Şehit Meena, Afgan Kadınlarının Direniş Sembolü

: Kategori: Makale; Cumartesi, 24 Mart 2018 00:00 tarihinde yayınlandı.

Meena ( 27 Şubat 1956 – 4 Şubat 1987) Afgan kadınlarının ilk siyasi örgütünü “ Afganistan Devrimci Kadın Birliği”ni veya kısacası (RAWA)yı kurdu ve on sene gibi bu örgütün liderliğini yapmıştır. Meena 9 Sevr 1359 Hicri gününde, gösterilerdeki rolü büyüktü. Bu büyük gösteride kız okul öğrencileri işgalci ruslara karşı direnişe geçmişti ve Nahid ile Vecihe bu gösteride ruslar tarafından şehit edilmiştir. Kendisi Rus yanlısı Afganistan Demokratik Halk Partisi’nin karşısına isyan etmenin yanısıra İslamcı teröristlerin de tehlikesinden söz eden ve dünyayı uyaran ilk siyasilerden biriydi. Eğer İslamcı grupların önüne geçilmezse halkın daha beter günleri göreceğini söylemekteydi. Meena sonunda KHAD ve Hikmetyar’ın ortaklaşa yaptıkları bir suikast ile 4 Şubat 1987 günü Pakistan’ın Ketta şehrinde şehit edilmiştir ve maalesef kendi ön gördüğünün gerçekleşeceğini hayatında göremedi.

2003 yılında Amerikalı Feminist yazar Melody Ermachild Chavis “RAWA” üyeleriyle karşı karşıya gerçekleştirdiği ropörtajlardan esinlenerek kaleme aldığı ve “ Meena, Afganistan’ın Kahraman Kadını – Afganistan Devrimci Kadın Birliği’ni kuran kadın” adlı bir kitap yayımlamıştır. Bu kitap beş dile çevrilmiştir fakat maalesef şuana kadar bu kitabın Farsça tercümesi yoktur. Kitabın sunum bölümünde şöyle okuyoruz:

“Bu kitap gelecekte adaletsizliğe, İslamcı radikalliğe karşı direniş gösterecek ve barış, özgürlük, demokrasi ve kadın hakları için savaşacak genç Meena’lara armağandır.”

Bu kitap Meena’nın nasıl özel hayatına veda ederek adil ve eşit bir dünya için canından bile geçmişliğin hikayesidir ve özellikle gençlere güzel öğütler vermektedir.

Dolayısıyla bu kitabın “ Gizli Yaşam” bölümünü (Sayfa 95-99) tercüme ederek Hambastagi okurlarına sunuyorum ki bu işgal edilmiş ve İslamcı terör örgütlerinin pençesinde kıvranan bu vatanın gençleri, özellikle de kızları Meena’dan ilham alarak aydınlansın diye.

Meena ( 27 Şubat 1956 – 4 Şubat 1987) Afgan kadınlarının ilk siyasi örgütünü “ Afganistan Devrimci Kadın Birliği”ni veya kısacası (RAWA)yı kurdu ve on sene gibi bu örgütün liderliğini yapmıştır.

1981 senesinde yürüyüşler ve gösterilerden sonra birçok kişi tutuklanmış veya da kayıplara karışmıştı. Dolayısıyla artık gösteri yapmak mümkün gözükmüyordu. Halk korkmuş ve olaylara karşı tepkisizdi. Medya sansürüyle halkın etrafında ne olup bittiğinden haberi yoktu. Hal böyleyken Meena cesurca bir plan yaptı. O, “RAWA” kadınlarından bir komite kurarak İşgalci Sovyetlere karşı direniş göstermek için bir yayım organı oluşturmaya karar verdi.

“RAWA” Payam-e Zan (Kadının Mektubu) adlı küçücük bir dergi yayımladı. Onların herhangi yayım evine ulaşması imkansızdı. Kaç sayfa metni daktilo ile yazarak fotoğrafları kendi elleriyle yapıştırdılar. Birkaç makaleyi Meena şahsen yazdı. Çok gizli şekilde, bir memograf makinesiyle bu derginin kopyalarını çıkarttılar ve Nisan 1981’de bu dergiden binlerce yayımlamayı başardılar. Dergi, şehit kızların ( Nahid ve Vecihe) şehit edilişlerinin yıldönümünde dağıtıma hazır hale getirilmişti.

Payam-e Zan Dergisi rejimin işlediği suçları ortaya çıkarıyordu. Yalnız, daha önemlisi ise Payam-e Zan dergisi kadınlara, onların başlarına gelebilecek tehlikelerden haberdar eden ve kadınları aydınlatan yegane dergi sıfatını taşıyordu.

Bu derginin ilk sayısı, bir okul kız öğrencisinin, yani Nahid’in yuvarlak suratının fotoğrafıyla süslenmişti ki Nisan 1980 isyanında silah kurşunuyla şehit edilmişti. Öte yandan fotoğrafla birlikte şöyle yazılmıştı: “ Anavatanım! Kızlarını gelin yaptın ve onları sonsuza dek kalbine yerleştirdin. Öyle kızların ki elleri kına yerine kendi kıpkırmızı kanlarıyla süslenmişti.”

İlk sayı, Meena’nın imzasız şiirini de kendi bünyesinde barındırıyordu ve çok duygulu dille güzel Farsça dilinde yazılmıştı:

Melody Ermachild Chavis’ten “ Meena, Afganistan’ın Kahraman Kadını – Afganistan Devrimci Kadın Birliği’ni kuran kadın” adlı kitabı.»

Bir daha geri gelemem

Ben kadınım ve artık uyanmışım
Kendi çocuklarımın yanmış bedenlerinin küllerinden kalkmışım ve Fırtınaya dönüşmüşüm
Kendi kardeşlerimin akan kan nehrinden baş kaldırmışım
اMilletimin kızgın fırtınasından güç almışım
Ülkemin yanmış köyleri ile duvarlarından düşmana Nefret beslemişim
Şimdi beni perişan ve aciz düşünme, Hemşerim! Çünkü
Ben kadınım ve artık uyanmışım!
Kendi yolumu bulmuşum ve bir daha geri dönemem
Ben artık o ayağımdaki zincirleri sökmüş atmışım
Ben ötesi belli olmayan kapalı kapıları yıkmışım
Tüm bileziklerle altınlara veda etmişim
Hemşerim ve ey Biraderim! Ben artık eskisi değilim
Ben kadınım ve artık uyanmışım!
Ben kendi yolumu bulmuşum ve bir daha geri dönemem
Keskin gözlerimle her şeyi ülkemin karalık gecesinde Görmüşüm
Evlatsız annelerin gece yarısındaki feryadı kulaklarımda çınlamaktadır
Ben yalınayak, avare ve evsiz çocukları görmüşüm
Öyle gelinleri görmüşüm ki, kınalı ellerle
Dulluk siyah elbisesini üzerlerine geçirmişlerdir
Ben boyları uzamış hapishanelerin duvarlarını görmüşüm
Ki özgürlüğü aç karınlarında yutmuşlardır
Ben direnişler, kahramanlıklar ve hamaseler arasında yeniden doğmuşum
Son nefeslerde, kan dalgaları arasında, fetih ve kazançta
Özgürlük Türküsünü öğrenmişim
Şimdi beni perişan ve aciz düşünme
Hemşeri ve ey Birader
Ben senin kenarında ve seninle birlikte vatanın kurtuluşu için adım atmışım
Sesim binlerce isyancı kadının feryadı ile bağdaşmıştır
Yumruğum binlerce vatandaş ile bağlanmıştır
Ben senin yanında ve milletim yolunda adım koymuşum
Ta bu hayatın acısını ve kulluğun zincirini kırmak için
Ben artık eskisi değilim
Hemşerim ve ey Birader
Ben kadınım ve artık uyanmışım
Ben kendi yolumu bulmuşum ve bir daha geri gelemem

Kadınlar hayatlarını tehdit eden tüm tehlikelere rağmen Payam-e Zan dergisini halka ulaştırıyordu. Bu dergi inanılır komşular ve dostlar arasında el değiştiriyordu. “RAWA”nın eğitim sınıflarında Payam-e Zan dergisinin okunması tercih ediliyordu.

Sovyetler Kabil şehrinde gece dışarı çıkma yasağı uygulamışlardı ve halk hava karardıktan sonra güneş doğuncaya kadar evlerinden çıkmaya hakkı yoktu ve bu durum bir yerden diğer yere gitmeyi güçleştiriyordu.

“RAWA”nın yayım organı Payam-e Zan dergisinin 50. sayısı »

Hapishaneye mektubu gizlice sokmada usta olan Ruya Payam-e Zan dergisini dağıtmanın da üstesinden gelmiştir. Ruya’nın kendisi eğitimli değildi ama bu değerli derginin daha çok kadınlara ulaşmasını istiyor ve bu işin gerçekleşmesi için canını tehlikeye atıyordu. O diğer devrimci kadınlardan ona dergiyi sesli okumasını istiyordu.

Meena ve Ruya tıpkı iki ortak gibi durmadan birlikte çalışıyorlardı. Tüm polis kontrol noktalarından geçmeleri gerekiyordu. Sırada bekleyen silahlı askerlere yaklaşıp da , onlarca aranmak istememek cesaret istiyordu. Meena dergilerin onun yanında olmasını istiyordu. Meena düzinelerce dergiyi bir bez poşetin altına koyuyor ve üzerini de elbiselerle örterek en üstüne de bir paket şeker koyuyordu. Meena’nın poşetini arayan asker Ruya nefes alamadan yanında duruyor ve onlara bakıyordu. Şeker paketini gören asker aramayı durduruyordu. Şeker paketini kendisine alarak onlara gitme izni veriyordu. Birkaç kez bu iki kahramın yakalanmasına az kalmıştı. Bir keresinde bu iki kahraman kadın dergileri Kabil şehrinin Deh- Afganan semtine götürmek istiyorlardı. Fakat onların varacağı evi polisler kuşatmıştı. Dostları için endişeli olmalarına rağmen tüm o dergilerle birlikte polislerin derin aramalarından geçerek geri dönmekten başka çareleri yoktu.

Meena hiçbir zaman Ruya’yı tehlikeye atmayı istemiyordu. Evlerin içine onunla birlikte girmesine izin vermiyordu. Çünkü polislerin gireceği evin içinde pusuda olmasından veya evdeyken polisin saldırmasından korkuyordu. Dolayısıyla Ruya’ya: “Beni bekle, eğer on dakika içerisinde dönmezsem hemen buradan uzaklaş” diyordu.»

Meena, Fransa Sosyalist Partisi’nin 9. Kongresinde, Valence Fransa 24 Ekim 1981

Temmuz 1981’de yayınlanan derginin diğer sayısı öğrencileri karşılaşabilecekleri tehlikelerden ve işkencelerden haberdar ediyordu:

“ Zarguna Lisesi’nin öğrencileri çok zekiydi. Onlar göserinin planlamasını yapmak için okulun içerisinde bir oturum gerçekleştirmişlerdi. İlk işleri okulun telefon kablolarını kesmekti. Bu yüzden okul mesulleri onları yakalatmak veya da öldürtmek için polise haber veremedi. Böylelikle o okul öğrencileri caddelere dökülerek diğer öğrencilere katılmışlardır.

Ariana Lisesinden Fahime adlı kız bir Rus asker tarafınca kurşunlandı. Onun cansız beden, hala kanı üzerinden akarken caddenin üzerine çekiliyor ve bu yüzden elbisesi teninden çıkıyordu. İnkilap Okulundan bir erkek öğrenci onun cansız bedenini kurtarmak istedi fakat o da silah ateşi ile öldürüldü. Sahnenin şahitleri olan kişiler, onların yardım çığlıklarının hala kulaklarında çınladığını söylemektedirler. Bu olaydan sonra hemen Rus tanklar caddelere çıkarak tüm okulların demirden kapılarını kapatmışlardır. Binlerce öğrenci okulların içinde tutulmuş ve durumun normale dönmesiyle eve gidebilme şansı bulmuşlardır. Caddeler Rus ordusuyla dolduktan sonra öğrenciler küçük gruplar halinde bırakıldı. Diğer günü okullar Kabil’in birçok semtinde kapalıydı”.

Ruslar bu yazıları susturabilmek için her türlü yolları deniyordu. Onlar durmadan Payam-e Zan yazarlarının peşindeydi. Polis Meena’nın velilerinin evini basarak hepsini sorguya çekmiştir. “Meena nerede?” Polis Meena’nın varlığından nasıl haberdar olmuştu? Hiç kimse polise tek bir kelime etmedi. Daha on yaşında olmayan kardeşi zindana götürülerek işkenceye tabii tutulmuştur. Fakat hiçbir şey söylemeyince özgür bırakılmıştır.