‌ها!"» (شبکه «الجزیره»، ۱۳ اپریل ۲۰۱۶)
سیان پس از بازگشت از ماموریت، دچار مشکلات روانی شده و کابوس می‌بیند:
«کابوس هر آن چیزی را در بر می‌گرفت که من درک نمی‌کردم. من در مورد بمباردمان قریه‌ها کابوس می‌دیدم، درمورد بمبارد شدن، در مورد کشتار کودکان و تلاش برای نجات آنها.» (شبکه «الجزیره»، ۱۳ اپریل ۲۰۱۶)
استیفن لوئیس (Stephen Lewis)
استیفن لوئیس (Stephen Lewis) از سال ۲۰۰۵ الی ۲۰۱۰، با بخش سوم عملیات‌های ویژه نیروهای هوایی امریکا کار می‌کرد. او درمورد اینکه چگونه وظیفه‌اش را ترک نموده است در مصاحبهای با «دموکراسی نو» گفت:
«در اواخر ۲۰۰۹ در افغانستان ...به ما گفته شد که به این مکان مشخص برویم. چهار نفر در حال قدم زدن در کوه بودند. و من هیچ سلاحی نمی‌دیدم. من هیچ چیزی نمی‌دیدم. با گذشت پنج دقیقه، دو هلفایر (نوعی از موشک) اصابت کرد و سه نفر را کشت. یک نفر زخمی باقی مانده بود. به ما اجازه داده شد که موشک را پرتاب کنیم. و آن مرد... او دیگر آنجا نبود.
... مدت کوتاهی پس از آن، نامه بسیار متقاعد کننده‌ای به رهبری نوشتم و به آنها گفتم که من به اینجا تعلق ندارم، من دیگر نمی‌خواهم اینکار را انجام دهم. و من خواهان خروج هستم.» («دموکراسی نو»، ۲۰ نوامبر ۲۰۱۵)
مایکل هاس (Michael Haas)
مایکل هاس (Michael Haas) از سال ۲۰۰۵ الی ۲۰۱۱، به حیث متصدی طیاره‌های بی‌سرنشین کار می‌کرد. او همچنان مسئول هدایت موشک هلفایر برای برخورد به هدف بود. هاس می‌گوید که مرگ و میر کودکان و دیگر غیرنظامیان در حملات، توسط بسیاری از متصدی‌های طیاره‌های بی‌سرنشین توجیه می‌شد. او همچنان می‌گوید که در جریان عملیات‌ها پیلوت‌های طیاره‌ها به صورت گسترده از الکل و مواد مخدر استفاده می‌نمودند و این سبب اختلال ماموریت‌ها می‌شد. («دی انترسپت»، ۲۰ نوامبر ۲۰۱۵)
چهار متصدی طیاره‌های بی‌سرنشین که در بالا به صورت مختصر معرفی گردیدند، همچنان با ارسال نامه‌ای به باراک اوباما، رییس جمهور امریکا هشدار دادند که «برنامه قتل‌های هدفمند» نیروی محرک تروریزم و بی‌ثباتی در سراسر جهان است. در ضمن از پنهان نگهداشته شدن اثرات مخرب این حملات توسط مقامات امریکایی هشدار دادند:
اپریل ۲۰۱۶: کشته شدن ۱۷ تن از مهاجران افغان توسط بمباران طیاره‌های بی‌سرنشین امریکا در مرز پاکستان
«ما اعضای سابق خدمات نیروی هوایی هستیم. ما به نیروی هوایی پیوستیم تا از جان امریکایی‌ها و قانون اساسی حفاظت کنیم. ما به این درک رسیدیم که غیرنظامیان بی‌گناهی را که کشته‌ایم، تنها باعث تحریک احساسات نفرت‌انگیزی شده که تروریزم و گروه‌هایی مثل داعش را شعله‌ور نگه می‌دارد...
هنگامی که گناه نقش ما در تسهیل ازبین بردن سیستماتیک زندگی بیگناهان بیش از حد شد، همه ما دچار اختلال فشار عصبی پس از سانحه شدیم...
ما شاهد ضایعات فاحش، مدیریت نادرست، سوءاستفاده از قدرت و دروغ گفتن رهبران کشورما به عوام در مورد تاثیرات برنامه طیاره‌های بی‌سرنشین بودیم. ما نمی‌توانیم سکوت اختیار کنیم و شاهد مصیبت‌هایی مانند حملات پاریس باشیم. با اینکه اثرات مخرب برنامه‌های طیاره‌های بی‌سرنشین در خارج و داخل سرزمین را می‌دانیم، چنین سکوتی موجب نقض سوگندی می‌شود که برای دفاع از قانون اساسی خورده‌ایم.
شعاری بر دیوارهای یمن: چرا فامیل من را کشتید؟!
از شما درخواست می‌کنیم که دیدگاه ما را مدنظر بگیرید، هرچند شاید درخواست ما با توجه به تعقیب بی‌سابقه‌ی افشاگرانی مانند چلسی منینگ، جولیان آسانژ و ادوارد اسنودن که قبل از ما بودند بیهوده باشد. بخاطر این کشور، امیدواریم اینچنین نباشد.»
مستندی به نام «بی‌سرنشین: جنگ طیاره‌های بی‌سرنشین امریکا» (Unmanned: America's Drone Wars) که اخیراً ساخته شده است نیز به بررسی تاثیرات حملات طیاره‌های بی‌سرنشین بر غیرنظامیان می‌پردازد. این مستند را در زیر مشاهده می‌توانید:
ویدیوی مستند «بی‌سرنشین: جنگ طیاره‌های بی‌سرنشین امریکا» (Unmanned: America's Drone Wars)
مطالب مرتبط:
افغانستان، آزمایشگاه سلاح‌های امریکایی
فرشته های مرگ افغانستان
صحنه‌هایی از وحشت و بربریت نیروهای امریکایی
پدیده خطرناک خصوصی‌سازی جنگ‌های پنتاگون
تحقیر و آسیب در افغانستان: جنگ غیرقانع‌کننده امریکا علیه تروریزم
جنایت جنگی امریکا در کندز علیه غیرنظامیان
ارزش یک افغان برای نیروهای امریکایی چقدر است؟
نگاه گذرا بر جنایات جنگی ایالات متحده در افغانستان
